کم خونی یا فقر آهن با نقص سیستم ایمنی بدن مشخص می‌شود. کاهش سطح آهن در طول کم خونی بر سطح هموگلوبین تأثیر منفی می‌گذارد، به همین دلیل حمل و نقل اکسیژن در خون مختل می‌شود.
به گفته سازمان جهانی بهداشت، حدود دو میلیارد نفر از کمبود آهن رنج می‌برند، یعنی حدود ۳۰ درصد از جمعیت جهان، دچار کمبود آهن ناشی از تغذیه نامناسب هستند. بیشتر اوقات، کمبود آهن در زنان میانسال مبتلا به ناهنجاری‌های زنانه یا کودکان مشاهده می‌شود.
کم خونی می‌تواند منجر به کاهش باروری و مشکلات حاملگی شود. این به طور مستقیم بر وزن، رشد ذهنی جنین تأثیر می‌گذارد و احتمال سقط جنین را افزایش می‌دهد. علاوه بر این، کمبود آهن در بیماری‌های مزمن شایع است.
علائم اصلی کم خونی
- خستگی شدید و از دست دادن انرژی در برابر کمبود اکسیژن و در نتیجه ضربان قلب سریع، تنگی نفس، سردرد، مشکلات حافظه، پوست رنگ پریده و خشک، مو‌های شکننده، ناخن‌های شکسته، التهاب لثه و مخاط دهان، تغییر در بو و مزه، تورم زبان و ناراحتی در دهان، در برخی موارد با ترک در گوشه لب.
- نقض در چرخه قاعدگی، سندرم پای بی قرار ( تمایل وسواسی برای حرکت دادن پا‌ها در حالت استراحت) و تمایل به جویدن اجسام غیرمعمول (گچ، چسب، خاک و یخ و غیره).
اگر حداقل چند علامت از موارد فوق را دارید، مراجعه به متخصص به شدت توصیه می‌شود.
دیدگاه تان را بنویسید