«جیت هر» در نشریه «نیشن» نوشت: در کتاب «بهشت گمشده»، جان میلتون در خدمت به ایده‌های فریبنده هدیه‌ای بزرگ به شیطان داد. شیطان در توجیه شورش علیه خدا می‌گوید بهتر است در جهنم سلطنت کنی تا اینکه در بهشت خدمتکار باشی. این جمله ممکن است توجیهی برای سرپیچی برخی دموکرات‌ها برای ائتلاف در حمایت از سندرز باشد.
در ادامه این مطلب آمده است: این اصل ناخواسته در مقاله سال 2007 جان شوارتز با عنوان قانون آهنین نهادها توضیح داده شده است. همانطور که شوارتز نوشته، افرادی که نهادها را کنترل می‌کنند بیش از هر چیز به قدرت خودشان در آن نهاد اهمیت می‌دهند تا قدرت خود نهاد. بنابراین، آنها ترجیح می‌دهند که نهادشان شکست بخورد تا اینکه این موفقیت به ضرر قدرت شخصی‌شان باشد.
قانون آهنین مؤسسات در حال حاضر در حزب دموکرات کاملاً نمایش داده شده، زیرا ساختار حزب با استفاده از کنوانسیون کارگزار و نمایندگان فوق العاده در تلاش است تا نامزدی برنی سندرز را تحت تاثیر قرار دهد.
به گزارش نیویورک تایمز، ده‌ها مصاحبه با رهبران حزب دموکرات در این هفته نشان می‌دهد که آنها فقط در مورد نامزدی آقای سندرز نگران نیستند، بلکه مایل هستند در صورت کسب فرصت، هر اقدام لازمی را صورت دهند تا نامزدی وی در کنوانسیون ملی متوقف شود. روزنامه تایمز از زمان پیروزی آقای سندرز در انجمن‌های حزبی نوادا در روز شنبه، با 93 تن از مقامات حزب مصاحبه کرده، این افراد همه نماینده‌های فوق العاده‌ای هستند، که می توانند حرفی برای گفتن در این کنوانسیون داشته باشند، مخالفت قاطعانه آنها برای نامزدی سناتور برنی سندرز در صورت انتخاب نهایی می‌تواند برای او دردسر ساز باشد.
اعضای حزب دموکرات مایل به استفاده از هر سناریوبی برای متوقف کردن سندرز هستند. اقدامی که پیشتر هم با میشل اوباما و سناتور شراود براون انجام دادند. دون بیر، حامی پیت بوتجیج حتی پیشنهادات سختگیرانه‌تری هم برای مقابله با سندرز داشت و گفت که بهتر است فردی مثل نانسی پلوسی کاندید شود.
اظهارات بیر می‌تواند کمک کند که همه رویاهای کنوانسیون کارگزاری حزب بی تأثیر شود. تصور کنید که رأی دهندگان دموکرات چه احساسی خواهند داشت وقتی ببینند پس از یک سال رقابت و رای دادن به سندرز حزب دموکرات تمایلی به حمایت از کاندید آنها ندارد. هیچ دلیلی وجود ندارد که فکر کنیم نانسی پلوسی که تنها 39 درصد آمریکایی‌ها او را محق می‌دانند کاندیدای بهتری نسبت به برنی سندرز خواهد بود، آن هم سندرزی که در اکثر نظرسنجی‌ها شرایط بهتری دارد.
اگر استدلال این است که برنی ساندرز آنقدر چپ‌گرا است که با شکستی مشابه جورج مک گاورن روبرو خواهد شد، آیا تحمیل نانسی پلوسی به عنوان نامزد ریاست جمهوری نتیجه مشابهی نخواهد داشت؟
تنها دلیل ترجیح پلوسی به عنوان نامزد این است که این نهاد دموکرات نمی‌خواهد کنترل حزب را به یک چپ‌گرا واگذار کند. اگر سندرز یا حتی وارن کاندید شوند، ائتلافی پیرامون حمایت از آنها شکل نمی‌گیرد. حمایت بی چون و چرا از سندرز دورنمایی غیرقابل تصور است.
با توجه به عدم حمایت برنی سندرز، حزب دموکرات به دنبال نامزدی فردی است که می‌تواند رقابت اصلی را راحت‌تر از برنی واگذار کند، واضح است که کسب قدرت مسئله نیست بلکه تسلط بر حزب حرف اول را می‌زند.
سندرز در حال حاضر محبوب ترین کاندیدای ریاست جمهوری دموکرات در بین جوان‌های آمریکایی است. در انجمن حزبی نوادا، وی 65 درصد آرا را از رأی دهندگان سنین 17 تا 29 سال دریافت کرد. در رده بعدی سنی بین رأی دهندگان 30 تا 44 ساله، پیت بوتجیج، 11 درصد آراء، سندرز 49 درصد آرا و وارن 17 درصد را کسب کردند.
با نگاهی به این آمار و ارقام مشخص می‌شود که سناتور مترقی، برنی سندرز حتی بدون حمایت هم احتمالا نامرد اصلی حزب خواهد بود. در این بین رأی دهندگان قدیمی و محافظه کار تر به دنبال کاهش روند ائتلاف دموکراتیک خواهند بود. در سال 2024 یا 2028، شخصی مانند الکساندریا اوکاسیو کورتز نامزد احتمالی خواهد شد.
دموکرات‌ها غالباً جمهوریخواهان را متهم می‌کنند که از هر ترفندی برای کسب رای استفاده می‌کنند، به همین خاطر از نظر آنها جمهوریخواهان به حرکات بزرگ حتی غیرقانونی روی آوردند تا بتوانند مشارکت سیاسی جوانان و افراد رنگین‌پوست را تحت الشعاع قرار دهند.
اما نهاد دموکراتیک در تلاش است کاری مشابه را در درون حزب خود انجام دهد. تفاوت مهم این است که جمهوریخواهان سعی می کنند نسل رو به رشد را سرکوب کنند زیرا می‌خواهد قدرت را به دست بیاورد، در حالی که دموکرات‌ها مایل هستند حتی به قیمت از دست دادن قدرت، جوانان را محدود کنند.
این منطق دموکرات‌ها همان منطق شیطان میلتون است اینکه بهتر است برای حکمرانی بر حزب خود شکست بخورید تا اینکه به عنوان یک شریک خردسال در ائتلاف حاکم حکومت کنید.
دیدگاه تان را بنویسید