روزنامه دنیای اقتصاد نوشت: «بخشی از برنامه دوشنبه‌شب فوتبال برتر اختصاص پیدا کرد به مصاحبه تصویری با علی علیپور، مهاجم پیشین پرسپولیس که از ابتدای فصل جاری راهی ماریتیمو در پرتغال شده و هفته گذشته سرانجام موفق شد اولین گلش را برای این تیم به ثمر برساند.
علیپور در این مصاحبه اظهارات عجیب و متناقضی داشت. محال بود با یک بار گوش دادن به حرف‌های او به طور واضح بفهمید منظورش چیست اما در کل می‌خواست بگوید: «من به‌شدت دنبال پیشرفت و لژیونرشدن بودم اما از باشگاه پرسپولیس هم گله دارم که برای تمدید قرارداد با من اقدام نکرد. اگر پیشنهاد می‌دادند شاید می‌ماندم.» بالاخره می‌خواستی بمانی یا عطش رفتن داشتی؟ علیپور در حالی از بی‌میلی باشگاه حرف می‌زند که پیش از شروع فصل جاری مذاکره با او انجام شد اما آخرش این بازیکن از پرتغال سردرآورد.
بعدها هم رئیس باشگاه ماریتیمو افشا کرد دو هفته قبل از سفر علیپور برای اخذ ویزای این بازیکن اقدام شده، این یعنی در طول مذاکرات صوری با باشگاه او دنبال رفتن بوده است! حتی پیش از شروع لیگ نوزدهم هم علیپور به‌شدت دنبال ترانسفر به اروپا بود و زمانی که با اکراه و صرفا به خاطر باقی‌ماندن از مدت قراردادش در جمع سرخپوشان ماند، اوایل فصل با افت فنی مواجه شد.
واقعا اشکالی ندارد که علیپور بعد از چند سال حضور موثر در پرسپولیس دنبال آینده بهتر برای فوتبالش برود. مشکل از جایی پیدا می‌شود که او هم می‌خواهد به هدفش برسد و هم پیش هواداران فیگور تعصب و وفاداری بگیرد. برخی هم دیروز معتقد بودند او در حال نرم‌کردن دل سرخ‌هاست که در آینده راحت‌تر به این تیم برگردد.
داستان عین شجاع خلیل‌زاده است که هنوز زیر بار جدایی از پرسپولیس برای دریافت پول بیشتر نمی‌رود و همه چیز را گردن سرنوشت و مدیران باشگاه می‌اندازد. او از زمان پیوستن به الریان قطر بارها در توجیه انتخابش توجیهات عجیب و غریبی را ارائه داده است. گاهی به مدیرعامل سابق باشگاه اتهام زده و گاهی ادعا کرده: «با پول سه سال حضور در پرسپولیس حتی نتوانستم یک آپارتمان ۵۰ متری در تهران بخرم.» بالاخره شما متعصب و وفادار هستی یا دنبال آپارتمان بزرگ متراژ خوش‌نقشه در مناطق خوش آب و هوای پایتخت می‌گردی؟ گرچه بعید می‌دانیم در پرسپولیس هم این قدرها کم پول گرفته باشی!
زندگی یعنی از دست دادن و به دست آوردن. نمی‌شود همه چیز را با هم خواست. نمی‌شود از این طرف ادعای وفاداری بی‌قید و شرط و ابدی به یک تیم را داشت اما از آن طرف برای پیشرفت و پول درآوردن راهی تیم‌های دیگر شد. اتفاقا بین بزرگان پرسپولیس، مهدی مهدوی‌کیا برای پیشرفت به بوخوم و هامبورگ پیوست و علی کریمی هم برای پول درآوردن از الاهلی امارات سردرآورد. با این حال هیچکدام زیر سوال نرفتند و هر دو همچنان برای عموم هواداران این تیم «عزیز» هستند، چون روراست بودند و تظاهر نکردند در اوج عشق و علاقه به پرسپولیس مجبور به جدایی شده‌اند. در آن سال‌ها هرگز از زبان کیا و کریمی نشنیدید که: «عده‌ای نخواستند در پرسپولیس بمانم.» آنها رفتند، کارشان را کردند و اواخر فوتبال‌شان به پرسپولیس برگشتند. با مردم صادق باشید. به خدا صداقت خیلی چیز خوبی است.»
دیدگاه تان را بنویسید