از منتشر کننده فیلم بندرعباس، تقدیر کنید

فقط یک لحظه می توان تصور کرد اگر این فیلم ضبط و در فضای شبکه های اجتماعی و شبکه های اجتماعی منتشر نشده بود آیا کسی می دانست چه بر سر این زن بی سرپناه آمده است؟ آیا مسوولان متوجه می شدند در شهرشان چه اتفاق بد و شرمناکی روی داده است؟

آیا از مسوولان کسی برای این واکنش سریع و قاطع اقدام می کرد؟ کسی به بیمارستان می رفت و از این زن مظلوم عیادت می کرد و به او وعده جبران و کمک می داد؟ آیا مجازاتی برای مشارکت کنندگان در این اتفاق زشت، متصور بود؟ آیا عذرخواهی در کار بود؟

همه ما چه مخاطب و چه مسوول مدیون فرد یا افرادی هستیم که از این حادثه، فیلم برداری و آن فیلم را در شبکه های اجتماعی منتشر و دست به دست کردند تا به رسانه ها و مسوولان رسید.

به راستی آیا راهی جز این بود تا دادخواهی و شکایت این زن به این سرعت به دست مسوولان برسد و همه بدانند چه بر سر او آمده است؟
این فیلم نه تنها مسوولان را به واکنش وادار ساخت بلکه هشدار و نهیبی برای دیگرانی بود که در رفتار و کردار آتی خود مواظب باشند که اگر مواظب نبودند قطعا چشمان 80 میلیون ایرانی نظاره گر آنها خواهد بود.

اشاره به این نکته هم اهمیت دارد: انتشار این فیلم به همان اندازه که قلب ها را مچاله کرد اما واکنش خوب، سریع و جدی مسوولان، دلگرم و امیدبخش بود.
پس همه ما چه آدم های عادی این سرزمین چه مسوولان، مدیون "شهروند - خبرنگار"ی هستیم که این حادثه را فیلم گرفت و منتشر کرد.
پس، آقا یا خانمی که این فیلم را منتشر کردید. از تو "مچکریم".

پیشرفت های فناوری در گوشی های موبایل و اینترنت، شهروندان دیده بان یا شهروند خبرنگاران را به هر نقطه ای از جهان کشانده است تا به نمایندگی از سایر انسان ها ناظر بر اتفاقات و رفتارها باشند.

به نظر می رسد ابزار و راهی موثرتر از این روش برای نظارت و دیده بانی عمومی بر عملکرد مسوولان و دستگاه های مختلف نباشد. هر کارمند و مسوولی که عملکرد خود را در معرض نگاه و قضاوت عمومی بیابد قطعا احساس مسوولیت بیشتری خواهد داشت.

تقدیر از این شهروندان مسوول / شهروند خبرنگاران حداقل واکنش نسبت به آنهاست. همان هایی که بارها و در مواقع مختلف، بروز اتفاقات بد را یادآور شدند و به مسوولان در راستی آزمایی، قضاوت و واکنش سریع کمک و راه را برای تصحیح باز کردند.