درحالیکه همچنان شاهد افزایش شمار قربانیان ویروس کرونا هستیم، کارشناسان به دقت، نرخ مرگومیر بیماری (CFR) را مورد بررسی قرار می‌دهند. این عدد بیانگر نسبت افرادی است که دچار بیماری کووید ۱۹ شده و درنهایت دراثر این بیماری جان خود را از دست می‌دهند. نرخ مرگومیر بیماری کووید ۱۹ از کشوری به کشور دیگر به‌شدت متغیر بوده است. برخی کشورها مانند آلمان نرخ مرگومیر موارد تأییدشده‌ی بیماری را حدود ۱ درصد برآورد کرده‌اند، درحالیکه این نرخ در کشور ایتالیا بیش از ۱۱ درصد است. حتی در کشور آمریکا اختلاف‌های بزرگی درحال نمایان شدن است: از اول آوریل، ایالت لوئیزیانا نرخ مرگومیر ۴/۲ درصد را گزارش کرده است که درمقایسهبا ۲/۱ درصد در کالیفرنیا یکی از بزرگ‌ترین ارقام گزارش شده است.
تعداد موارد تأییدشده ویروس کرونا براساس روز، از زمان صدمین مورد
از آنجا که دانشمندان از این موضوع اطمینان دارند که ویروس جدید به‌سرعت جهش پیدا نمی‌کند، خود ویروس نباید از کشوری به کشور دیگر کشنده‌تر باشد. پس علت این تفاوت‌ها چیست؟
درواقع، علت تفاوت‌های مشاهده‌شده در نرخ مرگومیر نه‌تنها در ویژگی‌های جمعیت‌شناختی جامعه بلکه همچنین در ظرفیت مراقبت‌های بهداشتی و پاسخ دولت‌ها نهفته است. درک علت تفاوت نرخ مرگومیر ممکن است به ما در کاهش میزان مرگومیر در سرتاسر جهان به‌خصوص برای آسیب‌پذیرترین کشورها و افراد کمک کند.
علت تفاوت در نرخ مرگومیر چیست؟
قبل از اینکه به جزئیات کشورهای مختلف بپردازیم، بد نیست برخی از دلایل کلی این مسئله را که چرا نرخ مرگومیر می‌تواند از مکانی به مکان دیگر به‌شدت متغیر باشد، مورد توجه قرار دهیم. اول از همه، می‌دانیم که خطر ویروس جدید ازنظر شدت بیماری در گروه‌های مختلف سنی یکسان نیست. درمورد ویروس کرونا جدید که SARS-CoV-2 نام دارد، احتمال ابتلا به بیماری شدید یا مرگ در افراد سالخورده بسیار بیشتر است.
پژوهشگران در مقاله‌ای که در مجله‌ی The Lancet منتشر شد، وقتی داده‌های چین و مناطق دیگر را مورد بررسی قرار دادند، دریافتند که نرخ مرگومیر برآوردشده درمیان افراد ۴۰ تا ۴۹ ساله حدود ۰/۴ درصد و برای افراد ۸۰ ساله و مسن‌تر ۱۳/۴ درصد است. این گرداب بقا درحالحاضر در حال بازی در برخی از کشورهای دارای جمعیت مسن‌تر مانند ایتالیا است. علاوه‌بر‌این، بیماری کووید ۱۹ در افرادی که دچار مشکلات سلامتی هستند، مانند بیماری ریه (غالبا در اثر مصرف دخانیات)، بیماری قلبی‌عروقی، چاقی شدید، دیابت، نارسایی کلیه و بیماری کبدی، به‌وضوح کشنده‌تر است. بنابراین، کشورها یا مناطقی که دارای جمعیت‌هایی با وضعیت سلامتی ضعیف‌تری هستند، نیز ممکن است شاهد تفاوت بزرگی در نرخ مرگومیر این بیماری باشند.
