امکان جلوگیری از ارتباط فیزیکی و حفظ فاصله‌گذاری اجتماعی در زمان انجام کار، میزان دشواری شروع مجدد کار در یک صنعت را مشخص خواهد کرد. میزان آسیب‌پذیری و خطر در این صنایع، ارتباط مستقیمی با میزان احتمال مواجهه رودررو و تماس فیزیکی با افراد در حین انجام کار یا با مشتریان در طول ساعات کاری دارد. طبق ارزیابی‌های موسسه Deloitte، صنایعی که نیاز به تماس فیزیکی و مواجهه مستقیم با افراد دارند، به تناسب نیاز به این ارتباط، قابل طبقه‌بندی در سه سطح با امتیاز بالا، متوسط و پایین هستند. هر چه امتیاز صنایع پایین‌تر باشد، ریسک آسیب‌پذیری آنها کمتر می‌شود. ارزیابی‌ها نشان می‌دهد سه صنعت «مراقبت‌های بهداشتی و حمایت اجتماعی»، «مدیریت عمومی» و «خدمات اقامتی و غذایی» از منظر ارتباط مستقیم و مواجهه رودررو با افراد در حین کار، پرریسک‌ترین صنایع هستند. پس از آنها «هنر، سرگرمی و تفریح»، «تجارت خرده‌فروشی»، «سایر خدمات»، «خدمات آموزشی»، «املاک، مستغلات، اجاره و لیزینگ»، «ساخت و ساز»، «آب، برق و گاز»، «امور مالی»، «خدمات اداری و پشتیبانی»، «خدمات حرفه‌ای، علمی و فنی»، «آمار و اطلاعات»، «مدیریت شرکت‌ها و بنگاه‌ها»، «عمده‌فروشی» و «معادن، استخراج نفت و گاز» به ترتیب بیشترین آسیب را از شرایط کرونایی متحمل شده‌اند. سه صنعت «کشاورزی، جنگلداری، شیلات و شکار»، «صنعت ساخت» و «حمل‌ونقل و انبارداری» از منظر ارتباط مستقیم و مواجهه رودررو با افراد در حین کار کم‌ریسک‌ترین صنایع هستند.
دیدگاه تان را بنویسید