برای پناهجویانی که ماه‌هاست در کمپ شهر مرزی ماتاموروس در مکزیک به سر می‌برند، طوفان استوایی هانا آخرین بلایی است که می‌توانست بر سرشان بیاید. آنها با شانس خیلی کمی که دارند منتظر پاسخ درخواست پناهندگی‌شان به آمریکا هستند. اوایل همین هفته طوفان هانا اردوگاه ماتاموروس را در هم کوبید؛ جایی که بیش از یک‌سال است پناهجویان به دلیل پروتکل‌های حفاظت از مهاجران که در دولت دونالد ترامپ به تصویب رسیده است، آن را به اجبار خانه خود نام‌گذاری کرده‌اند تا درخواست آنها در آمریکا بررسی شود. آدرین، مردی اهل ونزوئلا در گفت‌وگو با نیوزویک می‌گوید: «خیلی داریم زجر می‌کشیم.» او به همراه همسر و پسر پنج‌ساله‌اش نزدیک به یک‌سال است که منتظر بررسی درخواست پناهندگی‌اش در آمریکاست.
شرایط بسیار خطرناک
به گفته آدرین که نام واقعی او و دیگر پناهجویانی که در این گزارش آمده به دلیل ترس از عواقب آن در سرنوشت پرونده‌شان محفوظ نگه داشته شده است، این کمپ به تازگی باران‌های شدید را پشت سر گذاشته بود که حالا با وقوع طوفان هانا میزان بارش‌ها نیز بیشتر شده است. آدرین در گفت‌وگویی که از اسپانیایی به انگلیسی ترجمه شده است، می‌گوید: «اوضاع خیلی خطرناک است و ما با ترس زندگی می‌کنیم.»
آندریا لینر، مدیر عملیات راهبردی سازمان داوطلبانه موسوم به «مدیریت واکنش جهانی» یا GRM است که از پناهجویان حمایت میکند و به آنها کمک‌های پزشکی می‌رساند. به گفته لینر اگر بارش‌های شدید در ماتاموروس ادامه‌دار شوند، پناهجویان باید این اردوگاه را تخلیه کنند. لینر می‌گوید: «نگرانی اصلی بالاآمدن سطح آب رودخانه است.» به گفته لینر در حالت عادی ارتفاع آب کمی بیش از یک متر است، اما از روز یکشنبه ارتفاع آب به بیش از دوونیم متر رسیده است که انتظار می‌رود تا آخر هفته بالاتر نیز برود. لینر می‌گوید: «اگر ارتفاع آب به ۱۴ متر برسد، با رعایت دستورالعمل‌های محلی عملیات تخلیه را آغاز می‌کنیم.» شرایط کمپ برای آدرین و خانواده‌اش غیرقابل تحمل شده است. به گفته آدرین پناهجویان تمام مدت از حمله کارتل‌های مکزیکی فعال در این منطقه وحشت دارند؛ منطقه‌ای که دولت آمریکا میزان خطرناکی آن را در «سطح ۴» به معنای «سفر نکنید» مشخص کرده که هم‌سطح مناطق جنگی در سوریه است. در این منطقه خشونت و آدم‌ربایی بسیار رایج است. وب‌سایت گردشگری دولت آمریکا درباره این منطقه هشدار می‌دهد که «به دلیل میزان جرم و جنایت و آدم‌ربایی به این منطقه سفر نکنید.»
