شرق- بیشتر ورزشکاران ایرانی از این گلایه می‌کنند که دیده نمی‌شوند، اسپانسر ندارند و کسی آنها را باور نمی‌کند؛ این موضوع وقتی شما بازیکن سرشناس فوتبال در ایران نباشید، بیشتر به چشم می‌آید. البته بسیاری دیگر از ورزشکاران رشته‌های مطرحی مانند کشتی و والیبال هم از این گلایه دارند که آنها هم دیده نمی‌شوند و مسئولان آن‌طور‌که باید توجهی نمی‌کنند. طبیعی است که وقتی حمایت معنوی و مادی نباشد، نمی‌توان زیاد دلخوش به درخشیدن در عرصه‌های بین‌المللی بود. حالا این موضوعات به کنار، تصور کنید چند جوان ایرانی در رشته‌ای نوپا به اسم فری‌استایل یا همان هنرهای نمایشی با توپ فوتبال، بخواهند آینده‌شان را در ایران بسازند! مشخصا اولین حرفی که قرار است به آنها زده شود این است که «بیخیال! فری‌استایل نان و آب نمی‌شود!». البته با توجه به وضع ورزش و مدیریت ورزشی در ایران، این موضوع چندان هم بی‌دلیل عنوان نمی‌شود؛ واقعیت این است که فری‌استایل با وجود جذاب‌بودن و سرگرمی‌اش، هنوز در ایران جدی گرفته نمی‌شود. آنهایی هم که یک دل نه صد دل عاشق این رشته ورزشی می‌شوند، مجبورند سختی‌های سفر و مهاجرت را به جان بخرند به این امید که رؤیایشان در کشوری دیگر محقق شود.
این اتفافی است که برای دو جوان ایرانی رخ داده؛ دو جوانی که با ترک ایران، حالا در زمره برترین فری‌استایلرهای دنیا قرار گرفته‌اند و قرار است در فینال رقابت‌های فری‌استایل ردبول با هم رقابت کنند. پیش‌تر «شرق» احمدرضا فلسفی را معرفی و با او گفت‌وگویی ترتیب داد، حالا نوبت به محمد اکبری، دیگر جوان ایرانی است که با درخشش در عرصه فری‌استایل قرار شده نام ایران را مطرح کند. او فری‌استایل را از سال 2009 شروع کرد و 9 سال بعد یعنی در سال 2018 برای رسیدن به رؤیاهایش مجبور شد با سفری پنج‌هزار‌کیلومتری به لهستان برود. حاصل 10 سال کارکردن دشوار در فری‌استایل، حالا محمد اکبری را در زمره بهترین‌های این رشته قرار داده است. او به‌تازگی از بین 500 شرکت‌کننده که از 93 کشور مختلف دنیا در رقابت‌های قهرمانی 2020 شرکت کرده‌اند، به فینال رسیده و حالا باید با 15 فری‌استایلر مرد و هشت فری‌استایلر زن برای رسیدن به عنوان قهرمانی دنیا رقابت کند.
حرفه مهاجم!
قبل از اینکه محمد به‌صورت حرفه‌ای فری‌استایل را شروع کند، به‌عنوان مهاجم فوتبال بازی می‌کرد؛ اما یک اتفاق کل دوران حرفه‌ای‌اش را دگرگون کرد. «راستش تا سال 2009 هر روز فوتبال بازی و تمرین می‌کردم تا اینکه آن سال یکی به من گفت یک‌سری مسابقات هنرهای نمایشی برگزار می‌شود و از من خواست آن را تماشا کنم. در پاسخ گفتم: «نه، به این چیزها علاقه‌ای ندارم»، ولی دست آخر رفتم تا آن رقابت‌ها را تماشا کنم. وقتی رقابت را دیدم به خودم گفتم «ووااوو» و بعد خیلی سریع جذبش شدم و تمریناتم در این رشته را از سر گرفتم.
کار و تمرین در ایران
محمد اکبری می‌گوید سال‌های نخست برای تمرین‌کردن دشواری‌های زیادی داشته، چون هم باید کار می‌کرده و هم اینکه تمرینات را بیشتر انجام می‌داده است: «خب شرایطی اقتصادی سخت بود. برای من هم سخت بود که هم‌زمان بخواهم کار کنم و تمرینات منظمی داشته باشم. وقتی کار می‌کردم هم دستمزدش آن‌قدر کم بود که مجبور بودم بیشتر و بیشتر کار کنم، چون واقعا به پولش نیاز داشتم. خب وقتی هم آدم کار می‌کند دیگر وقت زیادی برایش باقی نمی‌ماند که بخواهد تمرین کند. به همین دلیل بود که نمی‌توانستم به اندازه کافی برای فری‌استایل تمرین کنم».
