یورونیوز: از زمان روی کار آمدن طالبان در افغانستان، تعطیلی بسیاری از مشاغل و کسب و کارها و روشن نبودن وضعیت فعالیت بانک‌ها، بحران اقتصادی فشار زیادی به شهروندان این کشور وارد آورده به حدی که بسیاری از مردم برای تأمین مایحتاج یا برای هزینه مهاجرت به خارج، به فروش اسباب و اثاثیه منزل‌شان روی آورده‌اند.
برخی رسانه‌ها با انتشار گزارش‌هایی در این زمینه از وضعیت تأسف‌باری خبر می‌دهند. خبرگزاری فرانسه می‌نویسد بساط دستفروشان در بازارهای کهنه‌فروشی کابل مملو از وسایلی است که مردم مستأصل برای تأمین هزینه فرار از دست حکومت طالبان یا حتی برای تأمین غذای روزانه، مجبورند آنها را به قیمت پایین بفروشند.
این خبرگزاری در توصیف وضعیت این مکان‌ها می‌نویسد که بشقاب‌ها، لیوان‌ها و لوازم آشپزخانه روی میزهای موقتی در بازارهای روباز انباشته شده و در کنار تلویزیون‌های مدل دهه ۱۹۹۰ و چرخ خیاطی‌های قدیمی سینگر، قالی‌هایی کهنه دیده می‌شوند که آنها روی مبل‌ها و تختخواب‌های دست دوم پهن کرده‌اند.
شهروندان افغانستان می‌گویند از زمان روی کار آمدن طالبان در ۱۵ اوت (۲۴ اسد/مرداد) و تعلیق فعالیت‌های اقتصادی، فرصت‌های شغلی کم شده و آنها تنها اجازه دارند مبلغی معادل هفته‌ای ۲۰۰ دلار از حساب‌های بانکی خود برداشت کنند و این به معنی کمبود نقدینگی در کشور است.
محمد احسان که در یکی از شهرک‌های اطراف کابل زندگی می‌کند و برای فروش دو تخته پتو به بازار کابل رفته به خبرگزاری فرانسه گفت: «ما چیزی برای خوردن نداریم، ما فقیریم و مجبور به فروش این چیزها هستیم.»
او گفته که قبلاً کارگر بوده، اما به دلیل تعطیلی پروژه‌های ساختمانی بیکار شده است. وی همچنین به این خبرگزاری گفته است: «در کابل افراد ثروتمندی بودند، اما اکنون همه آنها فرار کرده‌اند.»
او یکی از پرشمار شهروندان افغان است که برای فروش مستقیم کالاهای خود به خریداران به کابل مراجعه می‌کنند، اسباب و اثاثیه خود را بر پشت خود یا روی گاری حمل می‌کنند و در خیابان می چرخانند.
خبرگزاری فرانسه از قول برخی شهروندان می‌نویسد که قیمت مواد غذایی در افغانستان به شکل سرسام‌آوری افزایش یافته و برای کسانی که حکومت اول طالبان را به یاد دارند، یادآور گرانی‌ها در همان دوران است.
شبکه تلویزیونی الجزیره نیز با پخش گزارشی از وضعیت معیشتی مردم در کابل، از بحران پول و نقدینگی در افغانستان خبر داد. در وبسایت این رسانه آمده است که افغان‌ها در میانه این بحران ناچار شده‌اند اسباب و وسایل منزل خود را به قیمت‌های کمتر از حد معمول بفروشند.
مردی به نام شکرالله که چهار قالی برای برای فروش به محله چمن حضوری کابل آورده به خبرنگار الجزیره می‌گوید: «ما این فرش‌ها را ۴۸ هزار افغانی (۵۵۶ دلار) خریده‌ایم، اما اکنون همه آنها ۵ هزار افغانی هم از من نمی‌خرند.»
