پس از انفجار 2750 تن نیترات آمونیوم در بیروت، ده‌ها تن مفقود شدند. برخی از این افراد از کارگران سیلوهای نزدیک به بندر بیروت هستند. حال، خانواده‌های این افراد با نگرانی امید به بازگشت عزیزان خود دارند.
رویترز در گزارشی با نام "آنها فقط عدد نیستند: خانوده‌های کارگران سیلوی لبنان امیدوارند" به بررسی وضعیت یکی از این خانواده‌ها می‌پردازد.
"غسان حصروتی" 38 سال به عنوان یک کارگر سیلوهای بیروت کار می‌کرد. او در تمام مدت بر این باور بود که در امن‌ترین نقطه شهر کار می‌کند. دیوارهای بتونی تقویت شده و پناه‌گاه‌ها و اتاق‌های زیرزمینی محوطه سیلوهای شهر بیروت در طول جنگ‌های داخلی 1990- 1975 سرپناه خوبی برای این کارگر بود.
او هر روز صبح و هنگام ترک خانه برای کار روزانه به خانواده‌اش می‌گفت که برایشان بیش از خودش نگران است.
"غسان حصروتی" کارگر سیلوهای غول پیکر بیروت - پس از انفجار بیروت خبری از این این مرد لبنانی در دست نیست – او به مدت 38 سال فکر می‌کرد در امن‌ترین مکان شهر کار می‌کند/ عکس: رویترز
"حصروتی" در ساعت 17:30 (به وقت محلی) روز سه‌شنبه در تماسی تلفنی به "ابتسام" همسرش گفت که به دلیل رسیدن محموله‌ای از غلات، شب را در دفتر سیلو می‌ماند و قادر به ترک محل کارش نیست.
او به همسرش گفت که برایش پتو و بالش بفرستد.
از سه شنبه تا کنون ابتسام هیچ خبری از همسرش ندارد.
تصویری از "غسان حصروتی" کارگر مفقود شده سیلوی بندر بیروت پس از انفجار بزرگ شهر - او پس از انفجار بندر بیروت مفقود شد/ عکس: رویترز
انفجار روز سه‌شنبه بیروت ضربه بزرگی به شهر بیروت زد. این حادثه باعث کشته شدن حداقل 154 نفر و زخمی شدن حدود 6 هزار نفر شد. حدود 300 هزار لبنانی به دلیل اثرات ناشی از موج انفجار بی‌خانمان شده‌اند.
وزارت بهداشت لبنان اعلام کرد: 21 نفر هنوز مفقود هستند. آمار جدید حکایت از مفقود شدن بیش از 80 نفر دارد.
مقامات اعلام کرده‌اند که دلیل اصلی این اتفاق انفجار بیش از 2750 تن نیترات آمونیوم بوده که بیش از 6 سال و بدون رعایت ملاحظات ایمنی در انبارهای محوطه نزدیک به بندر بیروت نگهداری می‌شده است. این ماده در ساخت کودهای کشاورزی و بمب کاربرد دارد.
دولت قول داده به این ماجرا رسیدگی و مقصران انفجار را مشخص کند، اما شهرندان لبنان عصبانی‌اند و در روزهای گذشته به دلیل این سهل‌انگاری تظاهرات کرده‌اند.
خانواده‌های حصروتی و 6 نفر از همکاران او هنوز معتقدند کارگران سیلو در بخش پائینی سیلوها سکونت دارند و امیدوارند که آنها زنده باشند.
آنها بر این باورند که عملیات نجات بسیار کند و نامنظم است و فرصت زنده بودن کارگران با این روند از بین خواهد رفت.
آنها می گویند تا 40 ساعت پس از آنکه مکان دقیق اعضای خانواده خود در سیلوها را به مقامات اعلام کرده‌اند، خبری از عملیات نجات نبوده است.
اعضای خانواده "غسان حصروتی" یکی از مفقودشدگان انفجار بیروت هر روز دور هم جمع می‌شوند و امیدوارند خبری خوب از عزیزشان بشنوند/ عکس: رویترز
در خانه خانواده‌های کارگران سیلو در بیروت فضای اضطراب و ناراحتی جریان دارد. اعضای خانواده هر روز دور هم جمع می‌شوند و با نگرانی منتظر اخبار جدید می‌مانند.
ایلی پسر 35 ساله حصروتی در این باره می‌گوید: این افراد مفقودی فقط یک عدد نیستند.
وی افزود: ما باید کیفیت مدیریت بحران در این فاجعه و وضعیت را مشخص کنیم و نباید بار دیگر چنین فاجعه و مدیریت وحشتناکی تکرار شود.
همسر و پسر "غسان حصروتی" کارگر سیلوی بیروت چند روز پس از انفجار در انتظار شنیدن خبری از وضعیت عزیز خود/ عکس: رویترز
پدر غسان حصروتی نیز پیش از او حدود 40 سال در این سیلوها کار کرده است.
"تاتیانا" دختر 19 ساله حصروتی بین دو حس امیدواری و ناامیدی سیر می‌کند.
او گفت: ما حتی فرصت خداحافظی پیدا نکردیم. فقط امیدوارم او بازگردد.
دیدگاه تان را بنویسید