پزشک شما ممکن است نتواند این بیمای را تشخیص دهد و آن را ویروس هرپس B یا یک ویروس B ساده بنامد. نام‌های احتمالی دیگر عبارت‌اند از: ویروس B simian، آنسفالومیلیت H simiae، Cercopithecine herpesvirus نوع I یا herpes simiae.
روش انتقال آبله میمونی یا ویروس B از میمون به انسان
میمون‌های ماکاک، از جمله ماکاک‌های رزوس و ماکاک‌های دم خوک، شایع‌ترین میزبان برای ویروس هرپس B هستند. این میمون‌ها تمایلی به بیمار شدن با این ویروس ندارند، یا اگر مریض شوند، فقط علائم بسیار خفیف دارند.
انسان می تواند آن را از گاز گرفتن یا خراش یکی از این میمون ها یا از تماس با مواد بدن میمون مانند بزاق، مدفوع، ادرار یا سایر بافت ها، به ویژه بافت مغز، بگیرد. این ابتلا ممکن است از طریق چشم، بینی، دهان، یا بریدگی یا زخم اتفاق بیفتد. یک سوزن آلوده یا لبه های تیز قفس میمون نیز می تواند ویروس را منتقل کند.
علائم آبله میمونی در انسان
ممکن است علائم را در عرض ۳ تا ۷ روز پس از قرار گرفتن در معرض آن مشاهده کنید یا شاید تا یک ماه بعد شروع شوند. شما معمولاً ابتدا متوجه علائم آنفولانزا می شوید که می تواند شامل موارد زیر باشد:
درد عضلانی
لرز و تب
خستگی
سردرد
سایر علائم احتمالی عبارتند از:
تهوع و استفراغ
شکم درد
سکسکه
تورم غدد لنفاوی
علاوه بر این، ناحیه گزش، خراش یا سایر تماس ها اغلب تاول های کوچک ایجاد می کند. همچنین ممکن است متوجه درد، خارش و بی حسی در آن ناحیه شوید.
میزان ابتلا به آبله میمونی یا ویروس Monkey B در انسان
بسیار نادر است! دانشمندان از سال ۱۹۳۲، زمانی که برای اولین بار آن را شناسایی کردند، تنها حدود ۵۰ مورد عفونت انسانی با ویروس B را می دانند. بیشتر این موارد پس از نیش یا خراش میمون یا قرار گرفتن در معرض مایعات از طریق پوست زخم اتفاق می افتد.
با این حال، قرار گرفتن ساده در معرض این ویروس به این معنی نیست که شما ویروس را دریافت خواهید کرد. صدها گزش و خراش هر ساله در مراکز میمون در ایالات متحده بدون عفونت اتفاق می افتد.
و البته، بیشتر مردم با این میمون های خاص ارتباط منظمی ندارند. کسانی که بیشتر در معرض خطر هستند دامپزشکان، کارگران آزمایشگاه و سایر افرادی هستند که به طور منظم با میمون‌های ماکاک یا نمونه‌هایی از حیوانات مانند بزاق، کشت سلولی، ادرار یا سایر مایعات و بافت‌های بدن کار می‌کنند.
میزان کشندگی و خطرناک بودن آلودگی به ویروس مانکی B
خیلی جدی است می تواند باعث مشکلات تنفسی و التهاب مغز و نخاع شود که می تواند به سیستم عصبی شما آسیب برساند و منجر به مرگ شود.
از حدود ۵۰ نفری که از دهه ۱۹۳۰ به ویروس هرپس B مبتلا شده اند، ۲۱ نفر جان خود را از دست دادند.
اقدامات واجب پس از مواجهه احتمالی با ویروس B
فورا کمک های اولیه را در موضع شروع کنید. یعنی: از ید، صابون یا مواد شوینده برای شستن کامل استفاده کنید و در صورت امکان، محل گزش، خراش، زخم یا قسمتی از بدن را که میمون را لمس کرده است به آرامی به مدت ۱۵ دقیقه بشویید. ۱۵ تا ۲۰ دقیقه دیگر به شست‌وشوی ناحیه با آب ادامه دهید.
در اسرع وقت، به یک ارائه دهنده خدمات بهداشتی مراجعه کنید و از قرار گرفتن احتمالی خود در معرض ویروس B از طریق یک میمون ماکاک به آنها بگویید.
نحوه تشخیص و درمان آبله میمونی
پزشک از شما در مورد علائم می پرسد و شما را معاینه می کند، به خصوص زخم یا ناحیه ای که در معرض ویروس قرار گرفته است. زخم های جدی تر یا سوزن زدن خطر عفونت را افزایش می دهد.
پزشک با جزئیات از شما می پرسند که چگونه این اتفاق افتاده است و شما چگونه نوع میمون را می شناسید. علاوه بر این، ممکن است از شما بپرسند که دقیقاً پس از مواجهه با آن چه کردید (اقدامات کمک های اولیه).
آزمایش آزمایشگاهی گاهی اوقات می تواند آنتی بادی های خاصی را که بدن شما در پاسخ به عفونت ویروس B تولید می کند نشان دهد. در برخی موارد، آزمایشگاه ممکن است از یک زخم یا محل قرار گرفتن در معرض کشت استفاده کنند تا ببینند آیا ویروس B وجود دارد یا خیر.
پزشکان معمولاً عفونت ویروس B را با داروهای ضد ویروسی که از طریق تزریق وریدی (داروهای IV) داده می‌شوند، درمان می‌کنند.
نحوه پیشگیری از عفونت ویروس B
هیچ واکسنی برای انسان وجود ندارد که در برابر ویروس B محافظت کند.
اگر از نزدیک با میمون های ماکاک کار می کنید، با پیروی از قوانین و پروتکل های آزمایشگاه یا مرکز خود، می توانید خطر عفونت را به حداقل برسانید. این مراقبت ها ممکن است شامل موارد زیر باشد:
استفاده از روش های مهار انسانی که نیش و خراش را کاهش می دهد
استفاده از لباس محافظ مناسب، دستکش و محافظ صورت
کمک های اولیه و مراقبت های پزشکی فوری برای هر گونه نیش، خراش، یا سایر تماس ها
تمیز کردن دقیق سطوح خارجی که در معرض میمون ها یا بافت یا مایعات بدن آنها قرار گرفته است
دیدگاه تان را بنویسید