کشیشی در روز ۲۳ مارس در مراسم ترحیم فرد وفات‌یافته در لومباردی ایتالیا
فراتر از تأثیر متفاوت خود بیماری، نحوه‌ی جمع‌آوری و گزارش داده‌ها نیز روی نرخ مرگومیر برآوردشده تأثیر می‌گذارد. شاید در این‌جا بازرترین عامل اختلاف، آزمایش‌کردن باشد. کارشناسان برای محاسبه‌ی نرخ مرگومیر پایه، شمار قربانیان بیماری را بر تعداد موارد تأییدشده بیماری تقسیم می‌کنند (البته به دلایلی که در ادامه توضیح داده می‌شود، این نرخ می‌تواند دقیق نباشد).
از زمان انتشار بین‌المللی ویروس کرونای جدید، کشورهای مختلف ازنظر توانایی و تمایل انجام آزمایش برای شناسایی افراد آلوده متفاوت بوده‌اند. بنابراین، مخرج کسر (تعداد موارد)، ممکن است از شمار حقیقی افرادی که واقعا دچار ویروس هستند، کم‌و‌بیش فاصله داشته باشد. هرچه درصد جمعیتی که آزمایش می‌شود، بیشتر باشد، تصویر کامل‌تری از نرخ مرگومیر واقعی ویروس به دست خواهد آمد.
مسئله‌ی دیگر درمورد نرخ آزمایش پایین، اریب نمونه‌برداری است. در این شرایط، آزمایش‌هایی که در دسترس قرار دارند، معمولا برای بیمارترین و خطرناک‌ترین موارد به کار گرفته می‌شود. این امر می‌تواند موجب افزایش نرخ مرگومیر برآوردشده نسبت‌به نرخ مرگومیر واقعی شود؛ زیرا احتمالا موارد بدون علامت یا کسانی را که دارای علائم خفیف هستند، حذف کرده و درعوض، کسانی را که احتمال مرگشان بیشتر است، برجسته‌تر می‌کند. بنابراین، وقتی سرانجام آزمایش‌ها در کشورهای مختلف گسترده‌تر شود، نرخ مرگومیر آن‌ها کاهش خواهد یافت.
البته همان‌طور که نویسندگان مطالعه‌ی جدیدی که در مجله‌ی The Lancet منتشر شده است، خاطرنشان می‌کنند، دلیلی برای خوش‌بینی وجود ندارد. این پژوهشگران با درنظر گرفتن عواملی مانند عدم انجام آزمایش و سانسور احتمالی داده‌ها، نرخ مرگومیر کلی کووید ۱۹ را ۱/۳۸ درصد برآورد می‌کنند. این رقم هنوز به میزان چشمگیری از همه‌گیری جهانی اخیر آنفلوانزا (مثلا آنفلوانزای H1N1 یا آنفلوانزای خوکی سال ۲۰۰۹) که دارای نرخ مرگومیر ۰/۱ درصد بود، بالاتر است. نرخ مرگومیر برآوردی آن‌ها در ترکیب با نرخ حمله‌ی عفونت (حدود ۵۰ تا ۸۰ درصد) نشان می‌دهد که ممکن است حتی پیشرفته‌ترین سیستم‌های مراقبت‌های بهداشتی نیز تحت‌فشار قرار گیرند. آشکار است که این بیماری به مراتب بدتر از آنفلوانزای فصلی است.
روش دیگر برای بررسی نرخ مرگومیر بیماری (درصورت نبود آزمایش‌ها گسترده)، مقایسه‌ی تعداد کشته‌های کووید ۱۹ با کل جمعیت یک کشور است. پژوهشگران در تلاش دیگری برای جبران آزمایش‌ها ناقص (و احتمالا گزارش‌ها ناقص)، قصد دارند تا برای هر کشوری برآورد کنند چه درصدی از موارد واقعی گزارش شده است.
عوامل دیگری که احتمالا در تفاوت قابل‌توجه نرخ تلفات تأثیرگذار هستند، شامل منابع یک کشور (مخصوصا ظرفیت سیستم مراقبت‌های بهداشتی آن)، سازماندهی (مثلا اینکه به چه راحتی می‌تواند اقدامات بهداشت عمومی مؤثر و گسترده‌ای را انجام دهد) و نحوه‌ی ارائه‌ی داده‌ها است.
