[شهروند] با اینکه کرونا در نیمه اول سال ٩٩ خیلی از اعزام‌های بین‌المللی را برای تیم‌های مختلف ورزشی ایران لغو کرده، اما افزایش نرخ ارز در ماه‌های اخیر نگرانی را برای دوران پساکرونا افزایش داده؛ به شکلی که روسای فدراسیون‌ها از همین حالا به فکر چگونگی تأمین منابع برای اعزام‌های برون‌مرزی تیم‌های ملی هستند. با وجود نرخ تقریبا دوبرابری ارز در سال ٩٩ نسبت به سال ٩٨، فدراسیون‌ها هم یا باید بودجه دوبرابری دریافت کنند یا هزینه‌های خود را به نصف برسانند! البته جدا از نرخ ارز، تحریم‌ها دیگر دغدغه‌ای است که فدراسیون‌ها را در دوران کرونایی حسابی وارد چالش کرده و در سال المپیک ممکن است دردسرساز شود.
افزایش سرسام آور هزینه‌های اعزام
تا چند سال قبل شاید یک تیم ١٠ نفره را می‌شد با ١٠٠میلیون تومان بودجه و حتی کمتر از آن به یک کشور آسیایی برای مسابقات مختلف اعزام کرد؛ این هزینه با توجه به کشور مقصد و دوری مسافت آن با ایران و همچنین افزایش تعداد نفرات هر تیم ورزشی بیشتر می‌شد. سال گذشته اما زمانی که قیمت دلار روی اعدادی همچون ١٢ تا ١٣هزار تومان قرار داشت، به‌عنوان مثال برای اعزام تیم‌های ملی کشتی آزاد و فرنگی که هر کدام ١٠ کشتی‌گیر، ٤ مربی، یک سرپرست و چند همراه دیگر داشتند، حدود یک‌میلیارد تومان بودجه لازم بود. این مبلغ برای اعزام به یک کشور اروپایی بود و البته با صرفه‌جویی‌های فراوانی که علیرضا دبیر در اعزام تیم‌ها داشت، برآورد می‌شد. حالا حساب کنید هزینه‌های سفر یک تیم ورزشی با دلاری که قیمتش تقریبا دو برابر شده است، چقدر برای یک فدراسیون آب می‌خورد. با توجه به اینکه همه هزینه‌های سفرهای برون‌مرزی به صورت ارزی است؛ حداقل درباره یک اعزام تیم‌های ملی کشتی در هر رده سنی می‌توانیم بگوییم فدراسیون باید جداگانه دو‌میلیارد تومان کنار بگذارد!
افزایش بودجه؛ فقط ١٠درصد
با اینکه یک محاسبه ساده به ما نشان می‌دهد هزینه‌های فدراسیون‌ها در اعزام‌های بین‌المللی که بخش اعظمی از بودجه سالیانه آنها را دربر‌می‌گیرد، افزایش صددرصدی داشته، اما بودجه دولتی‌ای که از سوی وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک به فدراسیون‌ها پرداخت می‌شود، برای سال ٩٩ به طور میانگین افزایش ١٠درصدی داشته است. اگر بخواهیم باز هم همان رشته کشتی را که در بالا هم به آن اشاره کردیم، مثال بزنیم، با وجود شانس کسب مدال بالا در المپیک و نگاه ویژه به این رشته، باز هم فقط شاهد افزایش ١٠درصدی هستیم. به شکلی که بودجه کشتی از کمیته المپیک به ٢,٥میلیاردتومان و از وزارت ورزش به ١٣ تا ١٥میلیارد تومان رسیده است. درواقع در حالت خوشبینانه فدراسیون کشتی به عنوان دریافت‌کننده بالاترین بودجه دولتی بین فدراسیون‌های غیرفوتبالی، در سال ٩٩ حدود ١٧.٥میلیارد تومان بودجه دریافت خواهد کرد. قطعا کشتی به علت گستردگی بالا و محبوبیت و موفقیت‌هایی که داشته، سقف بودجه را دریافت می‌کند و در برخی فدراسیون‌ها جمع بودجه دریافتی حتی به ٤، ٥میلیارد تومان هم نمی‌رسد.
