سس ماس بر کباب لیبی

27مرداد خیر سفر ناگهانی وزیر خارجه آلمان به طرابلس برای روی خروجی بنگاه‌های خبری دنیا قرار گفت. لیبی که پس از قذافی

چندان نتوانسته روی آرامش را ببیند، از سال 2014 تا امروز در آتش جنگ داخلی شرق و غرب لیبی می‌سوزد. در طُبرُق ارتش

ملی لیبی و مجلس نمایندگان به رهبری خلیفه حفتر حکومت می‌کنند. در طرابلس نیز دولت وفاق ملی تحت ریاست فائز السراج

حکمران است. عربستان، مصر، امارات و بیشتر اروپایی‌ها حامی طبرق هستند در حالیکه ترکیه و قطر و اخوانی‌های منطقه دولت

مستقر در طرابلس را ترجیح داده‌اند. سازمان ملل متحد نیز دولت وفاق ملی را به عنوان نماینده لیبی در سازمان ملل پذیرفته است.

هایکو ماس، وزیر خارجه آلمان در سفر به طرابلس بر چند نکته تاکید کرد: یکی تشدید تنش‌ها، دیگری لزوم پیشبرد مذاکرات برای

آتش بس داخلی، دیگری آتش بس مطمئن و در آخر هم توزیع عادلانه درآمدهای نفتی. در سال جاری نیز آلمان در مناقشه لیبی بسیار

برای صلح تلاش کرده است و نتیجه آن تلاش‌ها هم برگزاری کنفرانس صلح لیبی در ژانویه اخیر بود. یک هفته پیش از سفر ماس

به لیبی هم او با سرگئی لاوروف، وزیر خارجه روسیه در همین موضوع در مسکو دیدار کرده بود.

در سه هفته اخیر پس از دیدار ماس و فائز السراج، تلاش‌های دیپلماتیک دیگری نیز صورت گرفته است. ترکیه که به دنبال برقرار

ساختن مجدد امپراطوری عثمانی است بر این تلاش‌های خود شدت داده است. همزمان با سفر وزیر خارجه آلمان به طرابلس، همتای

ترک او با مایک پمپئو، وزیر خارجه ایالات متحده در دومینیکن دیدار کرد و یک هفته پیش نیز ترکیه یک هیئت دیپلماتیک به مسکو

فرستاد. این در حالی است که ترکیه، روسیه را متهم به حمایت و ارسال اسلحه برای ارتش ژنرال حفتر می‌کنند. در این میان دور

روز پیش نیز فائز السراج به ترکیه سفر و با رجب طیب اردوغان نمود. پیش از او هم صلاح الدین نمروش، وزیر دفاع او نیز با

خلوصی آکار، همتای ترکش دیدار کرده بود. تلاش‌های دیپلماتیک حامیان دولت وفاق ملی، نشان از عزم جزم آن‌ها برای سرکوب

طبرقی‌ها می‌باشد. اما به خوبی می‌دانند که اول باید حمایت‌های خارجی حفتر را به سمت خود جلب کنند تا بتوانند به هدفشان دست

پیدا کنند. اگرچه تداوم سخت‌تر عملیات ایرینی که به منظور برقراری تحریم تسلیحاتی طرف‌های درگیری لیبی در دریای مدیترانه

اجرا می‌شود آن‌ها را آزار خواهد داد چرا که ترکیه و قطر مرز زمینی با دولت وفاق ملی ندارند مگر اینکه الجزایر آن‌ها را کمک

کند. همچنین یونان که یکی از کشورهای موثر در عملیات ایرینی است با ترکیه دشمنی دارد و این کار را بر آنکارا و طرابلس

سخت‌تر می‌کند.

اما تحول مهم‌تر از سفر ناگهانی ماس به طرابلس، از سرگیری مذاکرات سیاسی شرق و غرب لیبی در مراکش است. به دعوت

سازمان ملل دو طرف مناقشه لیبی در رباط به مذاکره نشستند تا راه حلی فارغ از جنگ برای این مناقشه پیدا کنند. همچنین دیروز

بنگاه‌های خبری از توافق این دو گروه بر سر ساختار سیاسی جدید لیبی خبر دادند. قرار است که لیبی به سه اقلیم تقسیم شود،

شورای ریاستی با دو معاون تشکیل شود و نخست وزیر از اقلیمی انتخاب شود که رئیس شورا از آن اقلیم نباشد. اما پیداست که این

نشست‌ها و توافق‌ هم به جایی نخواهد رسید چرا که بر آتش جنگ داخلی لیبی از خارج از این کشور دمیده می‌شود.

اما آیا همه این اتفاقات مهم تحت تاثیر سفر وزیر خارجه آلمان به طرابلس رخ داده است؟ مسلما خیر. آلمان در سال‌های اخیر بسیار

به دنبال افزایش نقش بین المللی خود رفته و می‌خواهد شکوهی که با جنگ جهانی دوم از دست رفت را به تدریج بازیابد. به همین

خاطر تلاش‌های دیپلماتیک زیادی انجام می‌دهد. اما در این راه به موانع جدی کشورهای فاتح جنگ جهانی روبروست. آن‌ها

نخواهند گذاشت آلمان عامل اصلی صلح در لیبی باشد چرا که بر اعتبار سیاست خارجی آلمان خواهد افزود.