خواص مس برای بدن، می تواند به تشکیل کلاژن و جذب یون کمک می کند و در تولید انرژی نقش دارد. مس بیشتر در کبد، مغز، قلب و کلیه ها و عضله اسکلتی یافت می شود. مصرف کم و زیاد مس می تواند بر کارکرد مغز تاثیر بگذارد. کمبود مس با بیماری های آلزایمر، ویلسون و منکز (Menkes) ارتباط دارد.کمبود مس بندرت اتفاق می افتد اما می تواند منجر به بیماری قلبی-عروقی و دیگر مشکلات شود. در این مقاله به بررسی خواص مس برای بدن می پردازیم.
خواص مس برای بدن
مس برای طیف زیادی از کارکردهای اعضای بدن ضروری است
کمبود مس بندرت اتفاق می افتد بجز در شرایط خاص مثل بیماری منکز (Menkes)
مصرف مکمل های مس معمولا ضرورتی ندارد و ممکن است منجر به بهم ریختن تعادل شود.
بهم ریختن تعادل مس با بیماری آلزایمر ارتباط دارد.
به افراد توصیه می شود که قبل از مصرف مکمل مس باید با پزشک مشورت کنند.
مزیت های مس برای سلامتی
مس یک ماده مفید و ارزشمند است که در موادغذایی یافت می شود. مس یک ماده مغذی ضروری برای بدن است. مس به همراه آهن به بدن کمک می کند تا گلبول های قرمزخون را بسازند و به سالم نگهداشتن استخوان ها، عروق خون، اعصاب و سیستم ایمنی و همچنین به جذب آهن کمک می کند. کافی بودن مس در رژیم غذایی می تواند به پیشگیری از بیماری های قلب و عروق و استئوپورز (پوکی استخوان) کمک کند.
مس برای سلامت قلب و عروق
پایین بودن سطح مس با بالارفتن کلسترول و فشارخون ارتباط دارد. یک گروه از محققان نشان دادند که مصرف مکمل های مس ممکن است برای برخی بیماران دچار نارسایی قلبی مطلوب باشد. مطالعات حیوانی، پایین بودن سطح مس را به CVD ارتباط دادند اما هنوز مشخص نیست که آیا کمبود مس می تواند همین اثر را بر انسان ها داشته باشد.
فرستادن سیگنال به عصب
مس همانند یک ترمز یا سوییچ است که سلول عصب را کنترل می کند. اگر مقادیر زیادی مس وارد یک سلول شود، این ماده مغذی می تواند فرستادن سیگنال به عصب را کاهش دهد. وقتی سطح مس در این سلول افت می کند، فرایند ارسال سیگنال از سرگرفته می شود.
کارکرد سیستم ایمنی
مصرف بسیار کم مس می تواند منجر به نوتروپنیا (Neutropenia) شود. این بیماری نوعی کمبود گلبول های سفید خون یا نوتروفیل است که با عفونت مبارزه می کنند. یک فرد با سطح پایینی از نوتروفیل، بیشتر در معرض خطر ابتلا به بیماری عفونی است.
استئوپورز (پوکی استخوان)
کمبود شدید مس با پایین آمدن تراکم موادمعدنی در استخوان و افزایش خطر استئوپورز (پوکی استخوان) ارتباط دارد. تحقیقات بیشتری نیاز است تا نحوه تاثیر کمبود مس بر سلامت استخوان و اینکه چگونه مکمل مس می تواند به پیشگیری و مدیریت استئوپورز کمک کند، مورد مطالعه قرار گیرد.
تولید کلاژن
مس نقش مهمی در حفظ و نگهداری کلاژن و الاستین دارد. دانشمندان چنین فرض کردند که مس ممکن است از خواص آنتی اکسیدانی برخوردار باشد و این ماده مغذی همراه با دیگر آنتی اکسیدان ها می تواند به پیشگیری از پیری پوست کمک کند. اگر سطح مس در بدن کافی نباشد، بدن نمی تواند بافت همبند آسیب دیده یا کلاژن که داربست استخوان را می سازد، جایگزین کند. این مسئله می تواند منجر به طیفی از مشکلات از جمله از کارافتادن مفصل شود زیرا بافت های بدن بتدریج سست شده و تحلیل می روند.
آرتروز
مطالعات حیوانی نشان دادند که مس می تواند به پیشگیری یا به تاخیر انداختن آرتروز کمک کند و از همین رو مردم دستبندهای مسی را به دور دست می بندند. با این حال هیچ مطالعه انسانی این موضوع را تایید نکرده است.
عمل آنتی اکسیدانی
مس می تواند از کارکرد آنتی اکسیدانی برخوردار باشد و به کاهش تولید رادیکال های آزاد کمک کند. رادیکال های آزاد می توانند به سلول ها و DNA آسیب بزنند که این منجر به سرطان و دیگر بیماری ها می شود.
دیدگاه تان را بنویسید