احتمالا با پیشروی بیشتر همه‌گیری و فراهم شدن داده‌های بیشتر، ما شاهد ظهور عوامل دیگری نیز خواهیم بود. اما چیزی که تاکنون درمورد نرخ مرگومیر کووید ۱۹ در برخی از کشورها می‌بینیم، در ادامه توضیح داده می‌شود.
در نمودارها و اطلاعات ارائه‌شده، از داده‌های اول آوریل مرکز پزشکی مبتنی‌بر شواهد دانشگاه آکسفورد استفاده شده است که آمار خود را به‌طور روزانه براساس نرخ مرگومیر کشورهای مختلف به‌روزرسانی می‌کند. می‌توانید از این لینک فهرست کامل کشورها را که شامل اطلاعات مربوط به میزان قابل اعتماد بودن برآوردهای آن‌ها نیز می‌شود، ببینید.
چین
نرخ مرگومیر برآوردشده: ۴/۰۶ درصد
در اوایل همه‌گیری یک بیماری عفونیِ به‌طور بالقوه کشنده، معمولا نرخ مرگومیر به دلایل مختلفی بالا است. ازجمله‌ی این دلایل عبارتنداز: کارکنان بهداشت و درمان به‌دنبال بیماری جدید نبوده و بیماران اولیه را در مراحل ابتدایی بیماری از دست می‌دهند؛ پروتکل‌های درمانی تثبیت‌شده‌ای برای بیماری وجود ندارد؛ مردم هنوز نمی‌دانند که نحوه‌ی انتشار بیماری به چه صورت است و درمورد روش‌های مهار آن چیزی نمی‌دانند.
بنا به گزارش مقاله‌ای که در The Lancet منتشر شد، در چند بیمار اول چین که همه‌ی آن‌ها در بیمارستان بستری شده بودند، نرخ مرگومیر برابر ۱۵ درصد بود. اگرچه این نرخ طی هفته‌های بعد کاهش پیدا کرد، نرخ مرگومیر نسبتا بالا در چین به‌عنوان کشوری که شیوع از آن منشا گرفت، تعجب‌آور نیست.
در تاریخ ۱۷ مارس، پزشکی در ووهان چین سی‌تی‌اسکن‌های بیمار مبتلابه کووید ۱۹ را بررسی می‌کند
حتی اگر اولین مرگ گزارش‌شده کووید ۱۹ در کشور چین در ۱۱ ژانویه رخ داده باشد، کارشناسان هنوز درمورد نرخ مرگومیر واقعی کشور با هم در توافق نیستند. گروهی از پژوهشگران در مجله‌ی Nature Medicine گزارش کردند که از آغاز ماه مارس، نرخ مرگومیر برای موارد دارای علائم ۱/۴ درصد است. گروه دیگری در مجله‌ی The Lancet گزارش کردند که نرخ مرگومیر باید برابر ۵/۶ درصد باشد.
این اختلاف قابل‌توجه ناشی از درنظر گرفتن عواملی مانند برآورد ظرفیت سیستم‌های مراقبت‌های بهداشتی برای شناسایی موارد بیماری و مرگ، تعیین توانایی تخمین نرخ‌های حقیقی عفونت (ازجمله برای کسانی که مورد آزمایش قرار نگرفته‌اند) و به حساب آوردن فاصله‌ی زمانی بین آغاز بیماری و مرگ (جدول‌بندی مرگ‌های فعلی با عفونت‌های فعلی، به‌علت تأخیر دو تا هشت هفته‌ای از زمان ظهور علائم اولیه تا مرگ ممکن است گمراه‌کننده باشد) و موارد دیگر است. باتوجه به این موارد آشکار است که یافتن نرخ مرگومیر واقعی بیماری کار آسانی نیست.
