این موضوع را می توان از ابعاد مختلف توسط جامعه شناسان دنبال کرد. مثل عدم باور نهادهای رسمی دولتی و...البته این موضوع نیاز به کار تخصصی توسط افراد اهل فن خود دارد.
بنده چند راه به صورت دراماتیک توصیه می کنم شاید مفید باشد؟
متاسفانه بنده به ضرس قاطع مطمین هستم که صدا وسیما مخاطب هدف خود را به هیچ وجه دراین بیماری نشناخته است و دایما چند فوق تخصص پزشکی و دایما حرف های تکراری و درآخر هم به شستن دست ها بسنده می شود؟
مردم مگرمی‌خواهند ویروس شناس شوند یا فوق تخصص عفونی بگیرند!
عجیب است برایم مگر در سوانح و بلایا می شود از آموزش های همگانی بهره برد، بدون شناختن افراد درگیروهدف ( target audience) واقعا حیرانم می کند این صدا وسیمای ملی!
مخاطبان آموزش‌های همگانی، همه نیاز به طبیب فوق تخصص ندارند، رده های سنی مختلف، حرفه ها و کسب های اقتصادی مختلف، بیماران زمینه دار متفاوت... هر کدام نیاز بیک سری آموزش دارند نه اینکه دو استاد دانشگاه دایما از سایز ویروس و کلاهدار بودن یا بی کلاه ان صحبت و شستن دست صحبت بفرمایند با تمام احترامات البته.
افرادی با تخصص بحران، افرادی با تخصص کودکان، افرادی که مخاطب خانواده را می شناسند و...لازم است تا انتقال مطلب بدهند!
به هر حال تا امروز که نشده و شاید به همین دلیل مردم به مسافرت و خیابان گردی و... مبادرت می کنند!
حال یک سناریو دراماتیک از گزینه های تفهیم اهمیت مبارزه با ویروس کرونا و خلوت کردن شهرها :
۱- درکردن توپ به تعداد افراد فوتی ویروس هر روز راس ساعت خاص و نمایش آن توسط تمام رسانه ها.
۲- به صدا درآوردن اژیر خطر به مدت ۳۰ ثانیه قبل از اذان صبح و ظهر وعصر به صورت هم زمان در صدا وسیما و مساجد.
۳- نمایش یک صفحه سیاه راس هر ساعت توسط کلیه سایت های ایران دوست با نوشته ایران با هم هستیم.
۴- پخش۶۰ ثانیه ای از بیماران - مخاطبان هدف و گفت وگو با آنان(طولانی نباید باشد )
۵- پخش یک تیزر امید بخش ۳۰ ثانیه ای مثل تبریک بهار و عید در آخر
این ۵ اقدام را انجام دهید مردم جدیت موضوع را می فهمند و نیازی برای توضیح و تفسیر آنها نیست باید مردم بعد از دیدن آنها و شنیدن آنها خود بفکر رفته و تصمیم بگیرند. انشا الله مفید واقع شود.
مردم دیگر از جانشان سیر شده اند.