مسیح مهاجری: چرا وزیر بهداشت به جای آه و ناله، از ستاد کرونا مصوبه‌ای برای جلوگیری از سفر‌های غیرضروری نگرفت؟

حجت الاسلام و المسلمین مسیح مهاجری در سرمقاله روزنامه جمهوری اسلامی نوشت: برخلاف درخواست‌های زیادی که در روزهای قبل از تعطیلات چهار روزه پایان هفته اخیر و تاسوعا و عاشورا شد، عده‌ای بدون اعتنا به این درخواست‌ها و هشدارها بار سفر بستند و به استان‌های مختلف به‌ویژه شمال رفتند. حجم خودروها و مسافران در این ترددها از زمان مشابه سال گذشته بیشتر بود درحالی که خطر بیماری کرونا ایجاب می‌کرد غیر از موارد بسیار ضروری سفری انجام نشود.

اکنون با توجه به رعایت نزدیک به صددرصدی دستورالعمل‌های بهداشتی توسط عزاداران حسینی در دهه عاشورا کاملاً مشخص شده که تهدیدی از ناحیه این عزاداری‌ها متوجه سلامت جامعه نیست ولی سفرهای اخیر به تهدید بزرگی تبدیل شده و متأسفانه باید منتظر افزایش ابتلاها و مرگ‌ومیرهای هم‌وطنان در روزها و هفته‌های آینده باشیم. تأسف بالاتر اینست که این تهدید در شرایطی به سراغ جامعه ما می‌آید که کادر درمان کشور کاملاً خسته و فرسوده است و نیاز شدیدی به استراحت و تجدید قوا دارد. در چنین شرایطی اگر شیب ابتلاها بالا برود، باید آن را یک فاجعه برای کشور دانست.

تردیدی نیست که آن دسته از مردم که به توصیه‌ها و درخواست‌ها و هشدارهای مسئولین بهداشتی کشور اعتنا نکردند و علیرغم آگاه بودن از خطر کرونا به سفر رفتند، در پدید آمدن این خطر سهیم هستند ولی سهم اصلی متعلق به ستاد ملی مقابله با کروناست که هیچ مصوبه‌ای در زمینه ممنوع کردن یا محدود نمودن سفرها نداشت. اگر شرایط اجتماعی و اقتصادی کشور ایجاب نمی‌کرد مسافرت ممنوع شود، حداقل انتظار این بود که محدودیت‌هائی برای سفرهای غیرضروری وضع می‌شد تا جلوی این هجوم نامعقول که در روزهای اخیر شاهدش بودیم گرفته می‌شد.

اینکه وزیر بهداشت و درمان، در اینستاگرام نوشت: «ایکاش توانی، اختیاری، ابزاری یا مددی فراتر از تمنا و خواهش و التماس داشتم تا با این ترددهای بی‌رویه برای روزهای سختِ خیز مجدد بیماری و زحمت و گرفتاری همکارانم مضطرب نمی‌شدم و تا این حد از مظلومیت، خستگی و بردباری‌شان شرمسار نمی‌گشتم. ایکاش می‌توانستم با تمسک به شیوه‌هائی سختگیرانه‌تر و تأدیب اندکی که رعایت نمی‌کنند و با بی‌توجهی حقوق شهروندی انبوهی را که رعایت می‌کنند زیرپا می‌گذارند در مهار بیماری توفیقات بیشتری تقدیم مردم نازنین سرزمینم کنم»، چنین اظهار عجزی واقعاً مایه تعجب است. وزیر بهداشت و درمان، یکی از اعضاء مؤثر ستاد ملی مقابله با کروناست و می‌تواند از این ستاد برای مقابله با چنین مشکلاتی مصوبه بگیرد. ستاد ملی مقابله با کرونا که رئیس‌جمهور رئیس آنست، قدرت تصمیم‌گیری بالائی دارد که از تصمیم و تأیید شورای عالی امنیت ملی ناشی می‌شود. بالاترین مقام نظام که رهبری است، این ستاد را تأیید کرده و بارها با صراحت اعلام کرده است شخصاً تابع تصمیمات آنست و در عزاداری‌های دهه عاشورا نیز دیدیم که به تصمیمات ستاد با دقت و بی‌کم و کاست عمل کرده است. این ستاد در فروردین و اردیبهشت تصمیمات مهمی در زمینه قرنطینه خانگی، ممنوعیت سفر و حتی ممنوعیت رفتن به پارک‌ها و محدودیت کسب و کارها گرفت و تمام آنها نیز اجرائی شدند و با همین تصمیمات درست، موج اول کرونا مهار شد. سؤال اساسی از آقای وزیر بهداشت اینست که شما چرا به جای این آه و ناله‌ها از ستاد ملی مقابله با کرونا مصوبه‌ای برای جلوگیری کردن از سفرهای غیرضروری نگرفتید؟ اگر شما تلاشتان را کرده‌اید ولی موفق به گرفتن مصوبه نشده‌اید، ستاد باید به این سؤال مهم پاسخ بدهد. شما و ستاد مسئول حفظ جان مردم هستید و کوتاهی در این زمینه‌ها را کسی نمی‌پذیرد. شما با این منطقتان، سخن حافظ، خطاب به معشوقش را به یاد می‌آورید که گفت: «حافظ، وظیفه تو دعا گفتن است و بس – در بند آن مباش که نشنید یا شنید».

تردیدی نیست که اعضاء ستاد ملی مقابله با کرونا دلسوز ملت و کشور هستند ولی باید به این واقعیت توجه داشته باشند که آنها شاعر نیستند که همچون حافظ فقط توصیه کنند و کاری به اینکه مردم مورد علاقه‌شان به آن عمل می‌کنند یا نمی‌کنند نداشته باشند. مسئولان باید برای اجرائی شدن آنچه به صلاح مردم است ضمانت اجرائی ایجاد کنند و مانع بی‌مبالاتی افرادی شوند که حقوق شهروندی را رعایت نمی‌کنند