«فرورتیش رضوانیه» با اشاره به این که میزان شناخت جامعه ایران نسبت به چین بسیار پایین است، می‌گوید: «قشر عادی جامعه هیچ تفاوتی بین مردم و تمدن چین، ژاپن، ویتنام، کره و فیلیپین احساس نمی‌کند. در چنین شرایطی نمی‌توان انتظار داشت که با فرهنگ ملت‌ها آشنایی کافی داشته باشد.»
این طنزپرداز دانش عمومی گروه بزرگی از جامعه را وابسته به تلویزیون می‌داند و تصریح می‌کند: «دایره شناخت بخش بزرگی از افکار عمومی درباره فرهنگ و تمدن چین به فیلم‌های رزمی و معبد شائولین و «جکی چان» محدود می‌شود. از سوی دیگر خیلی‌ها به اشتباه تصور می‌کنند چین مقصر است که اجناس بی‌کیفیت موجود در بازار ایران به فراوانی یافت می‌شود، در حالی که نمی‌دانند برخی تاجران هموطن خودمان محصولات تقلبی را سفارش می‌دهند. اما در این میان فقط چینی‌ها توهین و ناسزا می‌شنوند.»
رضوانیه با بیان این که فرهنگ‌سازی متولی مشخصی ندارد، تاکید می‌کند: «نمی‌توان از صداوسیما انتظار فرهنگ‌سازی داشت. وقتی سازمان آتش‌نشانی از تلویزیون درخواست کمک کرد تا درباره مسمومیت مونوکسید کربن که هر سال مردم را کشتن می‌دهد اطلاع‌رسانی کند، ترتیب اثر ندادند. حال چطور می‌توان انتظار داشت که تلویزیون نگران دیدگاه اشتباه مردم درباره دیگر ملت‌ها باشد؟»
تهیه‌کننده طنز اینترنتی «تله‌تیش» با ابراز نگرانی درباره واکنش فضای مجازی به موضوع ویروس کرونا می‌گوید: «اکنون تعداد بی‌شماری پیج اینستاگرام و کانال تلگرام در حال فعالیت هستند که ادمین‌های آن از این راه امرارمعاش می‌کنند. بیشتر آنها برای تولید محتوا آموزش ندیده‌اند و دانشی در این زمینه ندارند، پس هر چیزی را به امید جذب لایک و کلیک و آگهی در مغز کاربران فرو می‌کنند. برای همین در روزهای اخیر شاهد بوده‌ایم که مطالب توهین‌آمیز و حتی نژادپرستانه‌ای علیه چین منتشر می‌شود که این رخداد نگران‌کننده است و لازم است متوقف شود.»
این طنزپرداز که پیشتر به ووهان، منشا اصلی ویروس کرونا سفر کرده این شهر را بسیار زیبا توصیف می‌کند و در ادامه می‌گوید: «ووهان شهر بی‌نظیری است. از لحظه‌ای که شنیدم چه اتفاقاتی در آنجا رخ داده، غصه سنگینی را تحمل می‌کنم که کمتر کسی می‌تواند آن را درک کند. متاسفانه پدیده شوم چین‌هراسی به دلیل ناآگاهی عمومی همیشه وجود داشته و همیشه کوشیده‌ام تا با آن مقابله کنم، اما موج جدید آن روی سوژه ویروس کرونا سوار شده و آن‌قدر بالا رفته که بدون کمک قشر آگاه جامعه و رسانه‌ها قابل کنترل نیست. اکنون دوستان چینی من از خواندن مطالبی که نژادپرستانه به نظر می‌رسد، ناراحت هستند. من چینی نیستم، اما به عنوان یک چین‌دوست عذاب می‌کشم و در مقام یک ایرانی هم شرمسار هستم.»
رضوانیه تاکید می‌کند: «دولت چین با تمام توان خود می‌کوشد تا کرونا را کنترل و مهار کند، اما بعضی‌ها داخل کشورمان تحت تاثیر مطالبی که در شبکه‌های اجتماعی خوانده‌اند دچار ترس و وحشت شده‌اند و به چین فحاشی می‌کنند یا به تمسخر آن می‌پردازند. «ویروس ضد فرهنگی» که خیلی از ما به آن مبتلا هستیم، از خطر رسیدن کرونا به ایران خطرناک‌تر است.»
دیدگاه تان را بنویسید