ارسال به دیگران پرینت

ایوانکا بخت اول ریاست جمهوری آینده

پس از آنکه سناتور الیزابت وارن، فعالیت کارزار انتخاباتی ریاست‌جمهوری خود را به حالت تعلیق درآورد -آخرین نامزد جدی زن که امسال از دموکرات‌ها نامزد شده بود- بسیاری از زنان و بخشی از مردان ناامید شدند و با تعجب از خود می‌پرسیدند: آیا آمریکا ممکن است صاحب یک رئیس‌جمهور زن شود؟ آیا عمر ما به چنین چیزی قد خواهد داد؟ اگر بخواهیم چنین شانسی قائل شویم، درصورت تمایل این شانس به ایوانکا ترامپ یا زنی از یک سلسله سیاسی متفاوت خواهد رسید.

ایوانکا بخت اول ریاست جمهوری آینده
 پس از آنکه سناتور الیزابت وارن، فعالیت کارزار انتخاباتی ریاست‌جمهوری خود را به حالت تعلیق درآورد -آخرین نامزد جدی زن که امسال از دموکرات‌ها نامزد شده بود- بسیاری از زنان و بخشی از مردان ناامید شدند و با تعجب از خود می‌پرسیدند: آیا آمریکا ممکن است صاحب یک رئیس‌جمهور زن شود؟ آیا عمر ما به چنین چیزی قد خواهد داد؟ اگر بخواهیم چنین شانسی قائل شویم، درصورت تمایل این شانس به ایوانکا ترامپ یا زنی از یک سلسله سیاسی متفاوت خواهد رسید.
به گزارش سی‌ان‌ان، این خبری نیست که دموکرات‌ها دوست داشته باشند اما این سناریو محتمل‌تر است. زنان در حکومت نسبت به مردان از روابط خانوادگی بیشتری در سیاست برخوردار هستند. یک مطالعه در سال ۲۰۱۸ نشان داد، در حالی که از هر ۱۰ رهبر جهان یک نفر از خانواده سیاسی برخوردار بوده، این نسبت در زنان سه به یک بوده است. این سلسله خانوادگی تاثیر قدرتمندی دارد. آرژانتین، میانمار و تایلند از جمله کشورهایی هستند که رد پای زنانش در سیاست ناشی از حضور مردان سیاسی‌اش در خانواده بوده است. «کریستینا فرناندز دی کریچنر»، پیش از اینکه رئیس‌جمهور آرژانتین شود، بانوی اول این کشور بود. پدر آنگ‌سان‌سوچی را پدر میانمار مدرن قلمداد می‌کنند. یینگ‌لاک شیناواترا که در سال ۲۰۱۱ به اولین نخست‌وزیر تایلند تبدیل شد، خواهر نخست‌وزیر سابق این کشور به حساب می‌آید.

زنان سیاستمدار بیش از هر مردی در کانادا، فنلاند، ایسلند، نیوزیلند و البته در ایالات‌متحده از خاندان سیاسی برخوردارند. با مطالعه راهیابان به کنگره ایالات‌متحده از سال ۱۷۸۹ تا ۱۹۹۶ مشخص شد که از هر ۳ زن، یک نفر از آنها پیش‌تر از خاندان سیاسی برخوردار بودند، در حالی که این نسبت در مردان ۱۰ به یک بوده است.اگر روزی ایوانکا ترامپ رئیس‌جمهور ایالات‌متحده شود، اوج این سناریو خواهد بود. هیلاری کلینتون که به وضوح خود یک سیاستمدار ماهر بود، اما زمانی به شهرت بیشتر رسید که به بانوی اول این کشور تبدیل شد و اینگونه وارد کریدور قدرت شد. وارن که قابلیت‌هایش در حد هیلاری کلینتون است، فاقد چنین روابط خانوادگی بود و به همین جهت نتوانست به‌عنوان نامزد ریاست‌جمهوری، همچون کلینتون توجه و پشتیبانی به خود جلب کند.