صدای اعتراض فدراسیون‌ها بلند شد
علیرضا دبیر، رئیس فدراسیون کشتی، مدتی است بحث بودجه را چه در رسانه‌ها و چه در جلسات با مدیران ارشد ورزش کشور مطرح کرده و به‌تدریج روسای سایر فدراسیون‌ها به دبیر می‌پیوندند. پاکدل، رئیس فدراسیون هندبال، در این‌باره می‌گوید: «با این مبالغ ارز فدراسیون‌ها با چالش‌های زیادی روبه‌رو خواهند بود. سال گذشته اعزام‌ها را با دلار ١٣هزار تومان انجام می‌دادیم اما اکنون دو برابر شده است، در حالی که رقم اعتبارات به ریال پرداخت می‌شود. آیا واقعا فدراسیون‌ها با این شرایط ارزی می‌توانند اعزام داشته باشند. تنها دو تا سه فدراسیون هستند که اسپانسر مالی خوب دارند؛ بقیه فدراسیون‌ها باید چه بکنند؟ اعتبارات تخصیص داده‌شده در حد پرداخت حقوق کارکنان است.» چند تن از روسای دیگر فدراسیون‌ها هم در هفته‌های اخیر صحبت‌های مشابهی داشتند. البته بیراه هم نمی‌گویند چون با یک حساب سرانگشتی می‌توان فهمید که در یک فدراسیون مثل همین هندبال چقدر بودجه فقط برای اعزام‌های بین‌المللی لازم است. اعزام تیم‌های ملی مردان و زنان در رده‌های سنی نوجوانان، جوانان و بزرگسالان در طول سال فقط به یک رویداد آسیایی یا جهانی در بهترین حالت برای این فدراسیون با نرخ فعلی دلار ١٠میلیارد تومان آب می‌خورد. این در حالی است که کل بودجه دولتی هندبال این‌قدر نیست و این فدراسیون قطعا هزینه‌های بسیار دیگری همچون پرداخت حقوق کارکنان، استعدادیابی، آموزش و... را هم روی دوش خود احساس می‌کند. یا رشته کشتی تیم‌های ملی در دو بخش آزاد و فرنگی در ٤ رده سنی نوجوانان، جوانان، امید و بزرگسالان باید در طول سال به مسابقات آسیایی و جهانی اعزام شوند که هزینه‌های گزافی را به فدراسیون تحمیل می‌کنند.
تحریم‌ها مانع بعدی ورزش ایران
جدا از بالارفتن نرخ ارز، تحریم‌های موجود علیه ایران هم به ضرر فدراسیون‌های ورزشی تمام شده است. همین دیروز خبر رسید که نیمی از فشنگ‌های خریداری‌شده فدراسیون تیراندازی ایران برای تمرین ملی‌پوشان المپیکی در آلمان مانده و موانعی برای واردکردن آنها به کشور وجود دارد. کمبود فشنگ در سال‌های اخیر همواره مشکل اصلی تیراندازی بوده و خیلی از مواقع ملی‌پوشان مجبور می‌شوند بدون فشنگ تمرین کنند! مشکل در پرداخت حق عضویت فدراسیون‌های جهانی هم دیگر معضل فدراسیون‌ها به علت تحریم‌هاست که گاهی اوقات حتی خطر تعلیق را هم در پی دارد؛ مثل اتفاق اخیری که برای فدراسیون قایقرانی افتاد.
کرونا و آتش زیر خاکستر ورزشی‌ها
به نظر می‌رسد تعطیلی اکثر مسابقات بین‌المللی به دلیل شیوع ویروس کرونا فعلا به نفع فدراسیون‌ها از نظر مالی کار کرده؛ چون آنها از پرداخت هزینه‌های گزاف اعزام‌های خارجی در ٦ ماه اول سال معاف شدند. با این حال به‌زودی با برنامه‌ریزی‌های صورت‌گرفته، اعزام‌های بین‌المللی از سر گرفته خواهد شد و فدراسیون‌ها قطعا برای تأمین هزینه‌های هر اعزام با مشکلات زیادی دست‌وپنجه نرم خواهند کرد. به نظر می‌رسد کرونا در نقش یک آتش زیرخاکستر در ورزش ایران عمل می‌کند و به محض راه‌اندازی دوباره مسابقات ورزشی در سراسر دنیا، شاهد دردسرهای بزرگ برای فدراسیون در زمینه تأمین بودجه خواهیم بود.
دیدگاه تان را بنویسید