ترفند پیتزا خونگی کوچک هم در فر هم ماهیتابه

اگر موقع شام یا ناهار برای غذا ایده‌ای ندارید پیشنهاد ما به شما پیتزا خونگی فقط با سه مواد است. در ادامه برای یادگیری پیتزا خونگی با ما همراه باشید.

این پیتزا در دمای ۱۸۰ به مدت ۲۰ دقیقه در فر حاضر می‌شود بهتر است سیب‌زمینی های کوچک انتخاب کنید و صبر کنید تا خوب ترد شود.

اولین پیتزانام «پیتزا» با نام «ایتالیا» و شهر «ناپل» گره خورده است. واژه ی پیتزا، یک واژه ی ایتالیایی به معنای «خوراک همه چیز درهم» است. اما این غذای پرطرفدار، راه درازی را پیموده تا به یک غذای جهانی تبدیل شود.
سربازان داریوش بزرگ (486- 521 پیش از میلاد ) نوعی نان پهن را روی سپرهای خود می پختند و روی آن را با پنیر و خرما می پوشاندند. «یونانی ها» پختن چنین نان هایی را از ایرانیان آموختند. این نان از یونان به روم رفت و در جنوب ایتالیا معمول شد. در حقیقت این غذای خوشمزه قدمتی نسبتا طولانی دارد و به زمان اهالی یونانی ساکن در «ماگناگریسیا» در جنوب ایتالیا باز می گردد. در قرن سیزدهم میلادی در کتاب «تاریخ روم» نوشته ی «مارکووس پورچیوس کاتو» به نوعی خمیر گرد صاف اشاره شده که با روغن زیتون و سبزی ها و عسل در اجاق پخته می شده؛ چیزی که آن ها درست کردن آن را از ایرانیان وام گرفته بودند.

دیگه لباس‌ قدیمی‌ات دور نریز! | ایده ناب برای تیشرت قدیمی

باستان شناسان در حین حفاری های خود در شهر «پومپی» در ایتالیا به بقایای مغازه هایی برخوردند که نشان دهنده ی شباهت این مغازه ها با پیتزا فروشی های امروزه هستند. البته پیتزا در آن زمان به شکل امروزی وجود نداشت و فقط شامل نان مسطح گردی بود که با آرد عمل می آمد و همراه ادویه و روغن پخته می شده. در آن زمان گوجه فرنگی در اروپا ناشناخته بود. گوجه فرنگی برای اولین بار در قرن شانزدهم وارد اروپا شده اما در ابتدا آن را میوه ای سمی می دانستند تا این که در اواخر قرن هجدهم، مردم فقیرنشین ناپل از آن به عنوان ماده ی اصلی در نان های پیتزاشکل خود استفاده کردند.

این نان های پیتزایی، به زودی توجه جهان گردان را به خود جلب کرد و آن ها را به مناطق فقیرنشین ناپل کشاند. مورخان و کارشناسان، مهد اصلی پیتزا را در منطقه ی ناپل در جزیره ی سیسیل ایتالیا که دارای مردمی خون گرم و خوش قریحه است می دانند. می گویند که «امبرتو» پادشاه وقت ایتالیا و همسرش «ملکه مارگاریتا» در سال 1889 میلادی هنگامی که تصمیم به یک سفر سراسری در قلمرو حکومت خود گرفته بودند، مشاهده کردند که مردم فقیر ناپل در دستان خود نان ضخیمی دارند که بر آن اندکی گوجه فرنگی و پنیر است. ملکه به ملازمان خود دستور داد تا تکه ای از آن غذا را برایش بیاورند و پس از خوردن آن احساس کرد از این غذای ناشناخته - که به پیتزا شهرت داشت - خوشش آمده.

این پیتزا استانداردی را تعیین کرد که تا به امروز در سراسر جهان در پیتزاها وجود دارد، تا حدود سال 1830 میلادی، پیتزاها در دکه های کنار خیابان به فروش می رسیدند و اولین پیتزا فروشی واقعی به نام «آنتیکاپورت آلبا» برای اولین بار در ناپل باز شد. پیتزا در بین ایتالیایی ها بسیار محبوب شد و به زودی به صورت غذای محلی آن ها در آمد. بعد از آن یک مهاجر ایتالیایی به نام «چنارولمباردی» مغازه ی کوچکی در محله ی ایتالیایی نشین نیویورک باز کرد. شاگردش «آنتونیو توتونوپرو» شروع به پختن پیتزا و فروش آن در مغازه کرد.

طولی نکشید که پیتزاهای توتونوپرو بسیار پرطرفدار شد و لمباردی را به فکر باز کردن یک پیتزا فروشی در سال 1905 انداخت. اما در این زمان مصرف پیتزا هنوز به مهاجرین ایتالیایی محدود می شد و بین آمریکایی ها محبوبیت چندانی نداشت. بعد از جنگ جهانی دوم، مصرف پیتزا همه گیرتر و بین سربازان آمریکایی در ایتالیا بسیار پر طرفدار شد طوری که گاهی پیتزا فروشی ها نمی توانستند جواب گوی تقاضای بی حد و مرز مشتریان آمریکایی خود باشند. سربازان آمریکایی که از این غذای محلی خوش شان آمده بود، آن را با خود به خانه بردند.

شاید جالب باشد اگر بدانید اکتبر، ماه ملی پیتزا در این کشور است که برای اولین بار این نام گذاری در سال 1987 صورت گرفت و این طور بود که یک غذای محلی ایتالیایی به یکی از نمادهای مهم این کشور نو و مهاجرپذیر تبدیل شد. امروزه مصرف میلیون ها عدد پیتزا در هر روز بخشی از عادت خوراکی مردم جهان شده به حدی که ایتالیایی ها می گویند: «ما با پیتزا جهان را فتح کردیم».