امروزه همه افراد با اسم تاناکورا به عنوان یک واژه در زبان آسیای شرقی کم‌و‌بیش آشنایی دارند و این نام در سال‌های اخیر بیش از گذشته بر سر زبان‌ها افتاده است. یکی از مشاغل کاذبی که با توجه به نیازهای نسبتا غیرضروری جامعه در چند سال اخیر به وجود آمده و به دلایل مختلف با استقبال مردم روبه‌رو شده است. اما عوارض و مشکلاتی که استفاده از این بازار به همراه دارد موضوعی بحث‌برانگیز بوده، به‌خصوص در آستانه سال جدید و خرید پوشاک شب عید به نظر می‌رسد که باید در این خصوص تامل بیشتری شود.هنگامی که صحبت از عوارض رونق گرفتن بازار لباس‌های دست‌دوم به میان می‌آید، اولین موضوع داشتن خطر جدی برای صنعت پوشاک داخلی است که مطرح می‌شود. برخی از افراد وارد کردن لباس‌های استوک را خطر و تهدید جدی برای تولیدکنندگان صنعت پوشاک کشور می‌دانند. برخی از تولیدکنندگان پوشاک بر این باورند که از زمان رواج ورود و استفاده از لباس‌های تاناکورایی، اوضاع بازار برای تولیدکنندگان داخلی نامناسب شده و در پی رونق گرفتن این بازار صدها شغل با تهدید روبه‌رو شده است. هنگامی که پای صحبت تولیدکنندگان پوشاک داخلی می‌نشینیم، درمی‌یا‌بیم که این بازار داغ نه‌تنها کمکی به اقتصاد داخلی نمی‌کند؛ بلکه تهدیدی جدی برای صنعت پوشاک داخلی به حساب می‌آید.
واردات لباس‌های تاناکورایی صنعت پوشاک کشور را تهدید می‌کند؟
ازجمله دلایلی که می‌توان با توجه به نظرات مصرف‌کنندگان در خصوص استفاده از لباس‌های تاناکورایی عنوان کرد، خرید لباس‌های مارک‌دار و خارجی باقیمت پایین، تنوع و کیفیت است. البته این تنها نظر علاقه‌مندان به استفاده از این دست پوشاک بوده و در مقابل همین دلایل خود نقطه‌ضعفی برای تولیدات داخلی محسوب می‌شود. حال پرسش مهم این است که این تجارت تا چه اندازه صنعت پوشاک داخلی را با تهدید مواجه می‌کند؟ مجید نامی، نایب رئیس هیئت مدیره اتحادیه تولید و صادرات نساجی و پوشاک ایران با اشاره به گرایش برخی از مصرف‌کنندگان به استفاده از لباس‌های دست‌دوم و همچنین نبودِ نظارت برای وارد کردن این کالا گفت: این‌روزها برخی از مصرف‌کنندگان تمایل به استفاده از پوشاک تاناکورایی دارند، این کالاها بیشتر اقشار متوسط و با سطح درآمد پایین کشورمان را هدف قرار می‌دهند که عمده مصرف‌کنندگان صنعت پوشاک از همین اقشارند. این در حالی است که باید بدانیم استفاده از لباس‌های تاناکورای علاوه بر مسائل بهداشتی بر صنعت پوشاک کشور به‌شدت صدمه وارد می‌کند، اما مسئله مهم‌تری وجود دارد و آن هم این است که ما با یک پدیده مهم با عنوان کالای قاچاق مواجه هستیم و باید این مورد را بررسی و اقداماتی را برای کاهش این پدیده در دستور کار قرار دهیم.
وی با اشاره به قانونی بودن روند واردات و فروش لباس‌های تاناکورایی در دیگر کشورها ادامه داد: لباس‌های تاناکورایی و کالای دست‌دوم در بسیاری از کشور تبدیل به یک تجارت بزرگ شده و به صورت قانونی انجام می‌شود، اما متاسفانه ما در ایران هیچ قانون و یا نظارتی برای انجام این کار وجود ندارد. در این میان باید اشاره کنم که ما حتی بر روی قاچاق پوشاک نو هم نظارتی چندانی نداریم و این مسئله مشکلات بسیاری را به وجود می‌آورد.نامی، از ضرورت نظارت بیشتر بر روی واردات کالا گفت: موضوع اصلی که ما به دنبال آن هستیم مبارزه با قاچاق در عرضه است. به عبارتی دیگر، مبارزه با قاچاق در محلی که پوشاک عرضه می‌شود و در این مدت پیگیری‌های زیادی انجام شده است. بنابراین باید بر اخذ شناسه کالا، ثبت شناسه کالای تولید داخل و... نظارت شود تا هر کالایی چه تاناکورایی چه کالای قاچاق، رصد و مانع از ادامه فعالیت آنها شود.وی در پاسخ به این پرسش که استفاده از پوشاک استوک تا چه میزان تولید داخل را با خطر روبه‌رو می‌کند، گفت: اینکه استفاده از لباس تاناکورایی تا چه میزان می‌تواند صنعت پوشاک ما را با تهدید روبه‌رو کند نامعلوم بوده و هیچ آمار دقیقی در این رابطه وجود ندارد و نمی‌توان به شکل دقیق عددی را اعلام کرد. تنها چیزی که وجود دارد این است که در سال گذشته حدود 2.7 دهم میلیارد دلار قاچاق داشتیم. این در حالی است که در سال جاری این رقم به 1.8 دهم میلیارد دلار رسیده است و اینکه چه مقدار از آن مختص به لباس تاناکورایی و دست‌دوم می‌شود مشخص نیست.
