محمود احمدی نژاد بعد از پنجمین کاندیداتوری منتظر شورای نگهبان نماینده و حضورش در بین مردم فراتر از میدان ۷۲ نارمک شده است. او روز گذشته به بازار تهران رفت و آنجا نیز سخنرانی انتخاباتی کرد.
بخش هایی از حرف های
احمدی نژاد در بین مردم را بخوانید؛
*تمام سلول های وجودم امیدواری است که به لطف و فضل خدا و به همت ملت بزرگ ایران، ان شاءالله خیلی زود شرایط به نفع مردم، به نفع حل مشکلات اقتصادی و بعد هم مشکلات فرهنگی و اجتماعی که به ما تحمیل شده است، تغییر خواهد کرد.
*ایران اینگونه نبوده، وقتی این گوشه و کنار چیزهایی می بینیم، می گوییم این مال ما نیست اما فشارهای اقتصادی و چیزهای دیگری آمده و کمی از تنظیم خودمان خارج شدیم. ان شاءالله بزودی همه چیز به تنظیم خودش برمی گردد.
*ما هیچ وقت نمی خواهیم ملتی ضعیف و فقیر باشد. همه خوبی ها را برای همه می خواهیم. ملت ایران همیشه همین طور بوده. خوبی ها را برای همه خواسته. هیچوقت دنبال این نبوده که بگوید ما دیگران را فقیر کنیم تا خودمان برداریم.
*به شما عرض کنم که به لطف خدا این اتفاق ها خیلی زود خواهد افتاد و می بینید که یک سلسله اتفاقاتی پشت سر هم می افتد که می گویید فلانی گفت، خدا پدر و مادرش را بیامرزد.
*من می خواهم بگویم همه را دوست دارم و عاشق همه هستم؛ نه فقط از روی احساس بلکه از روی عقل. چرا عقل؟ هر کس در هر نقطه از جهان، از هر چشم اندازی، فارغ از یک سری پیرایه های مقطعی، به ملت ایران نگاه بکند، حتما عاشق این ملت می شود.
* من یادم می آید یک زمانی می رفتیم، می آمدیم، بحث بود؛ آنها می خواستند داشته هایشان را به رخ بکشند. می گفتند ما بمب اتم داریم. من می گفتم بسیار خوب! یک نمایشگاهی برگزار کنیم، یک فستیوال و جشنواره عظیمی برگزار کنیم و بگوییم هر ملتی، عزیزترین و پیشرفته ترین و مهمترین دستاورد خودش را بیاورد و آنجا بگذارد. یکی بمب اتم بگذارد، یکی بمب خوشه ای بگذارد، یکی موشک فلان بگذارد. ملت ایران چه چیزی آنجا می گذارد؟ یک دیوان حافظ می گذارد، مولوی می گذارد، سعدی می گذارد، فردوسی می گذارد، ابن سینا می گذارد، ابوریحان می گذارد. کدام سنگین تر و ماندگار تر است؟ کدامیک به درد انسان ها می خورد؟ شما تمام جهان را از اسلحه و مهمات پر کن، بمب های پیشرفته اتمی نسل پنجم، موشک های نقطه زن قاره پیما. در دنیا الان به این چیزها پُز می دهند. قدرت های جهانی دائما می گویند ما اینجا یک ذره وزن تسلیحاتمان بالا رفته، آن یکی تلاش می کند که بالاتر برود. اینها که همه اش برای آدم کشی است. یک چیزی برای انسان سازی نشان دهید. یک دستاوردی نشان بدهید که به درد ارتباط بین انسانها بخورد، روابط انسانها را صمیمی کند، مشکلات جامعه بشری را برطرف کند، کینه ها و عقده ها را کنار بزند، محبت و عشق و دوستی را بیاورد.
*امروز فشار روی بسیاری از مردم سنگین است و زندگی قریب به اتفاق مردم ایران را بشدت تحت تاثیر قرار داده است. حالا چه باید بکنیم؟ راه حل دارد؟ ندارد؟ می شود بهبود پیدا کند؟ نمی شود بهبود پیدا کند؟ من می خواهم آن حرفی را که در عمق قلب شماست بزنم. من یقین دارم که این مشکلات به دست ملت ایران قابل حل خواهد بود. چیزی نیست که یک ملت بخواهد در برابر آن تسلیم شود. اما نیازمند چیست؟ اگر بخواهد حل شود چه عواملی باید جمع شوند؟ کجا را باید دید؟
دیدگاه تان را بنویسید