بخشی از تربیت کودکان در رفتار و صحبت های والدین صورت می گیرد پس حواستان را خوب جمع کنید و رازهای مگویید که رفتار فرزندتان را تحت شعاع قرار خواهد داد را بشناسید.
۱- شما هم خیلی غذای ناسالم و فست فود دوست دارید:
کودکان معمولا عادت های غذایی را از والدینشان الگو می گیرند . وقتی پدر و یا مادر از چیپس های چرب و کلوچه و … می خورند هرچند به فرزندشان اهمیت غذای سالم را تعلیم دهند اثری ندارد.
۲- چه بخورید و چه نخورید:
به آنها واضح نگویید اگر سبزیجات نخورید چه اتفاقی برایتان می افتد . بسیار حائز اهمیت است که به آن ها از کوچکی تعلیم دهید که این مواد چگونه روی تنظیم رژیم تاثیر می گذارد.
۳- اینکه چه مقدار از تولد کودکتان آسیب دید:
شما دوست ندارید که کودکتان را مقصرکنید و در نتیجه این واقعیت است که مادر آسیب می بیند.
۴- دعواهایی که با همسرتان داشته اید:
هیچ وقت در مورد اشتباهات همسرتان با کودکتان صحبت نکنید . دعوا رخ می دهد و کودکتان شاهد هستد اما شما باید به آنها نحوه ی حل و ستیز و رویارویی با احساسات را تعلیم دهید.
۵-چه مقدار کارهای منزل را کوچک می شمارید:
کسی سینک پر از ظرف های کثیف و شستن یک تپه لباس را دوست ندارد اما بخش مهم این است که به کودکان مسئولیت را تعلیم دهید که کاری های روزانه را یاد بگیرند و انجام دهند.
۶- چه مقدار نگران حال و آینده آنها هستید:
بعد از اینکه پدرو مادر می شوید سخت است که باور کنید چیزی را بیشتر از فرزندتان دوست داشته باشید. به همین منظور یک ترس همیشگی با شماست. بسیار حائزاهمیت است که کودکانتان از نگرانی شما در رابطه با سلامت و امنیت آگاه نشوند این نگرانی برای آنها مخرب است.
۷- چه مقدار از فریاد زدن متنفر هستید:
بسیار سخت است که سر کودکتان فریاد بزنید اما بسیار مهم است که به آنها بیاموزید چه چیزی خوب و چه چیزی بد است ولی نباید بعد از فریاد زدن بگویید که چقدر از این کار متنفرید چرا که به او می آموزید به راحتی کاری که نازیباست را انجام دهد.
۸- مشکلات مالی :
حتی اگر زندگی پر استرس و سختی از لحاظ مالی دارید سعی کنید وضعیت را برای کودکانتان طبیعی جلوه دهید و آنها را با علاقه برای بی پولی آماده کنید.
۹- چه مقدار خوشحال می شوید زمانیکه آنها می خوابند:
وقتی کودکانتان در انتهای روز می خوابند زمان بسیارمناسبی است که استراحت کنید و به کارهای روزمره خود رسیدگی کنید و خلوتی را با همسرتان داشته باشید. اگر چه این زمان ها ممکن است جز بهترین اوقات باشد اما اجازه ندهید کودکتان متوجه شود چون ممکن است قلب کوچکش بشکند.
۱۰- چه مقدار بعضی اوقات زندگیتان ضع داشته است:
همه دوست داریم تظاهر کنیم همه چیز داریم اما به عنوان والدین چیزهایی هم وجود دارد که محقق نشده . به کودکانتان نشان دهید بزرگ کردن آنها و حافظه ی آن ها مهم تر از تمیز کردن آشپزخانه است.
۵ موردی که نباید به بچه ها گفت!
یک جمله ساده ناامیدکننده از سوی والدین می تواند ذهن کودک را مدت ها درگیر کرده و او را سرخورده کند. این نکته را در ذهن داشته باشید که واژگانی که آزاردهنده هستند هرگز از ذهن پاک نمی شوند و جبران آن سخت است.
والدین باید به نحوه رفتار و ارتباط خود با فرزندانشان توجه بیشتری نشان بدهند. آنها باید در انتخاب کلمات و نحوه بیان آنها دقت کنند و بدانند حرف هایشان مستقیم روی فرزندان تاثیر می گذارد.
یک جمله ساده ناامیدکننده از سوی والدین می تواند ذهن کودک را مدت ها درگیر کرده و او را سرخورده کند. این نکته را در ذهن داشته باشید که واژگانی که آزاردهنده هستند هرگز از ذهن پاک نمی شوند و جبران آن سخت است.
درست است که گاهی مشکلات زندگی باعث می شود کنترل اعصاب خود را از دست بدهید و به رفتار و کلماتی که بر زبان می آورید توجه نداشته باشید اما سعی کنید هوشیارانه و با شکیبایی با فرزندان خود رفتار کنید.
گاهی ساکت ماندن بهتر از گفتن یک کلمه یا واژه آزاردهنده است. در واقع با این نحوه عملکرد به فرزند خود یاد می دهید چگونه در موقعیت مشابه با شما رفتار کند. سعی کنید الگوی مناسبی باشید به خصوص در لحظات سخت و پرچالش زندگی. والدین با نگفتن این جملات می توانند موقعیت های ناامیدکننده و نامطلوب را به یک وضعیت مناسب تبدیل کنند.
