تیم آماتور راگبی از دانشگاه مونته ویدیو به منظور مسابقه با یک تیم شیلیایی در سانتیاگو با هواپیما پرواز کردند البته سفر از یک روز قبل آغاز شده بود اما بخاطر بدی آب و هوا هواپیما و مسافرانش مجبور به توقف یک روزه در فرودگاه بین المللی کاراسکو در شهر مندوز شدند.
پرواز مجدد که در ارتفاع 22500 پای از زمین انجام شد خلبان نمی توانست به صورت مسقیم به سانتیاگو برود و ابتدا باید به کوه های آند رسیده و با چرخش به سمت غرب به مسیرش ادامه میداد، هوا بشدت ابری بود بنابراین خلبان فقط متکی به رادار حرکت میکرد. او به تصور اینکه به سانتیاگو رسیده به اشتباه ارتفاع را کم کرد، لحظاتی بعد هواپیما با ارتفاعات قله ی کوه برخورد و حفره ای در عقب هواپیما بوجود آمد سپس ضربه ای دیگری به سمت چپ هواپیما وارد شد و در نهایت بر روی زمین و برف و شیب کوه سر خورده و با برخورد به یک صخره متوقف شد.
جراحت مسافران
در زمان اولیه ی سقوط 7 نفر دیگر در اثر شدت جراحت کشته و از میان 20 نفر باقی مانده نیز تعدادی دچار شکستگی های متعدد شدند. از اینجا به بعد فاجعه به شکل دیگری ادامه یافت چرا که هیچ یک از مسافران وسایلی برای زنده ماندن در یخبندان و برف نداشتند تنها دو دانشجوی پزشکی سعی کردند با تخته های چوب برای کسانی که دچار شکستگی شده بودند امکاناتی فراهم بیاورد افراد باقی مانده در ارتفاعات برای مقابله با سرما دوران سختی را گذراندند. آن ها برای بقای حیاتشان مجبور شدند از بقایای دوستانشان که در گذشته بودند تغذیه کنند.
گروه های جست و جو گر 72 روز بعد از حادثه هیچ خبری از بازماندگان حادثه نداشتند تا اینکه یک نفر از آن ها بعد از 12 روز راهپیمایی و بعد از کمک یک روستایی شیلیایی توانستند خبر دهند که عده ای زنده مانده اند.
دیدگاه تان را بنویسید