رازهای مجسمه فردوسی
مجسمه فردوسی به سفارش پشوتن مارکار، بازرگان پارسی از هند، این مجسمه توسط هنرمند برجسته، بهادر ماترا، ساخته شد. مارکار با همکاری دینشاه ایرانی، رئیس انجمن پارسیان هندوستان، ساخت این مجسمه را در سال ۱۳۱۹ خورشیدی (۱۹۴۰ میلادی) به اتمام رساندند. پس از جنگ جهانی دوم، این اثر هنری ارزشمند در میدان فردوسی تهران نصب شد و به نمادی از ارج‌گذاری به حکیم ابوالقاسم فردوسی و فرهنگ ایران تبدیل گشت.
این حرکت نه تنها نشانی از علاقه و احترام پارسیان هند به فرهنگ و ادب ایران است، بلکه نمادی از پیوند فرهنگی میان ایران و جامعه پارسیان نیز به شمار می‌آید.مجسمه فردوسی که در میدان فردوسی تهران قرار دارد، یکی از نمادهای برجسته ادبی و فرهنگی تهران است. پس از ساخت و نصب این مجسمه در سال ۱۳۲۴ خورشیدی، این اثر به یکی از اصلی‌ترین نمادهای بزرگداشت فردوسی و میراث فرهنگی ایران تبدیل شد. اما این مجسمه تنها یکی از چندین مجسمه‌ای است که برای بزرگداشت این شاعر بزرگ ایرانی ساخته شده است.
به غیر از این مجسمه معروف در تهران، نسخه‌های دیگری از مجسمه فردوسی در شهرهای مختلف ایران و حتی در خارج از کشور نیز ساخته شده‌اند. برای مثال، در شهر توس، جایی که آرامگاه فردوسی در آن قرار دارد، مجسمه‌ای از او قرار داده شده که طراحی آن به استاد ابوالحسن صدیقی، مجسمه‌ساز معروف ایرانی، برمی‌گردد.
5 داستان شیرین و کهن از شاهنامه فردوسی
استاد صدیقی در ساخت این مجسمه، توجه خاصی به جزئیات و چهره فردوسی داشت تا شخصیت حماسی او را با دقت و ظرافت خاصی به تصویر بکشد.علاوه بر این، مجسمه‌هایی از فردوسی در کشورهای دیگر نیز دیده می‌شوند که نشانی از تأثیر گسترده او بر فرهنگ جهانی است.
دیدگاه تان را بنویسید