زوی بارل در روزنامه اسرائیلی هاآرتص نوشت: وقتی مایک پومپئو، وزیر امور خارجه آمریکا قول داد که آمریکا به توافق خود با اسرائیل به منظور حفظ برتری نظامی این دولت احترام می‌گذارد، منظور او این بود که فروش هواپیما‌های اف-۳۵ به امارات متحده عربی خللی در این توافق ایجاد نمی‌کند. در سوی دیگر هنگامی که اسرائیل هم با فروش جنگنده به امارات موافقت می‌کند در واقع ادعای واشنگتن را تایید می‌کند.
مشکل این است که هیچ کس نمی‌داند معیار دقیق پایبندی به این توافق کجاست. از این گذشته، امنیت ملی با توجه به تعداد هواپیماها، تانک‌ها و زیردریایی‌های یک دولت مشخص نمی‌شود.
هواپیما‌های جنگنده اف-۳۵ نمی‌توانند از اسرائیل در برابر بحران اقتصادی محافظت کنند یا اینکه این جنگنده‌ها سیستمی ندارند که ما را از ابتلا به کرونا مصون نگه دارند. مهمتر از همه، حضور پیشرفته‌ترین هواپیما‌های جهان در آشیانه‌های نیروی هوایی نمی‌تواند اسرائیل را از شر یک دولت فاسد مصون کند.
امروز مسائل بنیادی که پایه و اساس امنیت ملی در هر دولتی را تشکیل می‌دهد، پیچیده، شکسته و خرد شده هستند تا جایی که آن‌ها به یک تهدید وجودی برای اسرائیل تبدیل شده‌اند. علاوه بر این، حتی اگر ما این هواپیماها را از دیگر عناصر اساسی امنیت ملی جدا کنیم و آن‌ها را به عنوان یک سلاح استراتژیک که فقط باید در اختیار اسرائیل باشد بدانیم باز هم باید به سوالاتی مهم پاسخ دهیم.
اول اینکه این هواپیماها برای استفاده علیه چه کشوری خریداری شده است؟ درست است که اسرائیل اولین دولتی بود که هواپیمای اف-۳۵ را در پرواز‌های عملیاتی مستقر کرد، اما آیا واقعا برای جنگیدن با بادکنک‌های آتش زای حماس نیاز به جنگنده‌هایی با ۸۰ میلیون دلار هزینه هست؟ آیا استفاده از موشک یا هواپیما‌های بدون سرنشین، برای حمله به اهداف ایران در سوریه مؤثرتر و خطرناکتر نخواهد بود؟
اکنون، این سوالات چندان اهمیت ندارد چرا که اسرائیل پیش‌تر ۵۰ فروند خریداری کرده و همچنان به دنبال خرید تعداد بیشتری است. علاوه بر این، این سؤالات به ظاهر بحرانی مربوط به تعادل نیرو‌ها بین اسرائیل و کشور‌های همسایه است. برتری که اسرائیل در تلاش است با حمایت آمریکا آن را حفظ کند جنبه نمایشی دارد. اگر اسرائیل واقعا نگران امارات متحده عربی است که به دنبال خرید این هواپیماها است، چرا وقتی ترکیه به پروژه ساخت هواپیما‌های اف-۳۵ پیوست، حرفی نزد؟
از این گذشته، ترکیه متحد ایران و روسیه است که علیه متحد اسرائیل یعنی مصر نیز می‌جنگد و هرگز هیچ فرصتی برای محکوم کردن اسرائیل را از دست نمی‌دهد؛ بنابراین آنکارا می‌تواند تهدیدی به مراتب بزرگتر از امارات تلقی شود.
درست است که ترکیه از پروژه اف-۳۵ کنار گذاشته شده با این وجود، این کنار گذاشته شدن به دلیل فشار نبوده بلکه فقط به دلیل خرید سیستم راداری اس-۴۰۰ روسی بوده است. ترکیه اخیرا حتی پا را فراتر گذاشته و به دنبال مشارکت در پروژه ساخت سوخو-۵۷ روسی است.
اما مهمتر از همه، حتی اگر اسرائیل بخواهد اعتراضی هم کند، نمی‌تواند چرا که ترکیه عملا عضو ناتو است و به همین دلیل حق دریافت جنگنده‌های فوق پیشرفته را دارد.
اعتراض اسرائیل در مورد فروش هواپیماها به امارات بی مورد است چرا که توافق نتانیاهو با امارات را تحت الشعاع قرار می‌دهد. آنچه اکنون امنیت ملی ما به آن نیاز دارد نه برتری هوایی در آسمان منطقه که امضای توافق‌های صلح با کشور‌های عربی و پاکسازی دولت از فساد است.
دیدگاه تان را بنویسید