متاسفانه رسم غلط تیراندازی در مراسمات عروسی در برخی از شهر ها بیداد میکنه
اینجا لرستان و این آمار از همه جا بدتره
رسم غلط تیراندازی در مراسمات عروسی
استان های غربی و جنوبی کشور مثل لرستان، کهگیلویه و بویراحمد، سیستان وبلوچستان، خوزستان و کرمان این سنت را از پیشینیان خود به ارث بردهاند و در بعضی از شهرها و روستاها همچنان به آن پایبند هستند در حالی که بر اثر گذر زمان هم فلسفه و دلیل انجامش از بین رفته و هم پیامدهای جبران ناپذیری در پی داشته است. رسم، سنت ها و آیینها، قرارداد های زندگی اجتماعیاند که بنا به مقتضیات زمانی و مکانی شکل میگیرند، نه اصولی تخطی ناپذیر و لازمالاجرا که اختیار حذف و تغییرشان از دست ما خارج باشد. پس چرا رسم تیراندازی در جشن و عزا به رغم پیامدهای بسیارش هنوز معتقدانی دارد؟ دو شهروند اهوازی در این باره توضیح میدهند.
مروری مختصر بر پیشینه سنت تیراندازی در مراسم عروسی و پیامدهای آن در چند سال اخیر / تیر ِسنت قربانی میگیرد
درباره ریشه تیراندازی در مراسم عزا و عروسی، بسته به هر منطقه دلایل مختلفی مطرح میشود. عدهای معتقدند این رسم در گذشته با هدف اطلاعرسانی انجام میشده است. یکی از بزرگان قوم یا کسی که مهارت تیراندازیاش زبانزد بوده، ازطریق شلیک گلوله به دیگران خبر میداده که جشنی یا عزایی برپا شده است. نظر دوم میگوید در بعضی از اقوام منشأ آن را باید در آیین «کُتلبندی» جست وجو کرد. وقتی شخصیت مهمی از دنیا میرفته، بازماندگان طی مراسمی «کتل» بر پا و تفنگها را به نشانه سوگواری بر اسب کتل آویزان میکردهاند. این رسم همچنان در بعضی شهرها در مراسم عزاداری مذهبی اجرا میشود. دیدگاه سوم معتقد است تیراندازی در جشنها راهی برای ابراز شادمانی مثلا از تولد نوزاد پسر یا ازدواج فرزند بوده و در سایر مراسم، روشی برای ابراز ارادت به شمار میرفته که به افتخار فرد صاحب مراسم انجام میشده است. هرچه هست، میدانیم این رسم از زمانهای دور تا الان دوام آورده، به رغم آن که افراد زیادی کشته یا مجروح شدهاند و باعث دعواهای قبیلهای فراوانی شده است. به علاوه میدانیم بسیاری از ساکنان مناطق جنوبی و غربی کشور، دل خوشی از این رسم غلط ندارند. برای مثال در خوزستان عدهای با راهاندازی کارزار ««نخله و لا طلقه»، یعنی کاشت نخل به جای تیراندازی خواستار پایان دادن به این رسم شدهاند. همچنین بعضی ریش سفیدهای عشایر قاعده تازهای بنا کردهاند که طبق آن اگر کسی قصد برگزاری مراسم ترحیم در مسجد داشته باشد، از صاحب عزا تعهد میگیرند که تیراندازی انجام نشود. این تلاش های پراکنده به علاوه اقدامات قانونی مثل تعیین مجازات برای حمل و نگهداری سلاح و پیگرد قانونی متخلفان آن طور که باید تأثیر بازدارنده نداشته است. در ادامه تعدادی از حوادث سال های اخیر را مرور میکنیم.
*معضل تیراندازی در مراسم عروسی و عزا؛ گلوله سرگردان نوجوان اهوازی را راهی بیمارستان کرد. (تسنیم، 3/1/1400)
*فرمانده انتظامی شهرستان ریگان [استان کرمان] از دستگیری فردی که در پی تیراندازی در یک جشن عروسی باعث قتل دو کودک 5 و 7ساله شده بود، خبر داد. (ایسنا، 28/11/1399)
*در استان فارس بر اثر تیراندازی با اسلحه ساچمهای در یک آیین عروسی 39نفر مصدوم شدند. (ایرنا، 26/2/1397)
*حادثه تیراندازی طی برگزاری مراسم عروسی در کرمانشاه منجر به کشته و زخمی شدن ۲۰ نفر شد. (ایلنا، 15/9/1397)
*تیراندازی هوایی در یک مراسم ختم در مسجد سلیمان موجب کشته شدن یک دختر10ساله شد. (ایسنا، 8/7/1393)
با سلام حذف یک سنت درست یا غلط از یک قوم و ملت نیاز به سالهای زیادی زمان و گاها برخوردهای قهری و چکشی دارد اما اصلاح آن و جایگزینی ابزار جدید باعث جلوگیری از صدمات ناشی از سنت غلط می شود
بجای سرزنش این سنت که در خیلی نقاط جاری است آن را با توزیع و فروش فشنگ های مشقی اصلاح کنید تا از صدمات جانی در امان باشیم
احترام به سنت های اقوام در یک کشور با تنوع فرهنگ ها و سنت های متنوع مثل ایران همبستگی به دنبال خواهد داشت اما برخورد با آن تفرقه ایجاد می کند