احتمالا نحوه‌ی پاسخ دولت چین دربرابر شیوع بیماری کووید ۱۹ نقش مهمی در کاهش سرعت شیوع و کاهش نرخ مرگومیر در این کشور داشت. همان‌طور که تعداد بیشتری از مردم توانستند مورد آزمایش قرار گیرند و مرکز شیوع بیماری یعنی شهر ووهان به حالت قرنطینه درآمد، موارد کمتری ظاهر شدند و افراد بیمار سریع‌تر شناسایی می‌شدند. اگرچه شواهد جدید نشان می‌دهد که کشور چین قسمتی از موارد بیماری و مرگومیر را گزارش نکرده است.
در ۲۰ مارس، یک فرد مسئول دفن درحالیکه ماسک پوشیده است، پیشاپیش یک نعش‌کش به مراسم تشییع جنازه‌ی زنی سالخورده در لمباردی ایتالیا می‌رود
ایتالیا
نرخ مرگومیر برآوردشده: ۱۱/۷۵ درصد
درحالحاضر، نرخ مرگومیر کووید ۱۹ در کشور ایتالیا از تمام کشورهایی که به‌طور گسترده درگیر شیوع کووید ۱۹ شده‌اند، بالاتر است. علت چیست؟ به‌گفته‌ی کارشناسان، یکی از علل جمعیت نسبتا سالخورده‌ی این کشور است.
نرخ مرگومیر ویروس کرونا جدید در افراد مسن بالاتر است. طبق مطلبی که در مجله‌ی JAMA منتشر شده است، از ۲۳ مارس، احتمال مرگ افراد دارای ۶۰ سال و بیشتر در اثر ابتلا به کووید ۱۹ در ایتالیا ۳/۵ درصد بود. نرخ مرگومیر در افراد ۸۰ ساله و مسن‌تر ۲۰/۲ درصد بود.
نرخ مرگومیر ایتالیا درمقایسهبا نرخ مرگومیر چین در گروه‌های مختلف سنی
ایتالیا یکی از پیرترین جمعیت‌ها را در جهان دارد. براساس اعلام بانک جهانی، تقریبا یک‌چهارم از جمعیت این کشور دارای سن ۶۵ سال و بالاتر هستند که به جز ژاپن از کشورهای دیگر بیشتر است (عوامل متعدد دیگری نیز دخیل هستند مانند وجود سنت فرهنگی نزدیکی فیزیکی که می‌تواند در تعداد بیشتر موارد بیماری و نرخ مرگومیر بالا در ایتالیا مشارکت کند).
البته این عامل نمی‌تواند تنها علت نرخ مرگومیر بالاتر ایتالیا باشد (همان‌طور که در ادامه خواهیم دید، کشور آلمان نیز جمعیت نسبتا پیری دارد، ولی دارای یکی از پایین‌ترین نرخ‌های مرگومیر است). یکی از علل مرگومیر بالا در کشور ایتالیا می‌تواند ناشی‌از عملکرد بسیار کند دولت ازنظر انجام آزمایش‌ها گسترده باشد (در آغاز شیوع). درحالحاضر، ایتالیا آزمایش‌های زیادی انجام می‌دهد: درحدود ۳۵۰۰ آزمایش به ازای یک میلیون نفر از ۲۰ مارس.
اما کشور ایتالیا درمقایسهبا کشورهایی مانند آلمان و کره جنوبی، در مراحل اولیه‌ی شیوع و تا زمانی‌که تعداد زیادی آزمایش در دسترس قرار گیرند، نسبتا کند عمل کرد و به ویروس اجازه داد که در دوره‌ای بحرانی و درحالیکه مردم به زندگی روزمره‌ی خود مشغول بودند و خبر از کمین بحران نداشتند، به‌طور شناسایی‌نشده در میان جمعیت منتشر شود.
آلمان
نرخ مرگومیر برآوردشده: ۱/۱ درصد
کارشناسان درمورد علت مرگومیر پایین کووید ۱۹ در کشور آلمان مطمئن نیستند. همان‌طور که در وب‌سایت خبری وُکس (Vox) آمده است، این مسئله تاحدودی با انجام آزمایش‌های گسترده در آغاز شیوع ارتباط دارد. مؤسسه‌ی رابرت کخ برای کند کردن شیوع بیماری آزمایش گسترده و سریع را برای تشخیص موارد عفونت توصیه کرد و به‌گفته‌ی سخنگوی این مؤسسه:
ما خیلی زود برای پیدا کردن موارد بیماری و نیز شناسایی موارد خفیف دست به کار شدیم. اتفاق افتادن مرگ در جامعه نشان می‌دهد که ویروس مدتی است در جامعه فعال است.
