کرونا به «جنگ گرسنگان» تبدیل می‌شود؟

شو دونیو در روزنامه الشرق الاوسط چاپ لندن نوشت: شکی نیست که کووید ۱۹ فشار‌های شدیدی بر نظام‌های بهداشتی در سراسر نقاط جهان وارد نموده و میلیون‌ها نفر از مردم جهان را مجبور به رعایت اشکال مختلف قرنطینه می‌کند. می‌دانیم که قربانیان این ویروس جدید رو به افزایش بوده و هزینه تلاش‌هایی که برای کاستن از میزان شیوع کرونا می‌شود، سرسام اور است.

 در ادامه این مطلب آمده است: برای اینکه خطر این هزینه انسانی و اقتصادی کاهش یافته و از کمبود مواد غذایی برای میلیون‌ها نفر از مردم، حتی در دولت‌های ثروتمند، جلوگیری شود، جهان باید اقدامات فوری در این راستا انجام دهد.

در شرایط فعلی، نیاز مبرمی به یک اقدام هماهنگ در سطح جهان است، که مانع از تبدیل شدن بحران بهداشتی فعلی، به یک بحران غذایی شود.

تا کنون، کووید ۱۹ فشاری بر امنیت غذایی وارد نکرده است و با اینکه فعلا دلیلی برای نگرانی وجود ندارد، در صورت ادامه این شرایط، ممکن است با خطر کمبود مواد غذایی در برخی مناطق مواجه خواهیم بود. ویروس کرونا و تمام تعطیلی‌هایی که به دنبال آن ایجاد شد، باعث بروز حالت‌های «اختناق لجستیکی» در اقتصاد جهانی شده است.

محدودیت رفت و امد‌ها و تعطیلی اجباری فعالیتها، به معنای توقف کشاورزی و فعالیت‌های مربوط به تولید مواد غذایی است. بسته شدن رستوران‌ها و کاهش روند کسب و کار در سوپر مارکتها، می‌تواند باعث نزول سطح درخواست مواد غذایی اولیه شده و بر تولید کنندگان تاثیر منفی بگذارد.

بنابراین، خطر کاهش مواد غذایی، سیاستگذاران را بر آن می‌دارد تا اقداماتی اتخاذ کنند که براساس آن، تجارت محدود شده و در ادامه، امنیت غذایی داخل کشورها، تامین شود.

با توجه به تجربه‌ای که جهان در طول بحران قیمت جهانی مواد غذایی در سال ۲۰۰۷-۲۰۰۸ شاهد آن بود، باید بدانیم که سیاست افزایش قیمت‌ها می‌تواند موجب بحرانی‌تر شدن اوضاع شود.

از سوی دیگر، محدودیت‌هایی که دولت‌های صادر کننده مواد غذایی با هدف فراوانی آن در داخل کشور وضع می‌کنند، می‌تواند با تنش‌های بزرگی در بازار‌های مواد غذایی در تمام جهان همراه شده و قیمت‌ها را به اوج برساند؛ همانطور که این اقدامات فوری در طول بحران ۲۰۰۷-۲۰۰۸، بسیار مضرّ بود؛ بویژه برای دولت‌های کم درآمدی که درگیر کمبود مواد غذایی بودند. بر همین اساس، باید از گذشته نزدیک درس بگیریم و همان اشتباهات را تکرار نکنیم.

در حالی که هر کشوری با چالش‌هایی مواجه است، همکاری بین دولت‌ها و تمام بخشها، بی نهایت مهم است؛ به این دلیل که ما درگیر یک مشکل جهانی هستیم که تدبیر جهانی را نیز می‌طلبد.

ما باید ادامه فعالیت بازار‌های مواد غذایی را به شکلی مناسب تضمین کرده و از آمار و ظرفیت‌های دقیق ذخایر مواد غذایی در حال حاضر و همچنین قیمت‌ها و میزان مصرف، مطلع باشیم؛ به این دلیل که آگاهی از این مسائل می‌تواند به تولید کنندگان، مصرف کنندگان، تاجران مواد غذایی، اجازه اتخاذ تصمیمات درست را می‌دهد.

با اینکه آثار بهداشتی کووید ۱۹ برای بسیاری از کشور‌های فقیرتر هنوز مشخص نیست، می‌توانیم با قاطعیت بگوییم که هر بحران غذایی، نتیجه سوء مدیریت و سیاستگذاری‌های نادرست است که می‌تواند موجب بروز یک فاجعه انسانی شود.

در زمان فعلی، ۱۱۳ میلیون نفر در جهان از گرسنگی شدید رنج می‌برند. در دولت‌های آفریقایی، ربع ساکنان درگیر کمبود غذا هستند و هر مشکلی در زنجیره کمک‌های غذایی، باعث بحرانی‌تر شدن اوضاع آن‌ها شده و چالش‌هایی که سر راه تحقق هدفی مبنی بر کاهش میزان گرسنگی در جهان وجود دارد را بیشتر و بیشتر می‌کند.

باید هر اقدامی که لازم است را برای جلوگیری از وقوع چنین فاجعه‌ای انجام دهیم. بازار‌های جهانی، نقش مهمی را در کاهش شوک‌های عرضه و تقاضا در تعدادی از دولت‌ها و مناطق ایفا می‌کنند و لازم است همه با هم برای تضمین کنترل تنش‌ها در زنجیره‌های ذخایر غذایی، فعالیت کنیم.

کووید ۱۹ ما را وادار کرده است تا به یاد اوریم که همبستگی، نه یک اقدام خیر خواهانه، بلکه یک امرکاملا منطقی و لازم است.