من اهمیت نمی دهم
بچه های کوچک دوست دارند جزییات مکالمات و گفت و گوهایی را که حین بازی با دوستان خود داشته اند، مو به مو بازگو کنند اما گاهی خارج از حوصله والدین است و آنها نمی خواهند جزییات را بشوند اما مواظب باشید که نگویید «برای من مهم نیست» یا «به من چه مربوط؟» چون با گفتن این جمله صحبت کودک خودرا قطع کرده اید و ناخودآگاه به او گفته اید به چیزهایی که برای او مهم است اهمیت نمی دهید. اکثر پدر و مادرهایی که بچه های بالغ دارند گله مند هستند که چرا فرزندشان با آنها صحبت نمی کند، علت این رفتار برمی گردد به نحوه برخورد و ارتباط والدین که در کودکی با آنها داشته اند. آیا در دوران کودکی به حرف های آنها خوب گوش کرده و شنونده خوبی بوده اید.
زمانی که وقت کافی برای شنیدن حرف هایشان ندارید به آنها بگویید الان نمی توانید روی حرف هایش تمرکز کنید. می توانید زمانی را تعیین کنید که حرف هایش را با شما در میان بگذارد. بچه ها نیاز دارند با والدینشان صحبت کنند پس سعی کنید این فرصت را برای آنها ایجاد کنید و حتی یک روز را هم از آنها نگیرید.
مطابق سن خودت رفتار کن
دختر شما هفت سال سن دارد اما فکر می کنید مثل یک دختر سه ساله رفتار می کند. روانشناسان کودک می گویند در واقع این عکس العمل والدین به رفتار بچه برنمی گردد بلکه والدین سعی دارند وضعیت ناامیدکننده خود را کنترل کنند.
بچه ممکن است مطابق سنش رفتار کند ولی ما با گفتن این جمله می خواهیم خودمان احساس بهتری داشته باشیم. بچه هایی که انتقاد والدین را می شنوند سعی می کنند با کارهای غیرمعمول توجه آنها را جلب کنند.
وقتی احساس می کنید عصبی شده اید سعی کنید فقط آرام و بی حرکت بایستید و کاری نکنید. این کار باعث می شود آدرنالین شما پایین بیاید و به جای اینکه قسمت هیجانی مغز عمل کند قسمت منطقی و عقلانی آن به کار بیفتد.
عذرخواهی کن
بچه پیش دبستانی شما اسباب بازی یکی از همبازی هایش را برداشته و باعث شده او گریه کند. به جای این که از او بخواهید عذرخواهی کند به او یاد دهید با محبت و دلسوز باشد، کاری که بسیار ستودنی است.
با اجبار کردن کودک برای عذرخواهی کاری پیش نمی رود، مهارت اجتماعی بودن و با محبت بودن چیزی است که او نیاز دارد یاد بگیرد. شاید مفهوم عذرخواهی برای خیلی از بچه ها هنوز گنگ باشد پس چه بهتر است خودتان به جای او عذرخواهی کنید چون شما الگوی او هستید و او ناخودآگاه یاد می گیرد که در چنین موقعیت هایی چه کار کند.
نفهمیدی؟
شما چند بار سعی کرده اید که به کودک خود جدول ضرب یا پرتاب کردن توپ را یاد دهید اما وقتی می بینید هنوز یاد نگرفته فورا نگویید «نفهمیدی؟» چون کودک اگر چیزی را یاد بگیرد خودش دوست دارد با انجام آن والدینش را خوشحال کند.
گفتن این کلمه یک نوع قضاوت عجولانه است و پرسیدن اینکه چرا نفهمیدی یک نوع احساس سرخوردگی به کودک دست می دهد پس با گفتن این کله پیغام ناخوشایندی را منتقل نکنید. به جای آن می توانید کمی استراحت کرده و دوباره قدم به قدم آموزش را شروع کنید، شاید تغییر نحوه آموزش بیشتر به یادگیری او کمک کند.
می روم و تنهایت می گذارم
تصور کنید به یک محوطه بازی یا پارک رفته اید و بعد از یک ساعت مجبورید آنجا را به خاطر یک قرار کاری ترک کنید اما کودک شما نمی آید؛ نباید بگویید: «من رفتم تو اینجا تنها بمان». بچه این حرف شما را جدی می گیرد و می ترسد او را رها کنید اما چه اتفاقی می افتد وقتی ببیند شما هنوز آنجا هستید و تهدید شما دروغ بوده؟ ما می خواهیم او حرف ما را باور کند پس چیزی را که حقیقت ندارد به او نگویید.
شاید برخی والدین بگویند خوب مجبوریم در آن لحظه آنها را تهدید کنیم، اما تهدید شما نباید توخالی و غیرواقعی باشد. به جای اینکه بگویید تنهایت می گذارم، راه خود بگیرید و بروید و نیازی به تهدید نیست، مطمئن باشید خودش دنبال شما راه می افتد.
دیدگاه تان را بنویسید