دانشجوهای پزشکی هم بیکار ننشسته‌اند. یکی از اولین کمپین‌های داوطلبی که برای کمک حرفه‌ای به کادر درمان شکل گرفته، جمعی از بچه‌های دانشگاه‌های پزشکی بودند که اعلام کردند داوطلبانه به کمک کشیک بیمارستان‌ها خواهند رفت.
اسم پویششان را گذاشته‌اند «پویش همراه». دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی هستند که خودجوش لیستی از کارهایی که می‌توانند بکنند را تهیه کرده و از بین اساتید دانشگاه یک نفر را به عنوان رابط انتخاب کرده‌اند تا با بیمارستان‌های زیر نظر دانشگاه تماس بگیرند و برای کمک وارد برنامه شیفت‌های بیمارستانی شوند.
محمد وحیدی از دانشجویان سال هفتم دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی در مورد این کمپین می‌گوید: «وقتی برای اولین بار اعلام شد که موردی از کرونا در ایران دیده شده است، بیمارستان‌ها طبعا با مراجعه خیلی زیادی روبه‌رو شدند که برای آن اماده نبودند. ما هم فکر کردیم در این شرایط چه کاری می‌توانیم انجام دهیم که با توجه به دانش خودمان بتوانیم باری از روی دوش کادر درمان برداریم. در نتیجه در گروه‌های دانشجویان فراخوان دادیم که کسانی که اینترن هستند و آمادگی دارند به صورت داوطلبانه کشیک بیمارستان‌ها باشند، اعلام آمادگی کنند. کسانی هم که سال پایین‌تر هستند برای کارهایی مثل پیگیری کسانی که مرخص شده‌اند کمک کنند. در حین اینکه شمار داوطلبان افزایش پیدا می‌کرد، از اساتید عفونی و طب اورژانس دانشگاه هم خواستیم توصیه‌های عمومی برای آماده‌کردن بچه‌ها را فراهم کنند. فایل‌هایی را که اساتید ضبط کرده بودند به دست بچه‌ها رساندیم و بعد هم لیست‌هایی از داوطلبان بستیم و اینها را به دست ریاست یا معاونت آموزش بیمارستان‌های زیر نظر دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی رساندیم. بچه‌ها کم‌کم وارد سیستم شیفت‌بندی کادر درمان شدند و فعلا توانستیم تا جایی که امکانش بوده بخشی از بار را از روی دوش کادر ثابت درمان بیمارستان‌ها برداریم.»
یکی از بیمارستان‌هایی که این گروه داوطلبان مشغول کمک به کادر درمان آن هستند، بیمارستان طرفه تهران است که دکتر سعید کریمی رئیس آن در مورد کمپین دانشجویان می‌گوید: «در حال حاضر برخی از مراکز درمانی به نیروهای داوطلب نیاز ندارند و برخی به این نیروها نیاز دارند. بیمارستان طرفه یکی از بیمارستان‌هایی بود که این داوطلبان را پذیرفت. این بچه ها همه اینترن هستند و دوره آموزش خود را قبلا تکمیل کرده‌اند. خوشبختانه توانسته‌اند با تجهیزات کافی حفاظتی و همین طور با دانشی که دارند تا حدودی به کادر درمان کمک کنند. حداقل در بیمارستان طرفه می‌توانم بگویم که تجریه حضور آنها تجربه‌ای موفق بوده است.»
خانم دکتر آدینه طاهرخانی از اساتید دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی که مسئولیت بخشی از هماهنگی‌های کمپین با کادر درمانی بیمارستان‌های زیر نظر دانشگاه را به عهده دارد هم در مورد کمپین می‌گوید: «با انتشار اخبار ورود کرونا به کشور طبیعتا نگرانی از بروز برخی کمبودها در کادر درمان هم وجود داشت. دانشجویان سال بالای پزشکی به همین دلیل احساس مسئولیت کردند و با یک حرکت خودجوش اعلام آمادگی کردند که به کمک کادر درمان بیایند. بنابراین لیستی از بچه‌های داوطلب تهیه شد و برای شروع با بیمارستان‌هایی که بیشترین میزان مراجعه را ثبت کرده بودند هماهنگی شد که بخشی از این اینترن‌ها به کادر درمان بیمارستان تزریق شوند. از آنجا که این بچه‌ها داوطلبند، قرار شد در مورد تقسیم کشیک‌ها با بیماستان توافق شود و همین اتفاق هم رخ داد. خوشبختانه تعداد زیادی از دانشجویان در سطوح مختلف اعلام آمادگی کرده بودند اما بیمارستان‌ها نیازی به استفاده از دانشجویان سال پایین نداشتند بنابراین کسانی که هنوز دوره اینترنی را نگذرانده‌اند در غالب گروه‌های دیگری برای پیگیری بیماران ترخیص‌شده یا خانواده بیمارانی که در بیمارستان بستری شده‌اند سازمان‌دهی شدند.»
حضور در بیمارستان آن هم به صورت داوطلبانه برای کمک به کادر درمان بیمارستان‌ها، می‌تواند تجربه تازه‌ای برای اینترن‌های جوان باشد. فراز محمدی یکی از پزشکانی که در این پویش به کمک کادر درمان رفته است، در مورد تجربه خودش می‌گوید: «بابت اینکه رشته پزشکی را انتخاب کرده‌ام همیشه احساس خوشبختی کرده‌ام چون این کاری است که با آن می‌توانم به مردم کمک کنم و از نگرانی‌های آنها کم کنم. با همه‌گیر شدن کرونا در ایران نمی‌توانستم تحمل کنم که در خانه بمانم و استراحت کنم در صورتی که می‌دانستم اگر در بیمارستان باشم می‌توانم کمک کنم حال آدم‌ها زودتر خوب شود و زودتر به زندگی عادی برگردند. بنابراین من هم مثل خیلی‌های دیگر به کمپین پیوستم و به بیمارستان رفتم. طبیعتا کشیک داوطلبانه را تا زمانی که به من احتیاج باشد ادامه خواهم داد.»
محمد صابری، از دیگر پزشکان همراه این کمپین هم در مورد تجربه‌اش می‌گوید: «همیشه در همه دنیا ضعف مدیریت وجود دارد و گاهی لازم است نیروهای داوطلب کمک کنند تا فشاری از روی سیستم برداشته شود. خوشبختانه همکاری داوطلبان آنقدر خوب است و تعداد داوطلبان آنقدر زیاد بوده که کسی برای کشیک‌گرفتن در سختی نیفتاده و حتی اگر حواسمان نباشد به دلیل تعداد زیاد داوطلبان ممکن است برخی نتوانند شیفت بگیرند. بچه‌ها خوشبختانه بسیار همراهند و قطعا این همکاری داوطلبانه تا زمانی که نیاز باشد ادامه پیدا خواهد کرد. با این وجود امیدواریم که این تلاش‌ها ضرورت برنامه‌ریزی دقیق‌تر برای روبه‌رو شدن سیستم درمان با موقعیت‌های ویژه این‌چنینی را از بین نبرد.»
دیدگاه تان را بنویسید