نامی در ادامه افزود: مسئله‌ای که وجود دارد و باید به آن اشاره کنم این است که استفاده از لباس‌های دست‌دوم نزدیک به شروع سال جدید بیشتر مورد استقبال قرار می‌گیرد. به عبارتی دیگر، در بازار شب عید بازار این نوع پوشاک داغ شده و افراد بیشتری برای خرید اقدام می‌کنند، اما باید بدانیم که حجم بسیار بالایی هم ندارد و مشکل اصلی بحث قاچاق پوشاک چه نو چه دست‌دوم است.وی از راه‌هایی برای حفظ و رشد صنعت پوشاک داخل گفت: در یک سال و نیم گذشته به دلیل افزایش نرخ ارز، محدودیت‌هایی که تحریم‌ها برای کشور به وجود آورد و از سوی دیگر وارد کردن یکسری از کالاها با محدودیت روبه‌رو شد، رشد تولید پوشاک در ایران بهتر و سریع‌تر شده است، اما باید بدانیم برای رشد بهتر و داشتن سهم بیشتر از بازار به مجموعه‌ای از تلاش‌ها نیاز داریم. بخشی از این تلاش‌ها مربوط به خود تولیدکنندگان بوده که در این چند سال شاهد پیشرفت آنها بوده‌ایم.بخشی دیگری به سیاست‌گذاری‌های دولت برای کل صنعت بازمی‌گردد. مشکلات زیادی در زمینه پوشاک وجود دارد تحویل مواد اولیه، نقدینگی مورد‌نیاز مسائل بیمه‌ای و مالیاتی، سیاست‌های کلان اقتصادی و گران‌بودن کرایه محل عرضه و... مجموعه‌ای از مشکلات است که سایه آن بر سر صنعت پوشاک قرار دارد و ما باید برای حل این مسائل تک‌تک این موانع را برطرف کنیم. چند سال می‌شود که برای رشد صنعت پوشاک به شکل جدی به دنبال تنظیم برنامه‌های راهبردی هستیم. ما باید بسته‌های حمایتی و تشویقی را برای این صنعت در نظر داشته باشیم تا بتواند به‌راحتی رشد داشته باشد.
واردات لباس‌های تاناکورایی صنعت پوشاک کشور را تهدید می‌کند؟
ازجمله دلایلی که می‌توان با توجه به نظرات مصرف‌کنندگان در خصوص استفاده از لباس‌های تاناکورایی عنوان کرد، خرید لباس‌های مارک‌دار و خارجی باقیمت پایین، تنوع و کیفیت است. البته این تنها نظر علاقه‌مندان به استفاده از این دست پوشاک بوده و در مقابل همین دلایل خود نقطه‌ضعفی برای تولیدات داخلی محسوب می‌شود. حال پرسش مهم این است که این تجارت تا چه اندازه صنعت پوشاک داخلی را با تهدید مواجه می‌کند؟ مجید نامی، نایب رئیس هیئت مدیره اتحادیه تولید و صادرات نساجی و پوشاک ایران با اشاره به گرایش برخی از مصرف‌کنندگان به استفاده از لباس‌های دست‌دوم و همچنین نبودِ نظارت برای وارد کردن این کالا گفت: این‌روزها برخی از مصرف‌کنندگان تمایل به استفاده از پوشاک تاناکورایی دارند، این کالاها بیشتر اقشار متوسط و با سطح درآمد پایین کشورمان را هدف قرار می‌دهند که عمده مصرف‌کنندگان صنعت پوشاک از همین اقشارند. این در حالی است که باید بدانیم استفاده از لباس‌های تاناکورای علاوه بر مسائل بهداشتی بر صنعت پوشاک کشور به‌شدت صدمه وارد می‌کند، اما مسئله مهم‌تری وجود دارد و آن هم این است که ما با یک پدیده مهم با عنوان کالای قاچاق مواجه هستیم و باید این مورد را بررسی و اقداماتی را برای کاهش این پدیده در دستور کار قرار دهیم.
