دروغ امری عادی است. گاهی اوقات، این کاری است که افراد برای منافع شخصی انجام می دهند، و برخی افراد ممکن است آن را انجام دهند تا از مجازات یا عواقب نامطلوب یک رویداد واقعی اجتناب کنند. اما پس از آن افرادی هستند که قادر به کنترل دروغ نیستند و در نهایت بدون هیچ دلیل مشخصی آن را تکرار می کنند. به این رفتار دروغگویی بیمارگونه می گویند که ممکن است در نتیجه اختلال شخصیت اتفاق بیفتد دروغگویی بیمارگونه ناسالم است، زیرا ممکن است روابط و زندگی حرفه ای را تحت تاثیر قرار دهد. در این مطلب می‌خواهیم به شما بگوییم چگونه یک دروغگوی بیمارگونه و راه های مقابله با آن ها را تشخیص دهید.
دروغگوی بیمارگونه بودن به چه معناست؟
در زندگی روزمره، مردم اغلب از اصطلاح دروغگوی بیمارگونه برای توصیف افرادی استفاده می کنند که بیش از حد دروغ می گویند و عمدتاً این کار را به نفع خود انجام می دهند. اما از منظر علمی، به چنین افرادی برچسب دروغگوی بیمارگونه نمی خورد. دکتر راکش کومار چادا، روانپزشک، می گوید دروغگوی پاتولوژیک به افرادی اطلاق می شود که کنترل دروغگویی برایشان دشوار است و اغلب بدون هیچ دلیل، هدف یا سود آشکاری دروغ می گویند. این رفتار ممکن است سال ها و گاهی تا آخر عمر در افراد دیده شود.
به این ترتیب، دروغگویی بیمارگونه یک بیماری نیست. اما ممکن است به عنوان یک رفتار یا ویژگی غیرعادی توصیف شود. ممکن است به عنوان یک علامت در افراد مبتلا به اختلالات شخصیتی (هیستریونیک یا خودشیفتگی یا مرزی) بروز کند.
چگونه یک دروغگوی بیمارگونه را شناسایی کنیم؟
یک دروغگوی بیمارگونه را می توان بر اساس محتوا یا روند دروغگویی تشخیص داد. آنها داستان‌هایی درباره رویدادهای مبالغه‌آمیز، غیرعادی، جزئی یا غیرمحتملی که در آن نقش داشته‌اند، می‌گویند.
ممکن است فرد هنگام مواجهه حالت تدافعی به خود بگیرد، ممکن است از سوالات طفره برود یا پاسخ های مبهم بدهد. در کلام آنها تناقض دیده می‌شود.
ممکن است هنگام دروغ گفتن مضطرب به نظر برسند.
چرا برخی افراد دروغگوی بیمارگونه هستند؟
یک دروغگوی بیمارگونه داستان های غیرواقعی را خیال پردازی می کند و همیشه می خواهد دروغ های خود را به اشتراک بگذارد. این کارشناس می‌گوید این کار رضایت درونی را برای این افراد فراهم می‌کند. ممکن است سابقه ضربه یا سوء استفاده در دوران کودکی وجود داشته باشد. فرد می تواند با رویداد مبهم یا شرم آور تجربه شده در گذشته با انکار زندگی کند و به ساختن داستان های دروغین در قالب دروغ های بیمارگونه متوسل می شود که نوعی رضایت برای او فراهم می کند.
چگونه با دروغگوی بیمارگونه برخورد کنیم؟
به نظر می رسد این قبیل دروغگویان از اینکه چگونه دروغ هایشان بر دیگران تأثیر می گذارد پشیمان نیستند. اگرچه دروغگویان بیمارگونه ممکن است با افراد رابطه داشته باشند، اما حفظ یک رابطه صادقانه و سالم اغلب برای آنها دشوار است. این می تواند منجر به روابط سمی شود که باعث استرس و آسیب به افراد اطراف آنها می شود.
راه‌های مقابله با دروغگوی بیمارگونه:
۱. تعامل را محدود کنید
درگیر شدن در بحث یا مشاجره با یک دروغگوی بیمارگونه می تواند طاقت فرسا و بی نتیجه باشد. از آنجایی که دروغ های آنها اغلب عمیقاً ریشه دوانده است، تلاش برای استدلال با آنها ممکن است تنها تنش ها را تشدید کند یا منجر به دستکاری بیشتر شود. این متخصص می گوید، محدود کردن تعامل می تواند به حفظ رفاه عاطفی و جلوگیری از درگیری های غیر ضروری کمک کند.
۲. فریب نخورید
این دروغگویان در تحریف واقعیت و جابجا کردن مرزهای بین واقعیت و خیال ماهرند. بنابراین، بسیار مهم است که مراقب باشید روایت ها یا داستان های فریبنده آنها شما را تحت تاثیر قرار ندهد.
۳. در مواقع لزوم، مکالمه را قطع کنید
این دروغگوها معمولاً هنگام مواجهه با دروغ‌هایشان واکنش تدافعی نشان می‌دهند و به تاکتیک‌های دستکاری عاطفی یا پرخاشگری کلامی برای منحرف کردن مسئولیت‌پذیری متوسل می‌شوند. دکتر چادا می‌گوید تشخیص اینکه چه زمانی مکالمه‌ها غیرمولد یا خصمانه می‌شوند و انتخاب قطع آن می‌تواند از آسیب یا درگیری عاطفی بیشتر جلوگیری کند.
۴- انتظارات را مدیریت کنید
هنگام برخورد با یک دروغگوی بیمارگونه، مدیریت انتظارات خود بسیار مهم است. تشخیص دهید که رفتار دروغگویی آنها حتی با بحث و بیان آن ممکن است تغییر نکند. پذیرش این واقعیت می تواند به شما کمک کند تا تعاملات خود را به طور مؤثرتری انجام دهید و احساس ناامیدی از ارتباط با آنها را کاهش دهید.
۵. کمک حرفه‌ای را تشویق کنید
پیشنهاد درمان یا مشاوره برای دروغگوی بیمارگونه می تواند رویکردی دلسوزانه و سازنده باشد. تماس با یک متخصص می تواند به آنها کمک کند تا دلایل روانشناختی اساسی رفتار خود را کشف کنند و مکانیسم های مقابله ای سالم تری ایجاد کنند. با این حال، مهم است که با حساسیت و احترام به این پیشنهاد نزدیک شوید، زیرا ممکن است در برابر پذیرش یا درخواست کمک برای رفتار خود مقاومت نشان دهند.
گزینه‌های درمان
تشخیص زودهنگام برای شکستن الگوی دروغ بسیار مهم است. در حالی که ممکن است انجام یک ارزیابی تشخیصی روانپزشکی ارزشمند باشد، مشارکت این افراد در مراقبت های روانپزشکی همچنان چالش برانگیز است. روان درمانی مانند رفتار درمانی شناختی یا رفتار درمانی دیالکتیکی، مشاوره و حمایت خانواده می تواند کمک کننده باشد. هیچ دارویی برای دروغگویی پاتولوژیک وجود ندارد.
دروغگویی بیمارگونه رفتاری است که ممکن است بخشی از اختلال شخصیت باشد. هیچ درمان رسمی برای آن وجود ندارد، اما درمان‌ها ممکن است به این نوع دروغگویان کمک کند.
دیدگاه تان را بنویسید