یکی دیگر از مزایای آزمایش گسترده اولیه این است که کشور آلمان توانست تعداد بیشتری از موارد مبتلا را شناسایی کنند (باعث بزرگ‌تر شدن مخرج کسر شد) که بسیاری از آن‌ها دچار بیماری خفیف‌تری بوده و احتمال مرگ آن‌ها کم بود. همان‌طور که مای (نویسنده‌ی وکس) نوشت:
بیشتر موارد در آلمان در افراد دارای سن ۳۵ تا ۵۹ سال شناسایی شد.
این مسئله که بیشتر موارد ویروس کرونا در آلمان در گروه سنی دیده می‌شود که بخشی از جمعیت درمعرض خطر بالا درنظر گرفته نمی‌شوند، می‌تواند یکی از عوامل مؤثر دیگر در کاهش نرخ مرگومیر باشد.
نمودار کل موارد تأییدشده کووید۱۹ در کشورهای ایتالیا و آلمان
اما مسئله‌ی دیگری درمورد زمان‌بندی وجود دارد که ممکن است در این جا نقش داشته باشد: «شیوع در کشور آلمان چه زمانی آغاز شده است؟». شیوع بیماری در آلمان دیرتر از ایتالیا آغاز شد و درحالیکه ایتالیا تا یک مارس بیش از هزار مورد بیماری داشت، در کشور آلمان تنها کمی بیش از ۱۰۰ مورد گزارش شده بود. برآوردهای کنونی نشان می‌دهند مرگومیر ناشی‌از کووید ۱۹ تا هشت هفته پس از آغاز علائم رخ می‌دهد. بنابراین، احتمال اینکه آلمان و دیگر کشورهایی که در مرحله‌ی مشابهی از شیوع قرار دارند، شاهد افزایشی ناگهانی در میزان مرگومیر خود باشند، وجود دارد. درواقع، نرخ مرگومیر آن‌ها طی هفته‌های گذشته به آرامی درحال افزایش بوده است.
کره جنوبی
نرخ مرگومیر برآوردشده: ۱/۶۷ درصد
آزمایش گسترده و زودهنگام تمام چیزی نیست که برای پایین نگه داشتن نرخ عفونت و مرگومیر مورد نیاز است. بلکه لازم است براساس نتایج آزمایش‌ها سریعا اقدام شود تا بیشترین تأثیر را داشته باشد. کره جنوبی به‌خاطر پاسخ سریع، محکم و هماهنگ خود دربرابر شیوع بیماری به میزان زیادی مورد تحسین قرار گرفته است.
پرستاری در تاریخ ۱۷ مارس، صفحه‌ی نمایش کامپیوتری را در اتاقک آزمایشی در خارج از بیمارستانی در سئول در کره جنوبی بررسی می‌کند
مقاله‌ای که در مجله‌ی Science منتشر شده است، توضیح می‌دهد علاوه‌بر اینکه کشور کره تا ۲۰ مارس حدود ۶۱۵۰ آزمایش به ازای یک میلیون نفر انجام داده بود، آن‌ها به‌سرعت از نتایج آزمایش‌ها استفاده کردند و موارد مثبت جداسازی شدند. علاوه‌بر‌این، افراد در تماس قرارگرفته با افراد عفونی ردیابی شدند و آن‌ها نیز به‌عنوان موارد احتمالی درنظر گرفته شده و از آن‌ها خواسته شد خود را در خانه قرنطینه کنند.
