آنها توسط شرکت‌های سرمایه‌گذاری قدرتمند محلی مانند Blume به مجموعه کسبوکارهای نوپای هند پیوستند. بیشتر این سرمایه‌ها به سوی پلت‌فرم‌های شناخته‌شده مانند Ola در حوزه حمل‌ونقل، Swiggy در صنعت تحویل غذا، Zoomcar در بخش اجاره خودرو، Byju در آموزش آنلاین و bigbasket در خرده‌فروشی آنلاین هدایت شده است. علاقه وافر به این استارت‌آپ‌های خوشنام قابل‌درک است. این پلتفرمها بدون نگرانی درباره زیرساخت‌های دیجیتالی و فیزیکی در هند کار می‌کنند. با این حال، رشد آنها محدود به یک کشور پرجمعیت است؛ اما درآمد پایینی دارند. این درحالی است که رشد این استارت‌آپ‌ها مستلزم دریافت سرمایه‌گذاری کلان است تا به مشتریان جدید و مقیاس بزرگ‌تر لازم دست پیدا کند. سنجش موفقیت این استراتژی دشوار است. زیرا اطلاعات در مورد بازدهی‌های محقق‌شده، یعنی سود حقیقی که سرمایه‌گذاران VC از سرمایه‌گذاری دریافت می‌کنند، ناچیز است و از نبود بازگشت نقدی حکایت میکند. درحالی‌که بررسیها نشان میدهد پول زیادی برای سرمایه‌گذاری وجود دارد. هرچند تعدادی صندوق طی یک دهه برای سرمایه‌گذاری وجود دارد. اما ممکن است عملکرد عملیاتی ضعیف داشته باشد. Oyo، یک شرکت هفت ساله است که خدمات فناوری حوزه گردشگری در ۸۰۰ شهر جهان ارائه میدهد، مجبور به اخراج کارگران شده و برای بقا با چالش مواجه است. ارزیابی شرکت‌های شخصی ازجمله Oyo با سوءظن همراه است. بسیاری از آنها دوست دارند به‌عنوان یک شرکت شخصی بزرگ شده و تبدیل به یونیکورن شوند تا اینکه سهام خود را در بازار عرضه کنند. به این ترتیب، عرضه عمومی و فروش بخشی از مالکیت کمتر اتفاق میافتد. براساس گفته یک مشاور مالی، سهم معامله بین Flipkart و والمارت از استارتآپهایی که به نقطه خروج در سال ۲۰۱۸ رسیدند، حدود ۸۰ درصد است. در مجموع ۱۰ سال گذشته تنها ۴ میلیارد دلار جمع شده است. نیمی از آنها شامل فروش سهام ثانویه توسط یک شرکت VC به شرکت دیگر است.
یکی از چالشهای اکوسیستم استارتآپی هند به بوروکراسی سختگیرانه سرمایه‌گذاری برمیگردد که موانع بیشتری برای واگذاری ایجاد میکند. برای نمونه، برخی از سرمایه‌گذاران Flipkart همچنان درگیر مبارزه با دولت برای بازپرداخت مالیات هستند؛ درحالی‌که همین سرمایه‌گذاران در سایر کشورها به راحتی فعالیت می‌کنند. استارت‌آپ‌ها برای پذیرفته شدن در جمع فعالان بازارهای اصلی هند، باید صورتهای مالی پرسودی را به نمایش بگذارند. این در حالی است که قوانین هند مانع از ورود این کسبوکارهای نوپا در بازارهای سایر کشورها هستند؛ زیرا این استارت‌آپ‌ها باید در وهله نخست در هند عرضه عمومی کنند. عوارض پیچیده و متغیر بورس هند به دولت اجازه داده در واگذاری سهام به سرمایه‌گذاران و کارمندان مداخله کرده و حتی مبالغی دریافت کند.
به‌رغم وعدههای حامی کسبوکارها، دولت هند فعالیت را برای استارت‌آپ‌ها به روشهای مختلف سختتر کرده است. آنها همواره با قوانین پیچیده و درحال تغییر روبه‌رو هستند. البته این قوانین برای همه یکسان نبوده و برخی شرکت‌ها از امتیازاتی برخوردارند. در ماه دسامبر، دولت ارائه‌دهندگان پرداختهای دیجیتال را از همکاری با بازرگانانی که از خدمات آنها استفاده می‌کنند، منع کرد و به مدل تجاری Paytm، بزرگ‌ترین یونیکورن هند آسیب رساند. در عین حال، یک سیستم پرداخت دولتی راه‌اندازی کرد که با ارائه‌دهندگان خصوصی رقابت میکند. Flipkart با محدودیتهایی در زمینه انبارداری و ارائه تخفیف مواجه شده و برای پرداخت مالیات و اجرای استراتژیهای فروش بلندمدت چالش دارد.هزینه، پیچیدگی و هرج‌ومرج در هند باعث شده که بسیاری از استارت‌آپ‌ها به‌دنبال جای دیگر برای ادامه فعالیت باشند. ۷۳ شرکت حوزه رایانش ابری که هر یک حداقل ۲۰ میلیون دلار بودجه دریافت کرده‌اند، ۵۰ دفتر مرکزی خود را از هند خارج کردند. بسیاری از آنها به سنگاپور پناه بردند؛ چراکه با یک پرواز ۶ ساعته از دهلی و بمبئی به آنجا دسترسی دارند و میتوانند به راحتی در رفت و آمد باشند. البته در این میان، آمریکا با ارائه یک بازار وسیعتر، حفاظت بهتر از مالکیت معنوی، مالیات‌های کمتر و شبکه‌ای عمیق از تحلیلگران، شرکت‌ها، وکلا و بانکداران درصدد جذب این مدیران و استارت‌آپ‌ها است. به هر حال، همچنان این سوال وجود دارد اگر هند یکی از قطب‌های استارت‌آپ جهان است، چرا برخی از کارآفرینان و VC درصدد خروج از این اکوسیستم هستند.
دیدگاه تان را بنویسید