سندروم واژن بی قرار چیست و چگونه درمان می‌شود؟

عدم عملکرد صحیح اندام‌ جنسی منجر به بروز اختلالات مختلفی می شود. یکی از این موارد، تحریک آلت تناسلی در زنان به صورت خود به خودی، غیرقابل کنترل، مداوم و همراه با ارگاسم و یا بدون ارگاسم است. در این حالت بدون احساس میل جنسی، ناحیه تناسلی متورم شده و به صورت خودکار تحریک می‌شود.

شاید به نوعی بتوان  تحریک جنسی مداوم در زنان  را با سندروم نعوظ دائم در مردان معادل دانست. تحریک فیزیکی ناشی از واژن بی قرار ممکن است شدید و طولانی مدت بوده و تا چندین روز باقی بماند .

رسیدن به ارگاسم گاهی می تواند منجر به تسکین موقت شود، اما پایدار نبوده و بعد از مدتی، علائم دوباره باز خواهد گشت. عموماً بازگشت علائم غیر قابل پیش بینی و ناگهانی رخ می دهد. برای افراد مبتلا به  سندروم واژن بی قرار ، انجام برخی فعالیت های روزانه می تواند باعث بروز علائم تحریک، درد و یا ارگاسم شود. مانند: سوار شدن در قطار یا خودرو، توالت رفتن و…

باید متذکر شد که بیماران مبتلا به برانگیختگی تناسلی مداوم، احساس لذت نکرده و حتی در روابط زناشویی خود با درد مواجه هستند و اکثراً از آن اجتناب می کنند. زیرا تحریک مداوم ناشی از بیماری باعث تورم ناحیه تناسلی و درد در آن خواهد شد. حتی عدم درمان این بیماری منجر به افسردگی و خودکشی در برخی زنان شده است.

دلایل ایجاد سندروم واژن بی قرار

اختلال  برانگیختگی جنسی زنان  می تواند دلایل مختلفی داشته باشد. در برخی مواقع، بیماری های پس زمینه ای مانند: دیابت یا فشار خون بالا عامل ایجاد واژن بی‌قرار هستند. همچنین استرس و عصبانیت، وجود عفونت در ناحیه تناسلی، بروز حساسیت به وسایل جلوگیری بارداری نیز می‌ تواند منجر به بروز سندروم واژن بی قرار شود.

در مواردی نیز عوارض داروهایی که برای برخی بیماری‌ ها از جمله فشار خون بالا، استرس و اضطراب، مشکلات گوارشی و یا سرطان تجویز می شود، باعث بروز این اختلال می گردد.

باید توجه داشت که عوامل فیزیولوژیکی نیز می‌ توانند در ایجاد اختلال مذکور نقش داشته باشند. برخی از این عوامل شامل عدم برقراری ارتباط موثر و احساسی قبل از رابطه زناشویی از طرف مرد، افسردگی، عدم اعتماد به نفس، سوء استفاده جنسی، استرس و خستگی، ترس از بارداری و … هستند.

توجه داشته باشید که سندروم واژن بی قرار منجر به بروز علائمی از جمله: عدم تمایل به رابطه جنسی، عدم لذت از رابطه زناشویی، نرسیدن به ارگاسم، حملات پانیک، بی خوابی و عدم ترشح واژن برای سهولت در رابطه زناشویی می شود. به این ترتیب افراد مبتلا به اختلال برانگیختگی زنان، علیرغم تحریک مداوم از ایجاد رابطه زناشویی لذت زیادی نبرده و عموما این تحریکات با دردهمراه هستند.

درمان واژن بی قرار

در حال حاضر تحقیقات متعددی برای پیشگیری و درمان  سندروم واژن بی قرار  در حال انجام است. اما مدیریت علائم از موثرترین روش‌ های درمانی می باشد. زیرا در اکثر موارد، علت بروز این اختلال مشخص نیست.

درمان روانشناسی از جمله درمان روان شناختی رفتاری CBT می تواند کمک شایانی در شناسایی محرک ها به زنان کرده و تکنیک های پرت شدن حواس برای مدیریت علائم را به آنها آموزش می دهد.

در موارد شدید، الکتروشوک درمانی نیز می‌ تواند موثر باشد. در این حالت، جهت آرام کردن بیمار مقدار کمی شارژ الکتریکی از مغز وی عبور داده می‌ شود. تجویز برخی داروها نیز در تسکین اختلال برانگیختگی تناسلی مداوم تاثیرگذار است. دارو های هورمونی، دارو های افسردگی و …

باید توجه داشت که به علت عدم شناخت کافی از  بیماری واژن بی قرار ، هنوز درمان قطعی برای آن پیدا نشده و صرفاً درمان‌ های مذکور در جهت کاهش علائم بیماری هستند.

نتیجه :

سندروم واژن بی قرار  باعث مشکلات متعددی برای انجام فعالیت های روزانه در زنان می‌ شود. از این رو حتماً باید برای درمان آن اقدام نمایند. هرچند دلایل این بیماری هنوز به طور کامل مشخص نشده است. اما راه های درمانی زیادی برای کاهش علائم آن وجود دارد. عدم میل به رابطه زناشویی در زنان گاهی به علت وجود برخی اختلالات جنسی می باشد. به همین خاطر هر گونه علائمی که به صورت غیر طبیعی بروز می‌ کند باید مورد بررسی قرار بگیرد.