وقتی پیام رهبر انقلاب مانع هجمه به یک شهید شد

او می گوید: «حداقلش این بود که قشریون دیگر نتوانستند به مرتضی حمله کنند. اگر آن کنش‌های رهبری نبود، تردید نکنید که برخی آقا مرتضی را پس از شهادت نیز آرام نمی‌گذاشتند و رهایش نمی‌کردند و خیلی بیشتر از آنچه در زمان حیاتش بر او تاختند، پس از شهادتش می‌تاختند.

در نتیجه نمی‌خواهم بگویم رهبری با این انگیزه آن کار را کرد و آن لقب را داد تا از این هجمه‌ها جلوگیری کند، خیر، اما من دارم از پیامدهایش صحبت می‌کنم. البته می‌توانم بگویم که رهبر انقلاب انگیزه سیاسی نداشتند، بلکه آنچه بیان کردند، باورشان بود. می‌توانم بگویم شاید یکی از دلایلی که باعث شد در همین حد نامی و یادی از مرتضی باقی بماند، تحسین و تجلیل رهبری از او بود.»

نبوی می‌افزاید: «اگر ما به جمله بلندی که رهبر انقلاب در مورد آقا مرتضی بیان کردند، باور داشته باشیم، خود این جمله به ما کمک می‌کند که قلم را بشناسیم. یعنی وقتی از قلم و حرمت آن صحبت می‌کنیم، منظور کدام قلم است. همان قلمی است که «ن والقلم و ما یستطرون» و «آنچه می‌نگارد»، آنگاه می‌بینیم که چه معنای عمیق و ژرفی پیدا می‌کند.

حالا از خودمان سؤال کنیم، ما این معنا را فهم کرده‌ایم؟ اگر فهم کرده باشیم که خوش به حال ما، اگر فهم نکرده باشیم به نظرم فقط داریم از مرتضی صرفاً تجلیل می‌کنیم و فقط داریم از او حرف می‌زنیم.»