در کشور کره جنوبی، موارد جدید تأییدشده‌ی روزانه در ۱ مارس به بالاترین سطح خود رسید (۷۳۰ مورد در روز) و سپس کاهش پیدا کرد و تا ۳۰ مارس به‌طور متوسط در حد ۹۲ مورد جدید در روز ماند (برای مقایسه، در ۱۵ مارس، آمریکا دارای همان تعداد موارد جدید روزانه گزارش‌شده (۷۷۷) بود ولی از آغاز ۳۰ مارس، بیش از ۱۸ هزار مورد جدید در روز داشته است).
کشور کره برای تسهیل این کار بزرگ، از داده‌های جی‌پی‌اس تلفن افراد استفاده کرد (زیرا تلفن شما بهتر از خودتان به‌خاطر می‌آورد که کجا بوده‌اید و چه کسی نزدیک شما بوده است). البته همان‌طور که در مجله‌ی Science آمده است، این رویکرد نگرانی‌هایی را درزمینه‌ی حریم خصوصی ایجاد می‌کند؛ اما بااین‌حال ازنظر مهار شیوع در کشور سودمند بوده است.
ژاپن
نرخ مرگومیر برآوردشده: ۲/۶۲ درصد
ژاپن کشوری با بیش از ۳۵/۸ میلیون فرد دارای سن ۶۵ و بالاتر، موجب نگرانی بسیاری از کارشناسان بهداشت جهانی شده است. دولت ژاپن ازنظر آزمایش و نیز اقدامات فاصله‌گیری اجتماعی با تأخیر عمل کرده است. از اواخر مارس، بسیاری از مراکز خرید در توکیو باز و شلوغ بودند و از ۱۹ مارس، این کشور تنها ۱۱۷ مورد آزمایش به ازای هر یک میلیون نفر جمعیت انجام می‌داد.
اگرچه تاکنون، ژاپن موفق شده است که از رشد نمایی فرار کند، ممکن است وضعیت بدتری در انتظار کشور باشد. جان یوآنیدیس، استاد پیشگیری از بیماری‌ها در دانشکده‌ی پزشکی استنفورد گفت:
این ممکن است نوک کوه یخ شناور در آب باشد. اگر آزمایشی انجام ندهید، هیچ مورد بیماری یا مرگ‌و‌میری پیدا نمی‌کنید.
چیزی که موجب سردرگمی مردم شده، این است که گرچه شمار موارد بیماری افزایش یافته است، نرخ مرگومیر گزارش‌شده همچنان ثابت مانده است (سوالاتی در این مورد وجود دارد که آیا ژاپن تمام افراد مبتلا به ذات‌الریه را آزمایش می‌کند؟ ذات‌الریه یکی از پیامدهای معمول مرگ در اثر موارد شدید کووید ۱۹ است).
مارگولیس خاطرنشان کرد برخی این امر را به ردیابی مؤثر تماس‌ها که در آغاز شیوع انجام شد یا سیستم قدرتمند مراقبت‌های بهداشتی و مراقبت از سالمندان این کشور نسبت می‌دهند.
روند شیوع کووید ۱۹ در کشور ژاپن
زمان و افزایش میزان آزمایش‌ها نشان خواهد داد که آیا ژاپن نیز مانند کشور کره جنوبی به‌طور مؤثر ویروس و مرگومیر را کنترل کرده است یا اینکه این مسئله ناشی‌از تأخیر در تشخیص و مهار بیماری است و در آینده منجر به بار بیماری بسیار سنگین‌تری خواهد شد.
آمریکا
نرخ مرگومیر برآوردشده: ۲/۱۶ درصد
در کشور آمریکا باتوجه به اینکه میزان آزمایش‌ها به‌ویژه در آغاز شیوع مانند ایتالیا بسیار پایین بود، موارد شناسایی‌نشده همچنان به انتشار ویروس ادامه دادند. همان‌طور که دیلان اسکات و رانی مولا در وب‌سایت وکس نوشته‌اند، تعداد موارد در آمریکا در اواسط مارس بیشتر مانند موارد ایتالیا و ایران بود و سپس به‌شدت از مناطقی نظیر هنک‌کنگ و سنگاپور که در آن دولت‌ها سریع دست به کار شدند، پیشی گرفت. اکنون کشور آمریکا حتی نسبت‌به ایتالیا و ایران نیز در مسیر تندتری از موارد جدید قرار دارد و ممکن است در آینده در این کشور شمار قربانیان بیماری به‌شدت افزایش پیدا کند.
