بازیگری بزرگ در نقش‌های کوچک

 جعفر بزرگی متولد ۱۲۹۶ در تهران تحصیلات ابتدایی و متوسطه را در دبستان هدایت و دارالفنون گذراند. سینما سبب علاقه‌مندی وی به هنر شد. با گوش‌کردن به صفحات مختلف گرامافونی که پدرش برای او خریده بود به استعداد درونی که همان صدای خوشش بود، پی برد. در سینما سپه فعالیت هنری تئاتری و سینمایی خود را ادامه داد و با افتتاح رادیو ژاندارمری و رادیو شهربانی با حسین شهبازیان، فعالیت هنری خود را در این مراکز ادامه داد. بزرگی کنسرت‌هایی هم به همراهی حسینعلی وزیری‌تبار و یوسفی در تئاتر تهران اجرا کرد. با افتتاح رادیو اصفهان، برای فعالیت در آن رادیو به اصفهان رفت. بزرگی نخستین بار در سال ۱۳۶۸ در فیلم «بچه‌های طلاق» به کارگردانی تهمینه میلانی بازی کرد و پس از آن شانس آن را یافت که با کارگردان‌های بنامی ‌چون داریوش مهرجویی در فیلم «درخت گلابی» و بهرام بیضایی در «سگ‌کشی» همکاری کند. از دیگر آثار او می‌توان به خسوف، مدرسه پیرمردها و دیگه چه خبر اشاره کرد. متانت و سرزندگی از خصوصیات بارز این بازیگر محسوب می‌شد. حمیرا ریاضی، بازیگر در باره او گفته است: «از سریال پهلوانان نمی‌میرند و مرحوم جعفر بزرگی خاطرات زیادی دارم. خاطرات دور ولی روشن. خوشحالم که مردم هنوز آن سریال را به یاد دارند. یکی از خصایص فراموش‌نشدنی زنده‌یاد بزرگی، سرزنده بودن او بود، از این رو سفر را بسیار دوست داشت و همانند جوان‌های با نشاط گشت‌وگذار را بخشی از زندگی‌اش کرده بود. سکانس‌های خارجی مجموعه پهلوانان نمی‌میرند را در نائین کار کردیم. دوست داشت برود و گشتی در شهر و اطرافش بزند حتی به جوان‌ترهای گروه هم می‌گفت بعد از کار از شهر دیدن کنید. طبیعت را بسیار دوست داشت و فرد بسیار صمیمی ‌و مهربانی بود. زنده‌یاد بزرگی در بازیگری هم بسیار خوب عمل می‌کرد و به نقش‌ها جان و زندگی می‌داد. به طوری که در هنگام تصویربرداری سریال هیچ‌کس فکر نمی‌کرد که او نقشش را بازی می‌کند، همین مساله باعث شده بود بازی تصنعی در کارش نداشته باشد.»