بازار محلی در چمن حضوری کابل پر از وسیله دست دوم برای فروش است. از ظروف نقره و یخچال و پنکه گرفته تا بالش، پتو، پرده، تختخواب، تشک و ظروف آشپزی در بساط صدها دستفروش و پیله‌ور دیده می‌شود.
در هفته‌های اخیر و از زمان تسلط طالبان بر پایتخت افغانستان تاکنون بانک جهانی، صندوق بین المللی پول و بانک مرکزی ایالات متحده دسترسی این کشور به صندوق‌های کمک بین‌المللی را قطع کرده‌اند. از همان زمان بانک‌ها در سراسر افغانستان بسته شد و بسیاری از دستگاه‌های خودپرداز پول نقد توزیع نکردند.
اکنون بسیاری از بانک‌ها بازگشایی شده‌اند اما محدودیت برداشت هفتگی هنوز هم سبب ایجاد صف می‌شوذ. صدها زن و مرد تمام روز را در صف مقابل بانک‌ها سپری کرده و منتظر فرصتی برای برداشتن وجوه خود هستند. با این حال، بسیاری از خانواده‌ها مانند خانواده شکرالله حتی پولی ندارند که بخواهند برای گرفتن آن به بانک بروند.
او می‌گوید: «من باید به اندازه‌ای پول تهیه کنم که بتوانم حداقل مقداری آرد، برنج و روغن برای خانواده‌ام بخرم.»
شهروند دیگری به نام عبدالله، ۴۰ ساله که پیش از این سرباز ارتش افغانستان بوده به الجزیره گفته که در گذشته ماهیانه حدود ۲۰۰ دلار حقوق می‌گرفته اما اکنون درآمدی ندارد.
طالبان ادعا کرده‌اند که نیروهای نظامی و امنیتی کشور می‌توانند سر کار خود برگردند، اما عبدالله می‌گوید هنوز کسی با او تماس نگرفته است.
به فیسبوک یورونیوز فارسی بپیوندید
او اکنون هم کارگری و هم دستفروشی می‌کند تا چند صد افغانی در روز به دست آورد، با این امید که اجاره ماهانه ۳ هزار افغانی (۳۵ دلار) خانه‌اش را پرداخته و برای خانواده‌اش غذا تهیه کند. عبدالله می‌گوید: «من آنچه را که باید می‌کردم، کردم. به کشورم خدمت کردم، اما اکنون مجبور شده‌ام این خاک و گرد و غبار را تنفس کنم تا برای هشت سر عائله‌ام غذایی تهیه کنم.»
افغانستان هفتمین کشور فقیر جهان است که پیش از این با خشکسالی و کمبود مواد غذایی روبرو بود و پس از آن با بحران کرونا و پیامدهای اقتصادی آن نیز روبرو شد. با روی کار آمدن طالبان، کشورهای غربی به همراه برخی سازمان‌های بین‌المللی که تا پیش از آن به این کشور کمک مالی می‌کردند، به دلیل نامعلوم بودن اوضاع و هرج و مرج موجود کمک‌ها ی خود را متوقف کردند و به این ترتیب بحران اقتصادی در این کشور تشدید شد.
برنامه توسعه سازمان ملل متحد هفته گذشته هشدار داد که اگر اقدام پرشتابی انجام نشود، درصد افرادی که در افغانستان زیر خط فقر زندگی می‌کنند ممکن است تا اواسط سال آینده از ۷۲ درصد به ۹۷ درصد برسد.
افغانستان حتی پیش از آن که اشرف غنی، رئیس جمهور پیشین از کشور خارج شود و طالبان کنترل کابل را در دست بگیرند، با کندی رشد اقتصادی روبرو بود. در همان زمان نیز به دلیل خشکسالی طولانی مدت و نیز همه‌گیری جهانی کرونا سقوط اقتصاد این کشور که شدیدا به کشاورزی وابسته بود، شدت یافته بود.
دیدگاه تان را بنویسید