فیلم شنای‌پروانه اغراق‌آمیز است؟ بله. اما مگر آن‌ها که از جنس هاشم این قصه هستند، در واقعیت گل‌درشت نیستند؟ مگر امثال هاشم، گنده‌لات محله، کارشان غلو شده و دیوانه‌وار نیست؟ واقعیت دور از این است؟ گنده‌لات‌ها یا اشرار با هم کتابی حرف می‌زنند؟ آن‌ها حل مشکلات‌شان متمدنانه و ادبی است؟ برای کج نگاه کردن کسی به ناموس‌شان قشون‌کشی نمی‌کنند؟ و قمه و چاقو کمترین ابزار حل‌کننده مسائل‌شان نیست؟
شرور بودن به محله نیست، بالا و پایین شهر نمی‌شناسد، کلام و رفتار اغراق‌آمیز منوط به کوچه پس‌کوچه‌های شهر نیست، هاشم‌های جامعه فراوانند، در همین فضای مجازی، همان‌هایی که چشم‌هایشان را می‌بندند و دهان می‌گشایند، کم نیستند فقط به جای چاقو و چماق با سخن بیهوده و ناسزا خنجر می‌زنند.
محمد کارت به عنوان کارگردان این اثر اجتماعی، تجربه ساخت فیلم کوتاه در جاهای دیده نشده شهر را داشته، کارتن خواب‌ها و این جنس از آدم‌ها را خوب می‌شناسد، برای همین هم در انتخاب بازیگر موفق عمل کرده، هرکس را سر جای درستش گذاشته و در عین حال دیالوگ‌هایی اندازه دهان هرکدام از کاراکترها برایشان انتخاب کرده و بسیار هوشمندانه، از امیر آقایی برای چنین نقش اغراق‌آمیزی استفاده کرده!
دیدگاه تان را بنویسید