وی با اشاره به قانونی بودن روند واردات و فروش لباس‌های تاناکورایی در دیگر کشورها ادامه داد: لباس‌های تاناکورایی و کالای دست‌دوم در بسیاری از کشور تبدیل به یک تجارت بزرگ شده و به صورت قانونی انجام می‌شود، اما متاسفانه ما در ایران هیچ قانون و یا نظارتی برای انجام این کار وجود ندارد. در این میان باید اشاره کنم که ما حتی بر روی قاچاق پوشاک نو هم نظارتی چندانی نداریم و این مسئله مشکلات بسیاری را به وجود می‌آورد.نامی، از ضرورت نظارت بیشتر بر روی واردات کالا گفت: موضوع اصلی که ما به دنبال آن هستیم مبارزه با قاچاق در عرضه است. به عبارتی دیگر، مبارزه با قاچاق در محلی که پوشاک عرضه می‌شود و در این مدت پیگیری‌های زیادی انجام شده است. بنابراین باید بر اخذ شناسه کالا، ثبت شناسه کالای تولید داخل و... نظارت شود تا هر کالایی چه تاناکورایی چه کالای قاچاق، رصد و مانع از ادامه فعالیت آنها شود.وی در پاسخ به این پرسش که استفاده از پوشاک استوک تا چه میزان تولید داخل را با خطر روبه‌رو می‌کند، گفت: اینکه استفاده از لباس تاناکورایی تا چه میزان می‌تواند صنعت پوشاک ما را با تهدید روبه‌رو کند نامعلوم بوده و هیچ آمار دقیقی در این رابطه وجود ندارد و نمی‌توان به شکل دقیق عددی را اعلام کرد. تنها چیزی که وجود دارد این است که در سال گذشته حدود 2.7 دهم میلیارد دلار قاچاق داشتیم. این در حالی است که در سال جاری این رقم به 1.8 دهم میلیارد دلار رسیده است و اینکه چه مقدار از آن مختص به لباس تاناکورایی و دست‌دوم می‌شود مشخص نیست.
نامی در ادامه افزود: مسئله‌ای که وجود دارد و باید به آن اشاره کنم این است که استفاده از لباس‌های دست‌دوم نزدیک به شروع سال جدید بیشتر مورد استقبال قرار می‌گیرد. به عبارتی دیگر، در بازار شب عید بازار این نوع پوشاک داغ شده و افراد بیشتری برای خرید اقدام می‌کنند، اما باید بدانیم که حجم بسیار بالایی هم ندارد و مشکل اصلی بحث قاچاق پوشاک چه نو چه دست‌دوم است.وی از راه‌هایی برای حفظ و رشد صنعت پوشاک داخل گفت: در یک سال و نیم گذشته به دلیل افزایش نرخ ارز، محدودیت‌هایی که تحریم‌ها برای کشور به وجود آورد و از سوی دیگر وارد کردن یکسری از کالاها با محدودیت روبه‌رو شد، رشد تولید پوشاک در ایران بهتر و سریع‌تر شده است، اما باید بدانیم برای رشد بهتر و داشتن سهم بیشتر از بازار به مجموعه‌ای از تلاش‌ها نیاز داریم. بخشی از این تلاش‌ها مربوط به خود تولیدکنندگان بوده که در این چند سال شاهد پیشرفت آنها بوده‌ایم.بخشی دیگری به سیاست‌گذاری‌های دولت برای کل صنعت بازمی‌گردد. مشکلات زیادی در زمینه پوشاک وجود دارد تحویل مواد اولیه، نقدینگی مورد‌نیاز مسائل بیمه‌ای و مالیاتی، سیاست‌های کلان اقتصادی و گران‌بودن کرایه محل عرضه و... مجموعه‌ای از مشکلات است که سایه آن بر سر صنعت پوشاک قرار دارد و ما باید برای حل این مسائل تک‌تک این موانع را برطرف کنیم. چند سال می‌شود که برای رشد صنعت پوشاک به شکل جدی به دنبال تنظیم برنامه‌های راهبردی هستیم. ما باید بسته‌های حمایتی و تشویقی را برای این صنعت در نظر داشته باشیم تا بتواند به‌راحتی رشد داشته باشد.
دیدگاه تان را بنویسید