مرتضی احمدی، راوی تهران قدیم، در شب یلدا به یادها پیوست
در چنین ساعاتی از آخرین روز آذرماه سال ۱۳۹۳، مرتضی احمدی، هنرمندی که صدایش با خاطرات کودکی بسیاری از ما گره خورده و عمر خود را صرف حفظ و روایت فرهنگ عامیانه تهران کرد، نفسهای آخرش را کشید. در آستانه شب یلدا، شبی که ایرانیان به پاسداشت نور و زندگی گرد هم میآیند، یاد این هنرمند فقید که خود نوری در عرصه هنر و فرهنگ بود، گرامی داشته میشود.
معرفی کتاب کشتن مرغ مینا | یکی از آثار مهم ادبیات قرن بیستم
آذر۹۳ در چنین ساعتهایی او نفسهای آخرش را کشید. نفسهایی که یک عمر برای ساختن دنیای کودکانه و برای گفتن و خواندن از رسوم و فرهنگ تهران گرم شد.
مرتضی احمدی را شاید با صدای خاص جذابش در دوبله پینوکیو به یاد بیاورید، یا تک و توک بازیاش در تلویزیون، آن روزها که هنوز ملی بود. اما جناب احمدی بخش مهمی از عمرش را برای جمعآوری روایتها و قصههای کوچه و بازار گذاشت.
فرهنگ عامیانه تهران. او عاشق تهران و مردمش بود.
خیلی مهم است در این ایام شاد باشیم، یلدا برای ما ایرانیان جز آنکه یادگاری از نیاکان است، معنا و جایگاه ویژهای دارد.
شادی در طولانیترین شب سال یعنی غلبه بر سیاهی، یعنی ما زندهایم و نفس میکشیم، یعنی ما خودمان نوریم.
در کنار این شادی یادی هم کنیم از درگذشتگان بیبرگشت. یاد عزیزانی که دیگر بین ما نیستند اما یادشان در طولانیترین شب سال همراه ماست.
دیدگاه تان را بنویسید