فروش دختران برای امرار معاش و نجات از گرسنگی

خبرگزاری فرانسه در گزارشی تکان دهنده از غرب افغانستان ضمن اشاره به وضعیت اقتصادی بحرانی در این کشور زندگی خانواده‌هایی را روایت کرده که مجبورند برای امرار معاش و نجات از گرسنگی دختران خود را بفروشند.

گزارش فرانس‌پرس اینگونه آغاز می‌شود: «فهیمه وقتی از زبان شوهرش شنید که مجبورند دو دختر کوچک خود را برای نجات خانواده از گرسنگی بفروشند بسیار گریه کرد.»

این خانواده پس از آواره شدن در پی خشکسالی به غرب افغانستان کوچ کرده و اکنون برای تامین مایحتاج اولیه زندگی خود به شدت در مضیقه هستند.

فرشته، شش ساله و شکریه، یک و نیم ساله دختران این خانواده هستند که هنگام تهیه گزارش با لباس‌ها و صورت های آغشته به گل و لای کنار مادرشان در پناهگاهی سفالی و پوشیده با برزنت‌های سوراخ شده لبخند می‌زدند.

دختران بی‌گناه خبر نداشتند که اخیرا به خانواده‌های شوهران آینده خود که آنها هم هنوز کودکانی بیش نیستند فروخته شده‌‌اند.

این خانواده‌ برای دختر بزرگ‌تر ۳ هزار و ۳۵۰ دلار و برای خواهر او ۲ هزار و هشتصد دلار از خریداران دریافت خواهند کرد.

زمانی که این مبالغ به طور کامل پرداخت شود (اگر چه ممکن است چند سال به طول بیانجامد) دو دختر فهیمه و شوهرش باید با خانواده و اردوگاه محل زندگی خود در«قلعهٔ نو»، مرکز استان (ولایت) بادغیس در شمال‌غرب افغانستان خداحافظی کنند.

این روایت به شکل غم‌انگیزی برای هزاران خانواده دیگر که اغلب به دلیل خشکسالی به این بخش از فقیر‌ترین منطقهِ افغانستان کوچ کرده اند، تکرار شده است.

خبرنگاران فرانس‌پرس در اردوگاه‌ها و روستاهایی که آوارگان را در خود جای داده‌اند با حدود پانزده نفر گفتگو کرده‌اند که همگی مجبور شده بودند دختران جوان خود را به مبالغی از ۵۰۰ تا ۴ هزار دلار بفروشند.

این جریان متاسفانه بسیار فراگیر و گسترده شده است. نمایندگان اردوگاه‌ها و روستاها از زمان خشکسالی در سال ۲۰۱۸ به این سو ده‌ها مورد از فروش دختران از سوی خانواده‌های در تنگنا قرار گرفته را گزارش کردند و این میزان پس از خشکسالی‌های سال جاری در میان آوارگان افزایش چشمگیری داشته است.

خانواده صابره، زن بیست و پنج ساله‌ای که در همسایگی خانواده فهیمه زندگی می‌کند از یک خواربار فروشی به صورت قرضی غذا تهیه کرده بود و فروشنده سرپرست این خانواده را تهدید کرده بود که در صورت پرداخت نکردن بدهی آنها را به زندان خواهد انداخت.

این خانواده بدین ترتیب مجبور شد ذاکره، دختر سه ساله خود را که قرار است همسر آینده ذبیح‌الله، پسر چهار ساله خواربار فروش شود به فروش برسانند.

پدر شوهر آینده ذاکره تصمیم گرفته است که تا کمی صبر کند تا عروسش به اندازه کافی بزرگ شود و او را با خود به خانه ببرد.

صابره با نا امیدی به خبرنگار فرانس‌پرس می‌گوید: «راضی به این کار نیستم اما چیزی برای خوردن و آشامیدن نداریم و اگر روال به همین منوال پیش برود مجبوریم دختر سه ماه خود را هم بفروشیم.»

گل بی‌بی، یکی دیگر از همسایگان که او نیز دخترش «آشو» را فروخته، می‌گوید اکنون بسیاری از افراد دست به همین اقدام می‌زنند.

دختر هشت یا ۹ ساله گل بی‌بی به مردی ۲۳ ساله فروخته شده که خانواده «آشو» مجبور به پرداخت بدهی به او بوده است.

مرد جوان خریدار «آشو» اکنون در ایران است و گل‌بی‌بی نگران روزی است که وی قرار است برای بردن دختر به افغانستان بیاید.

خبرنگار فرانس پرس به اردوگاه دیگری در قلعه‌نو نیز سر زده و با برخی اهالی آنجا که وضعیت مشابهی را تجربه می‌کنند، گفتگو کرده است.

محمد یکی از ساکنان اردوگاه مجاور با نشان دادن عکس‌های دختران شش و ۹ساله‌اش که به خانه شوهران جوانشان دور از خانواده رفته‌اند، اشک می‌ریزد.

او به خبرنگار فرانس‌پرس می‌گوید: «ما دیگر آنها را ندیدیم؛ نمی‌خواستیم چنین کاری کنیم اما باید بچه‌های دیگرمان را نیز غذا می‌دادیم.»

در این گزارش آمده است که حداقل سن قانونی برای ازدواج دختران در حکومت قبلی افغانستان و پیش از به قدرت رسیدن طالبان شانزده سال بود.

یونیسف سال ۲۰۱۸ در گزارشی اعلام کرده بود که ۴۲ درصد از خانوارهای افغان دست کم یک دختر دارند که قبل از سن هجده سالگی ازدواج می‌کند.

دلیل عمده این ازدواج‌های زودرس مشکلات مالی و اقتصادی خانواده‌ها عنوان شده است. در این گزارش آمده است دخترانی که زود ازدواج می‌کنند در معرض خطرهای جدی، از زایمان‌های دشوار و پیچیده گرفته تا خشونت خانگی و خانوادگی قرار می‌گیرند.