آشوبگران جزئی از مردم بودند با این تفاوت که با رفتار احساساتی شان دقیقا برعکس حرکت مردم، حرکت می کردند. آنچه که آنان را از بقیه گروه های سیاسی متمایز می کرد، این بود که ریشه همه کاستی ها و زشتیها را حکومت می دانستند لذا آن را نفی می کردند. فرقی هم نداشت که آن حکومت، لائیک بود، یا مذهبی؛ برخاسته از حزب بود و یا ماهیت فردی داشت. از نظر آنان، چون حکومت عامل نابرابری و بی عدالتی است، پس باید به آن تاخت.
این گروه دو ویژگی بارز داشتند که عبارت بود از "سازش ناپذیری" و "فردگرایی" . آشوبگرایان بنیان گذار همچنین انتقاد صریح اجتماعی بودند و امیدشان به آینده بیشتر از حال بود و هرگز نتوانستند مورد پذیرش عامه قرار بگیرند. آنان در عین حال مخالفان زیادی هم در بین گروه های سیاسی داشتند.
اکنون، اندکی بیش از صد سال از آن دوران می گذرد و این بار جامعه ما شاهد فعالیت آشوبگرایانی است که به جای خشونت فیزیکی، دست به خشونت روانی زده و یاس و ناامیدی را به جامعه ای تزریق می کنند که در شرایط خاص و سختی به سر می برد. معضل تحریمها کم بود، بحران کرونا نیز به آن اضافه شد اما حالا به جای آنکه شاهد انسجام ملی باشیم، برخی تبر به دست گرفته و و اقدام به نفی دولت و مسئولان دولتی می کنند. از رسانه ها گرفته تا فضای مجازی و اکانتهای فیک، حاشیه سازی شدت یافته است.
جدیدترین موضوعی هم که مستمسک آشوبگران وطنی داخل و خارج قرار گرفته، فرمان رهبر انقلاب به ستاد کل نیروهای مسلح برای مقابله با کرونا است و اینکه قرارگاه بهداشتی و درمانی برای سازماندهی خدمات به مردم تشکیل شود. آشوبگرایان مورد اشاره، بدون آنکه بخواهند به این تاکید حضرت آیت الله خامنه ای مبنی بر «این قرارگاه باید در هماهنگی کامل با دولت و وزارت بهداشت و درمان عمل کند»، توجه کنند، ضعف دولت را در مقابله با ویروس کرونا علت صدور این فرمان عنوان میکنند؛ کرونایی که تا چندی قبل ، توطئه انتخاباتی اش میدانستند و حالا با عیان شدن واقعیت، بدون آنکه شرمنده یا لااقل پاسخگوی مواضع واظهارات چندی قبل خود باشند، باز همه تلاششان را صرف تخریب دولت می کنند. در این مسیر هم چشمان خود را بسته و نه تنها تحریمها و محرومیتها را نمی بینند بلکه به بزرگنمایی کاستی ها نیز می پردازند.
در تشریح عملکرد گروه آشوبگراهای آن دوران، فردی گفته بود: « اساس ایمان آشوبگرایان در دو مقوله خلاصه می شود؛ 1- چیزی نمی شود 2- هیچ کس برای اظهار مقوله اول، مورد بازخواست قرار نمی گیرد.» این قطعا درست نیست زیرا به گواه تاریخ آشوبگرایان آن دوره، در نهایت از هدف اصلی خود بازماندند؛ چرا که ترور، ترور آورد و نه راستی و بهبود وضع زندگی ؛ اما همین تاریخ صحنه نگرانی و ترس همان مردم را نیز ثبت کرده است که در نتیجه اقدامات آشوبگرایان، روزهای پروحشتی را حس کردند.
این روزها چه مسئول باشیم، چه روزنامه نگار و چه کاربر عادی فضای مجازی، مراقب باشیم آشوبگر نباشیم؛ مردم را دریابیم و در زمین کرونا بازی سیاسی نکنیم.
دیدگاه تان را بنویسید