المپیک زمستانی ۲۰۲۲ پکن از ۱۵ بهمن ماه آغاز می‌شود و نمایندگان ایران هم سه‌شنبه، ۱۲ بهمن به این بازی‌ها اعزام می‌شوند اما پیش از اعزام تیم تست کرونای سید ستار صید نماینده صحرانوردی و یکی از پرچمداران کاروان ایران مثبت شد و المپیک را از دست داد.
سید ستار صید در مورد مثبت شدن تست کرونای خود به ایسنا گفت: ما باید دقت و مراقبت می‌کردیم که نکردیم. اول خودم و بعد فدراسیون اسکی را مقصر می‌دانم چون وقتی یک نفر برای المپیک انتخاب می‌شود به هیچ وجه نباید از قرنطینه خود خارج شود. به خاطر مراسم رونمایی یا هر چیز دیگری نباید ورزشکار را مجبور کنیم. آن هم در شرایطی که در آستانه اعزام به المپیک هستیم و می‌دانیم که کرونا در کمین است.
او افزود: ورزشکاری که در امامزاده هاشم در یک اتاق چهار در چهار قرنطینه است و زمان تمرینش را می‌داند، سالم است اما وقتی با فشاری بی‌مورد مواجه می‌شود و با این حرف که این افراد به خاطر تو آمده‌اند و باید باشی، می‌خواهند در مراسم‌ها شرکت کند، یک افتضاح بزرگ است. این مراسم‌ها را در سه المپیک قبل هم داشتیم و شرکت کردم اما در شرایطی که ایران درگیر ویروس است، نباید چنین مراسمی داشته باشیم.
صید در پاسخ به این سوال که فدراسیون شما را مجبور به شرکت در مراسم بدرقه کرد، گفت: همین است، حتی نفراتی که به اردو می‌آمدند هم باید تست می‌داند. تست بهترین دروازه‌بان ما در فوتبال مثبت شد و با جان و دل پذیرفت، من هم می‌پذیرم اما می‌گویم ورزشکاری که قرار است به میدان بزرگی چون المپیک برود، باید هر ۱۵ روز یکبار تست بدهد. علاوه بر این نیروهای دیگر هم باید کنترل شوند. بگویند شما که مربی هستی نباید اینجا را ترک کنی اگر می‌خواهی بروی، مربی نباش و برو. زن، بچه و شغل دوم داری برای چه به اردو می‌آیی؟
او در پاسخ به این سوال که مربی‌تان هم در اردو قرنطینه نبود، بیان کرد: نبود. یک اردوی بی در و پیکر داشتیم. فقط دو ورزشکار در دیزین خوابیده بودیم و کسی که می‌خواهد جای من برود و کسی که به عنوان مربی‌ام انتخاب کرده بودند، دائم بین شمشک و امامزاده هاشم در رفت و آمد بودند.
صید در ادامه بیان کرد: چهار سال از عمرم را در فدراسیونی گذاشتم که به من حقوق و بیمه نمی‌داد و رئیسش تصمیم‌گیرنده نبود. عمرم را در ورزشی گذاشتم که چون پدر و برادرم در این رشته نبودند، هزاران بار حقم را خوردند اما الان درد می‌کشم. درد دارم که از اردیبهشت در مملکتی که برف نداشت و دنیا روی برف تمرین می‌کرد، من در کوه‌های دیزین می‌دویدم. از این ناراحت هستم که وقتی ورزشکاران کشورهای دیگر چند پزشک و متخصص همراه خود داشتند، هیچکس را نداشتم. آن همه شبانه روز زجر کشیدم چرا باید یک بی احتیاطی زمین‌گیرم کند؟
او در ادامه افزود: من از سال ۸۹ بدون اینکه کسی نزدیکم شود، نفر اول ایران بودم. در مسابقه آخر هم با اینکه عده‌ای بهانه سنم را می‌آوردند و می‌خواستند فاتحه‌ام را بخوانند، حدود پنج دقیقه از نفر دوم جلوتر بودم. این المپیک با اقتدار حق من بود، باید می‌رفتم و خوشحالم که رقیب نداشتم. کرونا امروز رقیبم شد و به من پشت پا زد تا با سر به زمین بخورم، نه ورزشکار یا شخص دیگری.
صید با بیان اینکه بازی‌های ۲۰۲۲ پکن آخرین المپیکم بود، ادامه داد: دیگر نمی‌شود ورزش کرد. یک ورزشکار روستایی هستم و کارم کشاورزی و دامپروری است، ورزش تغذیه و شرایط تمرینی خوب می‌خواهد اما من در جاده آسفالت می‌دویدم که ماشین‌ها با سرعت ۱۲۰ کیلومتر از کنارم رد می‌شدند. در جاده‌ای تمرین می‌کردم که ۱۰۰ سگ در آن رها بود و دائم پاچه من را می‌گرفتند. جهاد کشاورزی استان هم زنبورها را بغل جاده اسکان می‌داد که بارها من را زنبور نیش زد و چون حساسیت داشتم هر روز درمانگاه بودم. زجر و بدبختی زیادی کشیدم اما کرونا در دقیقه نود زمینم زد.
دیدگاه تان را بنویسید