این شاعر، نویسنده و پژوهشگر با بیانی طنز می‌گوید "کرونا مظلوم‌تر از من پیدا نکرده؟" و درخصوص وضعیت جسمی خود به ایسنا می‌گوید: فردا آخرین رمدسیویر را به صورت سرم دریافت می‌کنم. ۲۱ روز هم باید در قرنطینه باشم.
او همچنین با بیان این‌که همسرش نیز به کرونا مبتلا شده و هر دو در خانه «زندانی» هستند، توضیح می‌دهد: به بیمارستان رفتیم اما همسرم رضایت نداد که بستری بشویم و گفت که هر چه را نیاز است در خانه انجام دهند. بنابراین پرستاران هر روز می‌آیند و کارهای ما را انجام می‌دهند.
حجازی سپس به این‌که آزمایش‌هایش نشان می‌دهد به سویه دلتای کرونا مبتلا شده، اشاره و بیان می‌کند: در این دو سال خیلی زیاد رعایت کردیم؛ اما نفهمیدیم از کجا کرونا گرفتیم.
بنفشه حجازی که به دلیل ابتلایش به ویروس کرونا نتوانست از بهار در شعرهایش به خبرنگار گوید، تنها گفت که یک کتاب راجع‌به بهار و بنفشه دارد که هنوز به شکل دست‌نوشته است و چاپ نشده.
بنفشه حجازی، شاعر، نویسنده و پژوهشگر تاریخ زنان متولد سال ۱۳۳۳ در بروجرد است. از رمان‌های او می‌توان به «ایمپالای سرخ»، «اعترافات یک عکاس»، «بیسکویت نیم‌خورده» و «ماه گریخته در پیراهن»، از مجموعه شعرهایش به «اعتراف می‌کنم»، «یک منظومه آواره و بیست ترانه سرگردان (مجموعه شعر نو با ناصر نجفی)» و نپرس چرا سکوت می‌کنم» و از سایر آثارش می‌توان به «تاریخ هیچ‌کس؛ بررسی جایگاه زن ایرانی در عصر زندیه و افشاریه»، «زن تاریخ: بررسی جایگاه زن از عهد باستان تا پایان دوره ساسانیان»، چند کلمه از مادرشوهر: بررسی جایگاه زن در امثال حکم و اشعار عامیانه زبان فارسی»، «زنان ترانه؛ بررسی حضور زن در ترانه‌ها و اشعار عامیانه» و... اشاره کرد.
دیدگاه تان را بنویسید