ادوارد مورداک (Edward Mordake)، نام یک شخصیت افسانه‌ای است که برای داشتن چهره‌ای جدا از بقیه صورت‌های بدنش شناخته شده است. ظاهراً در قرن نوزدهم زندگی می‌کرده و این حالت غیرطبیعی چهره‌اش باعث ایجاد داستان‌های مختلف شده است. البته هیچ دلیلی برای فرضیات مربوط به وجود این فرد وجود ندارد و ممکن است تنها داستانی خیالی باشد.
ادوارد مورداک یکی از اعضای خانواده ی سلطنتی انگلستان بود، او یک نمونه ی بسیار نادر از بیماری های نژادی و خصوصا مربوط به ژن بود،ادوارد یک صورت دیگر در پشت سر خود داشت
این صورت فاقد قدرت تکلم یا خوردن بود، اما میتوانست ناراخت یا خندان شود! نکته ی جالب تفاوت حرکات این صورت با صورت اصلی ادوارد بود،ممکن بود یکی خندان و دیگری ناراحت باشد.دکترهای بسیاری او را معاینه کردند اما به علت نبودن اطلاعات کافی و همین طور عجیب بودن این ناهنجاری هیچ دکتری جرئت انجام عمل جراحی را نداشت،ادوارد به دکترها التماس کرد تا این صورت شیطانی (لفظی که خودش به کار میبرده) را بردارند اما هیچ کس جرئت این کار را نداشت.
نکات بسیار عجیبی درمورد این صورت وجود دارد،اول اینکه ادوراد دچار هیچ مشکلی مانند صرع و یا تشنج و یا عقب افتادگی ذهنی نبود و مانند این بود که این دو میتوانند به شکلی کاملا عادی با هم زندگی کنند! اما ادوارد بارها به خانواده و دکترهایش گفته بود که شب ها موقع خواب این صورت برایش حرف میزند واز او میخواهد کارهای وحشتناکی انجام دهد!
او حتی گفت این صورت ریچارد نام دارد و توسط یک نفرین به من چسبیده،دقیقا مشخص نیست اینها توهمات خود او بوده یا واقعیت اما دکتری که او را تحت نظر داشته از تغییرات گاه و بی گاه و بسیار عجیب رفتار ادوارد مطالبی دارد.
در سال ۲۰۰۶ با انجام یک ازمایش دی ان ای روی نوادگان خونی ادوارد مورداک مشخص شد علت اصلی این بیماری میتواند به صدها سال قبل برگردد، زمانی که حکام بریتانیا برای جلوگیری از انتقال قدرت و ماندن این قدرت در میان افراد خانواده ی خود اقدام به ازدواج با خواهران خود میکردند،هدف از این ازدواج ها تنها تولد بچه برای در دست گرفتن قدرت بود که عموما یا عقب مانده و یا مشکل دار بودند، اما انهایی که سالم بودند نیز دچار مشکلات ژنی میشدند که باعث تولد افرادی مانند ادوارد شد… او عموما اجازه ی عکاسی از خودش را نمیداد و تعداد بسیار کمی عکس از او در دست است.
ادوارد در سن ۲۳ سالگی خودکشی کرد.
در سال ۱۹۸۵، روزنامه بوستون پست مقاله ای با عنوان «عجایب علم مدرن» به چاپ رساند که در آن به گزارش هایی در مورد وجود هیولاها و عجیب الخلقه هایی که تا آن زمان تنها افسانه انگاشته می شدند اشاره شده بود. در گزارش هایی که توسط دانشمندان بریتانیایی تهیه شده بود به وجود جانورانی عجیب الخلقه مانند پری دریایی، انسان خرچنگی و فردی به نام ادوارد موردریک اشاره شده بود که به سرعت به یک افسانه شهری تبدیل شد. همانطور که در این روزنامه آمده بود، ادوارد موردریک یا مودریک یک نجیب زاده انگلیسی جوان، باهوش و خوش قیافه بود که هر آنچه یک مرد می خواست را در زندگی خود داشت.
