ارسال به دیگران پرینت

درد دل نسیم ادبی برای همسر از دست رفته اش

سوم بهمن ۱۳۹۹ بود که ابراهیم اثباتی آهنگساز، نوازنده تنبور و دیوان و رئیس هیات‌مدیره انجمن موسیقی خانه تئاتر در پی ابتلا به بیماری سرطان در ۴۹ سالگی درگذشت.

درد دل نسیم ادبی برای همسر از دست رفته اش

به گزارش پایگاه خبری خوندنی: نسیم ادبی بازیگر زن سینما تلویزیون و تئاتر است. نسیم ادبی متولد 16 شهریور ماه سال 1355 در تهران می باشدو 41 سال سن دارد. نسیم ادبی فارغ التحصیل رشته کارشناسی نمایش با گرایش بازیگری از دانشگاه آزاد اسلامی تهران است. نسیم ادبی فعالیت سینماییی خود را از سال 1376 با فیلم زندگی آغاز کرد. نسیم ادبی اخیرا همسر خود را از دست داد.

 

 

نسیم ادبی از همسرش می گوید

نسیم ادبی، در مورد همسرش، زنده‌یاد ابراهیم اثباتی می‌گوید همیشه او را کنار خودش احساس می‌کند. او معتقد است اگرچه همسرش حضور فیزیکی ندارد، اما از نظر روحی، او را همیشه کنار خودش حس می‌کند.

 

 

سوم بهمن ۱۳۹۹ بود که ابراهیم اثباتی آهنگساز، نوازنده تنبور و دیوان و رئیس هیات‌مدیره انجمن موسیقی خانه تئاتر در پی ابتلا به بیماری سرطان در ۴۹ سالگی درگذشت.

 

 

اندوه فقدان ابراهیم اثباتی برای دوستانش و در گام بعد، کسانی که حتی مراوده‌ای دورادور با او داشتند سنگین بود. اندوهی که طبیعتا هزار برابر آن در جان همسرش، نسیم ادبی، بازیگر تئاتر، سینما و تلویزیون نشست.

 

 

نسیم ادبی در پاسخ به این سوال که پس از آن اتفاق، شور زندگی و انگیزه ادامه دادن را که اکنون از او به دیگران هم منتقل می‌شود از کجا می‌آورد، گفت: «از ابراهیم. همه کسانی که ابراهیم را از نزدیک می‌شناسند می‌دانند که ابراهیم عاشق زندگی کردن و سرشار از شور زندگی بود و تا لحظه آخر عاشقانه زندگی کرد. ابراهیم هیچ‌وقت سرسپرده بیماری‌اش نشد و خودش می‌گفت من به این مریضی رو نمی‌دهم، چه مرا ببرد، چه نبرد. حتی تا آن جایی که می‌توانست کار می‌کرد و قطعه‌ای را که قرار بود با هم ضبط کنیم و من در نبودش ضبط کردم، با یکدیگر تمرین می‌کردیم.»

 

 

ادبی که این روزها نمایش «شب/ خارجی/ یرما» را همراه با ندا شاهرخی کارگردانی و در تالار مولوی روی صحنه برده است، ادامه داد: «ابراهیم عاشق کارش بود و آن‌قدر باورهایش در طول سال‌های زندگی‌مان به من منتقل شد که الان انگار در حال زندگی کردنِ باورهای ابراهیم هستم. به خاطر همین است که نبودن ابراهیم برای من نبودن نیست و انگار هست. چون معتقدم این راهی است که همه ما در هر صورت باید برویم و کسی نیست که جاودانه باشد و بماند. همه ما به این مرحله بالاتر که من نامش را تکامل می‌گذارم می‌رسیم، رفتن و سفر کردن از نظر من یک مرحله تکاملی از زندگی است. من همیشه ابراهیم را کنار خودم احساس می‌کنم و مانند گذشته در هر کاری به من کمک می‌کند. من فقط حضور فیزیکی ابراهیم را ندارم اما از نظر روحی همیشه کنارم است.»

 

 

 

به این خبر امتیاز دهید:
بر اساس رای ۰ نفر از بازدیدکنندگان
با دوستان خود به اشتراک بگذارید:
کپی شد

پیشنهاد ویژه

    دیدگاه تان را بنویسید

     

    دیدگاه

    توسعه