صلاحیت هیلاری کلینتون نمونه‌ای بارز برای زنان سیاستمدار است که از پله‌های ترقی پدران و همسران خود بالا رفته‌اند. براساس مطالعه‌ای که دانیل اسمیت، استاد دانشگاه هاروارد به همراه «اوله‌فولک» و «یوهان رینکن»، پژوهشگران سوئدی انجام داده است، زنانی که از خاندان سیاسی بهره‌مند هستند، واجد شرایط‌تر از زنانی با همان کیفیات سیاسی برای ورود به عالم سیاست هستند.این روابط خانوادگی می‌تواند به پوشش بخشی از شکاف جنسیتی کمک کند اما هنوز کافی نیست، برای اینکه آنها وارد عالم سیاست شوند، باید رزومه‌ای قوی‌تر از مردان خود داشته باشند. این به دلیل برخی از نگرش‌های جنسیت‌زده، پوشش‌های مغرضانه رسانه‌ای و آزار و اذیت‌های آنلاین و برخی دیگر از موانع است که شرایط برای نامزد کردن زنان و پیروزی در انتخابات ریاست‌جمهوری سخت‌تر است. تنها در همین هفته، شاخص هنجار اجتماعی جنسیتی برنامه توسعه سازمان ملل نشان می‌دهد که تقریبا نیمی از کل زنان و مردان در جهان فکر می‌کنند که مردان رهبران بهتری هستند. اتصال زنان به مردان سیاست حکم روغن برای به حرکت درآوردن روان‌تر چرخ را دارد. از همین‌رو از زنانی مانند چلسی کلینتون و مگان مک‌کین برای ورود به سیاست سوال می‌شود، چراکه از پیشینه خاندان سیاسی برخوردار هستند. به همین دلیل است که به‌عنوان مثال فردی همچون سناتور تامی داک‌ورث که سابقه شخصی و شغلی سیاسی مشابه با رئیس‌جمهور پیشین آمریکا یعنی باراک اوباما دارد، صلاحیت کمتری برای دریافت پیشنهاد نامزدی ریاست‌جمهوری نسبت به میشله اوباما دارد. به همین دلیل هم می‌توان ایوانکا ترامپ را زنی دانست که به‌زودی رئیس‌جمهور خواهد شد.  برای زنان، پیوندهای خانوادگی با سیاست، موثرتر و بهتر از پیوند با ثروت است. برای همین کسی تعجب نمی‌کند که کسی بخواهد فرزندان بیل گیتس را برای انتخابات ریاست‌جمهوری متقاعد کند. در همین راستا می‌توان از ابی‌گیل دیزنی، مستندساز، خیّر و فعال اجتماعی نام برد که به‌رغم ثروت و فعالیت‌های سیاسی‌اش هیچ‌وقت با درخواست نامزدی برای ریاست‌جمهوری مواجه نشده است.

این واقعیت که ریاست‌جمهوری دونالد ترامپ اگر دو دوره‌ای شود – در صورت پیروزی در انتخابات ۲۰۲۰- شانس ایوانکا در صورت تمایل برای ورود به انتخابات ریاست‌جمهوری افزایش خواهد یافت. به راحتی می‌توان تصور کرد که طرفداران ترامپ مشتاق حضور دونالد ترامپ برای هشت سال دیگر هستند و این می‌تواند شرایط را برای ورود ایوانکا ترامپ به دفتر بیضی شکل سهل و آسان کند.

در فیلیپین، پس از برداشته شدن محدودیت‌ها علیه زنان در سال ۱۹۸۷، تعداد زیادی از زنان به‌عنوان شهردار توانستند وارد دفاتر کارشان شوند. نزدیک به ۷۵ درصد این زنان از پیشینه خاندان سیاسی برخوردار بودند. همان‌طور که یک تحقیقات در مورد این پدیده نشان می‌دهد که «زمینه تبار خانوادگی» شانس حضور زنان را در عالم سیاست نسبت به زنان معمولی که با محدودیت‌های بیشتری روبه‌رو هستند، افزایش می‌دهد.خانواده ترامپ، جزو آن تبار از خاندانی به‌حساب می‌آیند که از حضور در کاخ سفید بیشترین بهره را برده‌اند. حالا این سوال مطرح است چرا باید فکر کنیم که قطار این خاندان در همان ایستگاه متوقف خواهد شد؟ یافتن رئیس‌جمهور بعدی ایالات‌متحده از این خاندان یک حدس منطقی در راستای همین تفکر است.

ایوانکا قوی‌ترین مدعی در میان فرزندان ترامپ به حساب می‌آید. ترامپ پیش‌تر او را یک دیپلمات بزرگ خوانده و گفته است: «اگر او بخواهد رئیس‌جمهور شود، به راحتی می‌تواند هر نامزدی را قلع و قمع کند.» ایوانکا ترامپ تاکنون در اجلاسی مانند گروه ۲۰ حضور فعالی داشته و سعی هم می‌شود پیشینه جمهوری‌خواهی وی از نوع ترامپی‌اش بیش از پیش مطرح و بزرگ شود، نه اینکه وی یک جمهوری‌خواه کلاسیک خوانده شود. برای همین این جمله بسیار مهم است: او یک جمهوری‌خواه (کلاسیک) نیست. او فردی آزاد با پیشینه‌ای عیان است. بیعت او با پدرش بوده و از تبار ترامپ است. با این پیش‌زمینه که جمهوری‌خواهان هم‌اینک در مرحله هرچه ترامپ بگوید یا انجام دهد، به سر می‌برند، به نظر می‌رسد ایوانکا کسی است که می‌تواند راه را برای ورود خود به کاخ سفید هموار کند. البته او آن رئیس‌جمهور خانمی که انتظار می‌رود نخواهد بود اما به هر حال یک زن رئیس‌جمهوری را به آمریکا هدیه خواهد داد.

 

به این خبر امتیاز دهید:
بر اساس رای ۰ نفر از بازدیدکنندگان
با دوستان خود به اشتراک بگذارید:
کپی شد

پیشنهاد ویژه

    دیدگاه تان را بنویسید

     

    دیدگاه

    توسعه