یکی دیگر از عواملی که می‌تواند منجر به نرخ مرگومیر بالاتر شود، جهش ناگهانی در شمار موارد شدید بیماری است. وقتی چنین اتفاقی بیفتد، به‌گفته‌ی پژوهشگران مقاله‌ای که در ۲۷ مارس در مجله‌ی The Lancet منتشر شد، به فشار وارده روی سیستم مراقبت‌های بهداشتی می‌افزاید و می‌تواند منابع پزشکی را به‌شدت تحت‌فشار قرار دهد. این امر می‌تواند موجب شود این سیستم دیگر نتواند جان تعداد زیادی از مردم را نجات دهد (از این رو است که از دولت‌ها خواسته می‌شود تا حد ممکن این منحنی را هموار کنند). در نیویورک اکنون تخت‌های بیمارستان‌ها پر شده است و پیش‌بینی می‌شود که طی چند هفته‌ی آینده شیوع بیماری به اوج خود برسد و شهرهای دیگر نیز ممکن است دچار همین سرنوشت شوند.
در خود کشور آمریکا نیز نرخ مرگومیر در مناطق مختلف، تفاوت چشمگیری داشته است. از اول آوریل، لوئیزیانا دارای نرخ مرگومیر ۴/۲ درصد بود که درمقایسهبا نرخ مرگومیر ایالت کالیفرنیا که ۲/۱ درصد بوده است، رقم قابل‌توجهی است. دلایل این اختلاف‌های منطقه‌ای درحال ظهور هنوز مشخص نشده است اما احتمالا مربوط به همان عواملی است که منجر به تفاوت نرخ مرگومیر کشورهای مختلف می‌شود، مانند منابع مراقبت‌های بهداشتی منطقه و سیاست‌های به کار گرفته شده برای مهار شیوع و نیز وضعیت کلی سن و سلامت جامعه.
مدتی طول می‌کشد تا زمانی‌که آزمایش‌ها عقب‌ماندگی را جبران کرده و ما اعداد واقعی‌تر نرخ مرگومیر کشورها را ببینیم. حتی وقتی چنین چیزی اتفاق افتد، احتمالا هنوز تضادهای شدیدی بین کشورها وجود خواهد داشت. همان‌طور که پژوهشگران در گزارشی که در ۲۰ مارس در مجله ی Science منتشر شد، اعلام کردند:
این اختلاف‌ها نشان‌دهنده‌ی مرحله‌ی همه‌گیری و نیز تفاوت در منابع، فرهنگ، دولت و قوانین هستند.
کسب اطلاعات بیشتر درمورد نرخ مرگومیر جمعیت‌های مختلف، می‌تواند به دولت‌ها کمک کند تا بهترین تصمیمات را درمورد سیاست‌های بهداشت عمومی اتخاذ کنند و نیز منابع را به بهترین نحو برای حفاظت و درمان افراد آسیب‌پذیر جامعه اختصاص دهند.
به‌نظر می‌رسد پاسخ مناسب یک کشور که بیشترین تأثیر را در شدت شیوع و شمار مرگومیر داشته است، در عملکرد موفقیت‌آمیز دولت کره جنوبی دیده شود (که بدون ایجاد وقفه‌ی شدید در زندگی روزمره مردم به دست آمد).
یکی از سوالات بزرگی که هنوز بی‌پاسخ مانده است این است که چگونه همپوشانی ویژگی‌های سنی یک جامعه و منابع مراقبت‌های بهداشتی، روی نرخ مرگومیر تأثیر می‌گذارد. داشتن جمعیت مسن‌تر، ممکن است پیش‌بینی‌کننده‌ی قوی از میزان مرگومیر باشد یا نباشد. به‌طورکلی، کشورهایی که دارای جمعیت مسن‌تر هستند، معمولا ثروتمندتر و سالم‌تر بوده و دارای زیرساخت‌های بهداشتی و اجتماعی بهتری هستند. ازطرف‌دیگر، کشورهای دارای جمعیت جوان‌تر اغلب مناطقی هستند که در آن‌ها مراقبت‌های بهداشتی و منابع دیگر کمیاب‌تر بوده و احتمالا بیشتر مردم تا سنین سالخوردگی خود زنده نمی‌مانند (مثلا درنظر بگیرید که کشور نیجر با متوسط سن ۱۴ سال جوان‌ترین کشور است و در اوگاندا نیز، تنها ۲ درصد از مردم دارای سن بالاتر از ۶۵ سال هستند).
