به این افراد نباید اعتنا کرد. همه می‌دانند که امروزه نیاز به کاغذ خردکن نیست و بیشتر کارها با رایانه انجام می‌شود. با فشار یک دکمه(کلیک) می‌توان میلیون‌ها صفحه را محو یا بازیابی کرد. اتفاقاً دولت روحانی از شفاف‌ترین کارنامه‌ها برخوردار است و برخلاف دولت ما قبل گزارش‌ها، بودجه، پاسخگویی به خبرنگاران و سخن گفتن در معرض دید رسانه‌ها، همواره در دستور کار ایشان قرار داشت.
وزرا هم غالباً چنین بودند. اگر برخی ملاحظات نمی‌بود، از زبان زنگنه و ظریف و جهانگیری و وزیر بهداشت سابق دکتر قاضی هاشمی، دکتر ربیعی سخنگوی دولت، آذری جهرمی و مابقی، سخنان ناشنیده و جالبی می‌توانستیم بشنویم. به ویژه مهندس زنگنه که از بزرگترین مدیران و معماران تکنوکراسی نفت و حفظ منافع میهن در شرایط خطیر بوده است و اگر حضور او در دولت روحانی نمی‌بود، خدا می‌داند که چه صدماتی از سوی افراد نابکار و اشرار به صنعت نفت و منابع مالی کشورمان وارد می‌آمد. بابک زنجانی و عاملان و آمران و رفیقان محرم راز وی، تنها نوک کوه یخ فساد در این زمینه بودند و افرادی همچون زنگنه می‌کوشیدند ساختار عجیب و غریب کاسبی زیر امواج تحریم را به عاقلان گوشزد کنند!
روزی تاریخ قضاوت خواهد کرد و صحنه برآمدن پرشور و لحظه‌های پراشتیاق دولت روحانی را با امضای برجام و حضور و هجوم سرمایه‌گذاران خارجی و داخلی و کارآفرینان دولتی و خصوصی را به بزرگترین اقتصاد در حال رشد و دست نخورده جهان در اوایل قرن بیست و یکم (۲۰۱۳ میلادی) گزارش خواهد کرد. سپس در صفحاتی دیگر گزارشی از وداع این دولت در سال ۲۰۲۱ و شرایط کنونی و معضلات و مشکلات پیش رو پرداخته خواهد شد. آیا روحانی و دولتش ناتوان بودند؟
دیدگاه تان را بنویسید