نان و آب نمی‌شود!
خانواده محمد هم مثل بسیاری دیگر از خانواده‌های ایرانی که با این رشته نوپا بیگانه بوده‌اند، ابتدا حمایتی از او نکرده‌اند. این موردی است که خود محمد به آن اشاره می‌کند و می‌گوید: «وقتی در ایران بودم، شغل درست‌وحسابی نداشتم و خانواده مدام به من می‌گفتند «ورزش را کنار بگذار که نان و آب نمی‌شود». بااین‌حال وقتی سال 2015، قهرمان جام جهانی ردبول در چین شدم، نظرشان عوض شد و به من می‌گفتند حتما این ورزش را ادامه بده!».
ترک ایران
محمد این روزها کارمند هتل است و در بخش پذیرش کار می‌کند. به همین دلیل وقت آزاد زیادی ندارد، ولی از هر فرصتی استفاده می‌کند تا با توپ هنرهای نمایشی‌اش را داشته باشد. او حالا به تعادل مناسبی بین کار و تمرین رسیده است. «دلیل اصلی که باعث شد ایران را ترک کنم این بود که مسافرت از ایران به بقیه کشورها برای حضور در تورنمنت‌های مختلف کار دشواری بود. اینجا در لهستان شرایط بهتر است و کلی تورنمنت فری‌استایل در همین کشور برگزار می‌شود که خودش انگیزه مضاعفی برای من است. خب، به نظرم بهترین تصمیم این بود که به این کشور بیایم. دلم برای خانواده‌ام تنگ می‌شود ولی این تصمیم زندگی‌ام را بهتر می‌کند».
رشد فری‌استایل در ایران
تقریبا قریب به یک دهه است که فری‌استایل در ایران پایه‌گذاری شده و از آن زمان تا به الان، هر روز به تعداد علاقه‌مندان این رشته مفرح اضافه می‌شود. اکبری با اشاره به همین مورد می‌گوید: «الان تعداد فری‌استایلرها در ایران خیلی زیاد شده است. من هم اولین فری‌استایلر ایران نبودم و تقریبا از سال 2010 شروع کردم، ولی حالا تقریبا یکی از قدیمی‌های ایران در این رشته هستم! نمی‌توانم به شما بگویم بهترین هستم ولی می‌توانم بگویم سخت‌کوش‌ترین هستم».
شماره یک دنیا شدن
برای کارمند هتلی که در هفته فقط یک روز مرخصی دارد، تقسیم تمرینات در طول شش روز دیگر کار دشواری است. «خب، شرایط کاری که مشخص است؛ ضمن اینکه شب‌ها هم به سالن بدن‌سازی می‌روم و روی عضلاتم کار می‌کنم. من مدت‌هاست به این مورد فکر کرده‌ام که برای حضور در فینال رقابت‌های پیش‌رو کار جدیدی را رو کنم. نمی‌توانم به شما بگویم چه چیزی است، چون این یک راز است! رؤیای من این است که شماره یک این رقابت‌ها شوم».
در حضور سسک فابرگاس
برای رقابت‌های پیش‌رو، چهره‌های سرشناس دنیای فوتبال قرار است به‌عنوان داور، رأیشان درباره برترین فری‌استایلر را اعلام کنند؛ یکی از تازه‌ترین چهره‌هایی که به‌عنوان داور معرفی شده، سسک فابرگاس، هافبک سابق تیم‌های آرسنال، چلسی و بارسلونا است. محمد اکبری می‌گوید از اینکه قرار است یکی از قهرمانان جام جهانی کارش را زیر نظر بگیرد، هیجان‌زده است. «درباره این موضوع هیجان زیادی دارم. من از خیلی وقت‌ها پیش طرفدار فوتبال بوده‌ام و طبیعی است که حضور فابرگاس باعث خوشحالی‌ام شود».
احمدرضا هم هست!
در بین چهره‌هایی که به فینال بخش مردان رقابت‌های جهانی ردبول رسیده‌اند، ژاپن با داشتن هفت نماینده پیشتاز است، ولی به غیر از محمد اکبری، ایران احمدرضا فلسفی را هم در فینال دارد؛ فلسفی پیش از این با قهرمانی در رقابت‌های فری‌استایل فرانسه نامش را سر زبان‌ها انداخته بود. او هم مثل محمد اکبری از سال 2010 شروع کرده و الان برای چندمین‌بار است که می‌تواند خودش را به فینال رقابت‌های فری‌استایل ردبول برساند و در بین 16 نفر نهایی بخش مردان قرار بگیرد.
دیدگاه تان را بنویسید