کشف جدید: پنگوئن‌ها هنگام شکار در زیر آب آواز می‌خوانند

پنگوئن‌ها مانند همه‌ی پرندگان دریایی، در مکان‌های زندگی‌شان بسیار پر سروصدا هستند. آن‌ها از این صداها برای شناخت جفت و خویشاوندان خود استفاده می‌کنند. خارج از فصل تولیدمثل، پرندگان دریایی بیشتر عمر خود را در دریا می‌گذرانند و خود را با محیطی تطبیق می‌دهند که در آن تغذیه می‌کنند.

پنگوئن‌ها به‌دلیل شیرجه‌زدن بی‌نظیر خود، در بین پرندگان دریایی بی‌همتا هستند. بسته به نوع شکار، آن‌ها می‌توانند شیرجه‌هایی به عمق ۲۰ تا ۲۰۰ متر بزنند. این پرندگان از ماهی‌ها و کریل‌ها و ماهی‌های مرکب تغذیه می‌کنند. باتوجه‌به توانایی‌های منحصربه‌فرد پنگوئن‌ها در شیرجه، پژوهشگران به‌دنبال آن‌ بودند ببینند آن‌ها در زیر آب صدا تولید می‌کنند یا خیر. برای انجام این تحقیق، تیم واحد تحقیقاتی MAPRU (مخفف Predator Marine Apex) در دانشگاه نلسون ماندلای آفریقای‌جنوبی با نصب ضبط‌کننده‌ی ویدئویی کوچک و میکروفن داخلی در پشت سه‌ گونه از پنگوئن‌ها کارش را شروع کرد. این گونه‌ها پنگوئن پادشاه و پنگوئن جنتو و پنگوئن ماکارونی بودند. درنهایت، شواهد اولیه نشان دادند پنگوئن‌ها هنگام شکار در زیر آب، از خود صداهایی ساطع می‌کنند.

به‌دلیل مشکلات تحقیقات این‌چنینی، از صدای پنگوئن‌ها در محیط زیر دریا شناخت کمی وجود داشت. حال به‌لطف پیشرفت‌های اخیر فناوری، چنین مشاهداتی دست‌یافتنی است؛ به‌ویژه ازطریق ضبط‌کننده‌ی مینیاتوری که روی پنگوئن‌ها نصب می‌شود. پژوهشگران با استفاده از این نوع ضبط‌کننده‌ها، ۲۰۳ صدا از هر سه گونه را در پنج ساعت به‌صورت فیلم ضبط کردند: ۳۴ صدا از پنگوئن پادشاه و یک صدا از پنگوئن ماکارونی و ۱۶۸ صدا از پنگوئن‌های جنتو. دلیل انتخاب این سه‌ گونه از پنگوئن‌ها، انعکاس تنوع استراتژی‌های تغذیه در پنگوئن‌ها است. پنگوئن پادشاه در عمق ۲۰۰ متری از ماهی‌ها تغذیه می‌کند؛ درحالی‌که پنگوئن‌های ماکارونی یاد گرفته‌اند بیشتر در فاصله‌ی ۱۰ متری ستون اول آب تغذیه کنند و پنگوئن‌های جنتو استراتژی تغذیه‌ای متنوعی از خود نشان می‌دهند: تغذیه از انواع طعمه‌ها در همه‌ی عمق‌ها.

بیش از ۵۰ درصد صداها به‌طورمستقیم با یک نوع رفتار شکار در ارتباط هستند: بلافاصله پس از شتاب‌گرفتن (تعقیب طعمه) یا بلافاصله پس از تلاش برای شکار طعمه. ازآنجاکه صداها را هر سه گونه پنگوئن تولید می‌کنند، رفتار صوتی زیر آب ممکن است در سایر گونه‌ها نیز وجود داشته باشد. در‌مقایسه‌با پنگوئن‌هایی که از کریل و ماهی‌ مرکب می‌خورند، آن‌هایی که از ماهی تغذیه می‌کنند، صدای بیشتری از خود درمی‌آورند. این موضوع نشان می‌دهد در پنگوئن‌هایی که از ماهی تغذیه می‌کنند، تولید صدا شایع‌تر است. می‌توان گفت یافته‌ها درباره‌ی آواز پنگوئن‌ها کاملا غیرمنتظره است.

ناگفته نماند برخی از کارشناسان فرانسوی آواشناسی پنگوئن‌ در تیم تحقیقاتی درباره‌ی این کشف تردید داشتند؛ اما تیم تحقیقات از قبل بر این واقف بود که پنگوئن‌های جنتو برای تشکیل گروه در سطح‌ دریا و پنگوئن‌های آفریقایی بیشتر هنگام رفت‌و‌آمد (احتمالا برای برقراری ارتباط با یکدیگر) و هنگام ضربه به طعمه (احتمالا برای همگام‌سازی رفتارشان) از خود صدا تولید می‌کنند.

درنهایت، شواهد موجود نشان می‌دهد سایر شکارچیان آبزی مانند دلفین‌ها و فک‌ها و لاک‌پشت‌های دریایی که از هوا تنفس می‌کنند، در زیر آب صدا تولید می‌کنند. این مشاهده‌ها سؤال‌های جدیدی به‌وجود آورده است؛ ازجمله باتوجه‌به فشار زیاد در عمق آب، پنگوئن‌ها چگونه می‌توانند چنین صداهایی تولید کنند؟ چرا آن‌ها صدا تولید می‌کنند؟ آیا همه‌ی این صداها همان سیگنال اطلاعات هستند؟ آیا آن‌ها در زمینه‌ها و موقعیت‌های مختلف صداهای متفاوتی تولید می‌کنند؟ آیا این صداها نیازهای فیزیولوژیکی شیرجه‌ی شکار (آپنه) و یافتن طعه و تنظیم وضعیت شناوری هستند؟ آیا این صداها می‌توانند بخشی از فرایند شکار باشند و از صداها برای وحشت‌زده‌کردن شکار استفاده می‌کنند؟ امیدواریم تحولات اخیر در فناوری بینش بیشتری درباره‌ی رفتار جذاب پنگوئن‌ها ارائه دهد.