بخش ه،هنر
در کشور من، ایران، شنبه اولین روز شروع کارى است که برای بیشتر مردم، شاید یک از بدترین روزهاى هفته باشد. آن غم به ظاهر کوچک که در پس اولین روز هفته پنهان است، به نوعى آنقدر بزرگ است که کودکان هم آن را حس مى‌کنند، زیرا از رفتن به مدرسهه ابراز خوشحالی نمی‌کنند. شاید بتوان گفت، بیشتر آدمها در یک از شنبه‌های سال به آنچه که می خواستند برسند، نرسیدند و آن نرسیدن نه تنها آرزو و رؤیایشان را از بین برد بلکه قسمتی از وجودشان نیز با آن آرزو از میان رفت که باعث شد انگیزه و شوق در پس شهر کمرنگ شود. همانقدر که حرص بر میل داشتن بیشتر و راضی نبودن به آنچه که ساختیم، تبعات زیان‌آور بسیارى دارد، کمرنگ شدن شوق بر ساختن دوباره، رنگ سیاه را در جدار دیواره‌های شهر نقش می بندد. اما هنر آن است که با تمامی نرسیدن‌ها، شکست‌ها و تجربه‌های که حتی می‌تواند امید و آرزو را در زندگی از بین ببرد، به خودمان و یکدیگر فرصت کشف و خلق چیزهای جدید را بدهیم تا زندگیمان به یک اثر هنری تبدیل شود.
دیدگاه تان را بنویسید