تهدید به خشونت
پناهجویان کمپ موقتی ماتاموروس از احتمال آدم‌ربایی، حمله یا کشته‌شدن که اغلب به دلیل اخاذی است، همواره در وحشت زندگی می‌کنند. یکی از پناهجویان عکسی را به خبرنگار نیوزویک نشان می‌دهد که چگونه اعضای یک گروه تبهکار آن منطقه یکی از پناهجویان را به دلیل حمام‌کردن در طرف «اشتباه» رودخانه ریو گرانده به طرز وحشیانه‌ای کتک می‌زنند. مورسیو که مانند آدرین از ونزوئلا به مرز آمریکا سفر کرده است، با نشان دادن این عکس به نیوزویک می‌گوید: «غیرانسانی است که این همه بلا سر ما می‌آید و آنها همچنان به ما اجازه نمی‌دهند وارد آمریکا شویم.» پناهجویان در کمپ ماتاموروس علاوه بر آنکه در تهدید مداوم گروه‌های جنایتکار به سر می‌برند، باید در سایه ترس ابتلا به ویروس کرونا نیز زندگی کنند. اولین مورد مبتلا به بیماری کووید-۱۹ در این کمپ در اواخر ماه ژوئن گزارش شده است.
اگر پناهجویان بیشتری به این ویروس مبتلا شوند، گروه GRM به آنها کمک‌های پزشکی می‌رساند، بدون آنکه هیچ کمکی از دولت آمریکا دریافت کنند. تمام کمک‌هایی که به پناهجویان کمپ ماتاموروس می‌رسد، از طرف تلاش‌های داوطلبانه سازمان‌های آمریکایی و مکزیکی و داوطلبانی است که در مرز کار می‌کنند.
بلیندا آریاگا، استادیار دانشگاه سانفرانسیسکو و یکی از اعضای گروه امداد مرزی منطقه «بی» که این پناهجویان را به نیوزویک معرفی کرده است، می‌گوید: «هر چه بیشتر می‌گذرد، وضع کمپ مرزی ماتاموروس در میانه این همه‌گیری بدتر می‌شود.»آریاگا می‌گوید: «شرایط خیلی بد است. کودکان مرتب با من تماس می‌گیرند و می‌گویند که خسته شده‌اند و می‌ترسند.» به گفته سزار، پناهجویی که یک‌سال است با خانواده خود در ماتاموروس زندگی میکند، بسیاری از کودکان در این کمپ اشتهای خود برای غذا خوردن را از دست داده‌اند. بعضی از آنها مریض شده‌اند و حس غذا خوردن ندارند، دیگران هم «از کیفیت پایین غذا و بهداشت اینجا خسته شده‌اند.» سزار که به همراه همسر و سه فرزند چهارده، ده و هفت ساله خود در این کمپ زندگی‌می‌کند، می‌گوید: «آنها افسردگی هم گرفته‌اند.»
انتظار بی‌پایان
در شرایط کنونی به نظر نمی‌رسد که هیچ چشم‌انداز روشنی از پایان انتظار پناهجویان ماتاموروس دیده شود. اما با این حال پناهجویان به نیوزویک می‌گویند که هیچ برنامه‌ای برای بازگشت به کشور خود ندارند. بعضی از آنها نیز می‌گویند که برگشتن به خانه می‌تواند یک تصمیم مرگبار باشد. خاویر، پدری اهل ال‌سالوادور که ٦ ماه است با همسر و دختر چهار ساله‌اش بدون هیچ پاسخی از طرف دولت آمریکا در انتظار درخواست پناهندگی‌اش در کمپ ماتاموروس است، می‌گوید: «ما نمی‌توانیم برگردیم، چون قربانیان عملیات گروه‌های سازمان‌یافته هستیم.» خاویر می‌گوید: «اگر برگردیم، یعنی خانواده و جان‌مان را از دست می‌دهیم.»
پناهجویان همچنین اطمینان دارند که رفتار دولت آمریکا بیانگر کل آمریکا نیست. یکی از پناهجویان می‌گوید: «تصمیم‌های بد یک دولت بیانگر طرز فکر میلیون‌ها آمریکایی نیست. رفتن به آمریکا قطعا بهتر از بازگشت به خانه است. آمریکا کشوری است که فرصت‌های بهتر شدن زندگی را پیش پا می‌گذارد.»
دیدگاه تان را بنویسید