اما تمام این خوشی ها و سعادتمندی های موردریک با سرنوشتی نفرین شده همراه بود. موردریک علاوه بر صورت زیبایی که مانند هر انسان دیگری داشت، یک صورت ناهنجار نیز در پشت سر او رشد کرده بود که انسان را به وحشت می انداخت. عجیب بودن این صورت نه از بابت زشت بودن آن بلکه از بابت این موضوع بود که بسیار به صورت یک دختر زیبا شبیه بود. علیرغم زیبا بودن این صورت عجیب، هیچ شکی وجود نداشت که این صورت هوشی سرشار اما شیطانی در خود داشت. ادوارد موردریک همواره تحت تاثیر افکار شیطانی صورت دوم خود قرار می گرفت و همواره تا پاسی از نیمه شب با نجواهای خود که انگار از جهنم می آمدند این مرد نگون بخت را بیدار نگه می داشت
اما تمام این خوشی ها و سعادتمندی های موردریک با سرنوشتی نفرین شده همراه بود. موردریک علاوه بر صورت زیبایی که مانند هر انسان دیگری داشت، یک صورت ناهنجار نیز در پشت سر او رشد کرده بود که انسان را به وحشت می انداخت. عجیب بودن این صورت نه از بابت زشت بودن آن بلکه از بابت این موضوع بود که بسیار به صورت یک دختر زیبا شبیه بود. علیرغم زیبا بودن این صورت عجیب، هیچ شکی وجود نداشت که این صورت هوشی سرشار اما شیطانی در خود داشت. ادوارد موردریک همواره تحت تاثیر افکار شیطانی صورت دوم خود قرار می گرفت و همواره تا پاسی از نیمه شب با نجواهای خود که انگار از جهنم می آمدند این مرد نگون بخت را بیدار نگه می داشت
صورت توانایی خوردن ، نوشیدن یا حرف زدن نداشت اما هنگامی که موردریک ناراحت بود او به صورت نجوا قهقهه سر می داد و زمانی که موردریک خوشحال بود او خرناس می کشید. موردریک بارها از پزشکان خواست که این صورت او را بردارند اما هیچ پزشکی دست به صورت دوم او نزد تا این که این نجیب زاده جوان در نهایت دیوانه شده و در سن ۲۳ سالگی به زندگی خود پایان داد و قبل از مرگ در یادداشتی درخواست کرد که صورت شیطانی اش بعد از مرگ نابود شود “مبادا که نجواهای شیطانی اش را در قبرم نیز ادامه دهد”. این داستان خوفناک خیلی زود همه جا پیچیده و نویسندگان بسیاری از آن برای نوشتن داستان های خود الهام گرفتند.
داستان چنان فراگیر شده و مورد پذیرش عموم مردم قرار گرفت که در دایره المعارف پزشکی عصر خود نیز وارد شد و یک بار دیگر در سال های اخیر به لطف سریال «داستان وحشت آمریکایی» (American Horror Story) بازگشت. در این سریال البته موردریک به جای خودکشی دست به قتل دیگران می زند. چند روز پس از پخش این داستان، تصویری از باقیمانده صورت های موردریک در فضای مجازی دست به دست شد هر چند بسیاری این تصویر را غیرواقعی و ساختگی می دانستند. باید گفت که حتی باورنکردنی ترین داستان ها نیز دستکم ذره ای واقعیت در خود دارند.
یک مشکل پزشکی با عنوان «craniofacial duplication» که در نتیجه تکثیر غیرطبیعی یک پروتئین به وجود می آید وجود دارد که بسیار نادر و معمولاً مرگبار است هر چند در سال های اخیر کودکانی نیز بوده اند که علیرغم ابتلا به این مشکل برای مدت کوتاهی زنده مانده اند. لالی سینگ در سال ۲۰۰۸ با این شرایط به دنیا آمد و برخلاف مورد موردریک که بسیاری او را نفرین شده می دانستند،مردم روستای محل تولد لالی سینگ او را تجلی انسانی خدای هندوی «دورگا» می دانستند که معمولاً با شکلی دارای چندین دست و پا به تصویر کشیده می شد. بعد از مرگ لالی سینگ در همان ماه های ابتدایی، مردم روستا به یاد او معبدی در محل زندگی اش ساختند.
داستان چنان فراگیر شده و مورد پذیرش عموم مردم قرار گرفت که در دایره المعارف پزشکی عصر خود نیز وارد شد و یک بار دیگر در سال های اخیر به لطف سریال «داستان وحشت آمریکایی» (American Horror Story) بازگشت. در این سریال البته موردریک به جای خودکشی دست به قتل دیگران می زند. چند روز پس از پخش این داستان، تصویری از باقیمانده صورت های موردریک در فضای مجازی دست به دست شد هر چند بسیاری این تصویر را غیرواقعی و ساختگی می دانستند. باید گفت که حتی باورنکردنی ترین داستان ها نیز دستکم ذره ای واقعیت در خود دارند.
یک مشکل پزشکی با عنوان «craniofacial duplication» که در نتیجه تکثیر غیرطبیعی یک پروتئین به وجود می آید وجود دارد که بسیار نادر و معمولاً مرگبار است هر چند در سال های اخیر کودکانی نیز بوده اند که علیرغم ابتلا به این مشکل برای مدت کوتاهی زنده مانده اند. لالی سینگ در سال ۲۰۰۸ با این شرایط به دنیا آمد و برخلاف مورد موردریک که بسیاری او را نفرین شده می دانستند،مردم روستای محل تولد لالی سینگ او را تجلی انسانی خدای هندوی «دورگا» می دانستند که معمولاً با شکلی دارای چندین دست و پا به تصویر کشیده می شد. بعد از مرگ لالی سینگ در همان ماه های ابتدایی، مردم روستا به یاد او معبدی در محل زندگی اش ساختند.
دیدگاه تان را بنویسید