در ۲۴ مارس، گونزاگا ییگا، رئیس ۴۹ ساله‌ی جامعه‌ای در اوگاندا درمورد مهار ویروس کرونای عامل کووید ۱۹ صحبت می‌کند
بنابراین همان‌طور که همه‌گیری کووید ۱۹ همچنان به شیوع در جهان ادامه می‌دهد، کارشناسان به دقت نه‌تنها کشورهایی را که جمعیت هشتاد ساله بخش زیادی از آن را تشکیل می‌دهند بلکه همچنین کشورهای دارای نرخ فقر بالاتر و سیستم‌های تحت فشار را مورد بررسی قرار می‌دهند. همچنین ممکن است این کشورها ازنظر دسترسی به آزمایش‌ها، تدارکات و گزارش نیز از این روند عقب مانده باشند بنابراین ممکن است داده‌های دقیق با تأخیر جمع‌آوری شده یا حتی اصلا جمع آوری نشود تا ما تعداد واقعی افراد آلوده یا کسانی را که در اثر بیماری جان خود را از دست داده‌اند، بدانیم.
اما حتی در کشور آمریکا نیز همان‌طور که مجله‌ی آتلانتیک نیز گزارش کرده است، ما ممکن است هرگز از تعداد واقعی قربانیان ویروس کرونا آگاه نشویم؛ زیرا نحوه‌ی تعیین علت نهایی مرگ یک فرد اغلب واضح نیست.
آیا ما هرگز نرخ مرگومیر واقعی SARS-CoV-2 را به دست خواهیم آورد؟ برخی دانشمندان به آزمایش طبیعی کشتی کروز دایموند پرینسس که به‌مدت بیش از یک ماه قرنطینه بود، روی می‌آورند. در آن زمان، حدود ۱۹ درصد از مسافران و خدمه‌ی کشتی بیمار شدند و بیماری کووید ۱۹ در آن‌ها تأیید شد. از بین ۷۰۵ نفری که دچار ویروس شده بودند، هفت نفر جان خود را از دست دادند و براین‌اساس، نرخ مرگومیر این گروه از افراد ۰/۹۹ به دست آمد. البته جمعیت کشتی کروز ازنظر سنی به‌سمت سالخوردگی انحراف دارد، بنابراین همان‌طور که پژوهشگران در مجله‌ی The Lancet به این مسئله اشاره می‌کنند، نرخ مرگومیر در جمعیت سالم و جوان‌تر می‌تواند پایین‌تر باشد.
سرانجام شیوع کووید ۱۹ هرچه باشد، بدون تردید اعداد مربوط به این همه‌گیری برای دهه‌های آینده مورد مطالعه قرار خواهد گرفت. همان‌طور که پژوهشگران در یک آزمایش آزمایشگاهی، نسخه‌های مختلفی از یک آزمایش را انجام می‌دهند و هر بار یک متغیر را تغییر می‌دهند، کشورهای جهان اکنون بخشی از این آزمایش جهانی هستند. با تجزیه‌و‌تحلیل گذشته‌نگر و دقیق درنهایت خواهیم توانست اقدامات موفقیت‌آمیز و گام‌های خطا را شناسایی کنیم و متوجه شویم که چه ترکیبی از عوامل در هر کدام از کشورها نقش داشته است. امیدواریم با این دانش بتوانیم همه‌گیری احتمالی آینده را که حتی می‌تواند خطرناک‌تر باشد، بهتر مهار کنیم.
دیدگاه تان را بنویسید