عامل این حساسیت وارد شدن مواد شیمایی موسوم به اکریلات‌ها به پوست است.
در صورت بروز حساسیت در فرد نسبت به این ماده، بدن او دیگر نمی‌تواند آن را تحمل کند و ادامه استفاده از آن عواقب درمانی ناگواری دارد.
پس از حساس شدن، بدن دیگر آکریلات‌ها را تحمل نخواهد کرد که باعث دشواری در درمان‌های پزشکی می‌شود که در آنها این ماده به کار می‌رود.
این موارد شامل درمان آب مروارید، تعویض مفصل و بعضی از معالجات دندانپزشکی است.
متخصصان پوست می‌گویند که این مشکل با افزایش استفاده از کیت‌های ارزانقیمت ژل خانگی وخیم‌تر می‌شود.
پوست بزرگ‌ترین اندام بدن انسان است و تقریبا هرچیزی را که با آن در تماس باشد، جذب می‌کند.
بستر “کوتیکول” که اطراف ناخن‌ها را فرا گرفته، به نرمی دیگر بخش‌های پوست است و حلال‌های موجود در لاک‌های ناخن به گونه‌ای طراحی شده است تا میزان جذب توسط ناخن‌ها افزایش یابد.
بر همین اساس است که لاک ناخن برای مدت زمان طولانی می‌تواند روی ناخن‌ها باقی بماند و احتمال نفوذ مواد مضر به بدن افراد نیز افزایش می‌یابد.
یکی از مواد شیمیایی سمی موجود در لاک ناخن، در رنگ‌ها و آفت کش‌ها نیز یافت می‌شود و به عنوان یک عامل سرطان‌زا شناخته می‌شود. ماده سمی دیگر با دیابت و اختلال تیروئید، پیوند خورده است.
در ادامه شما را با ۳ ماده شیمیایی خطرناک در لاک ناخن آشنا می‌کنیم:
فرمالدئید
سازمان حفاظت از محیط زیست آمریکا، “فرمالدئید” را به عنوان یک ماده سرطان‌زای احتمالی برای انسان طبقه بندی کرده است.
موسسه ملی سرطان آمریکا بر اساس مطالعات آزمایشگاهی و انسانی، اعلام کرده است که فرمالدئید ممکن است موجب لوسمی (سرطان خون)، به ویژه لوسمی میلوئید حاد در انسان شود. لوسمی میلوئید حاد، نوعی از سرطان است که مغز استخوان را درگیر می‌کند.
همچنین در یک مطالعه، زمانی که موش‌ها روزانه و برای یک هفته در معرض فرمالدئید قرار گرفتند، بروز علائمی شبیه ابتلا به بیماری آلزایمر را تجربه کردند.
تولوئن
“تولوئن”، یکی از پر استنشاق‌ترین مواد مخدرها محسوب می‌شود. این ماده شیمیایی در چسب‌ها و رنگ‌ها نیز وجود دارد و مسمومیت با آن می‌تواند موجب بیماری “رابدومیولیز” شود.
در این بیماری، الیاف ماهیچه تخریب شده و محصولات زائد آنها وارد جریان خون می‌شود؛ این در شرایطی است که کلیه‌ها نمی‌توانند به اندازه‌ای سریع کار کنند تا آنها را از بین ببرند.
در نتیجه ممکن است فرد به بیماری کلیوی یا نارسایی کلیوی مبتلا شود. موضوع قابل توجه اینکه استفاده از لاک ناخن، به ویژه در فضاهای بسته، می‌تواند خطرناک باشد. اگر فردی مشغول به کار در یک سالن زیبایی بوده و روزانه با لاک ناخن در تماس است، در معرض خطر بیشتری قرار می‌گیرد.
تری‌فنیل فسفات
“تری‌فنیل فسفات” (TPHP) برای چسبندگی بهتر لاک به ناخن، به این محصول اضافه می‌شود. چندین مطالعه نشان داده است که این ماده شیمیایی به شکلی مخفیانه، محرکی برای چاقی است.
تری‌فنیل فسفات، سلول‌های تمایز نیافته را از تبدیل‌شدن به سلول‌های استخوانی باز داشته و موجب تبدیل آنها به سلول‌های چربی می‌شود. طی یک مطالعه در دانشگاه دوک، پژوهشگران این موضوع را مورد بررسی قرار دادند که تری‌فنیل فسفات موجود در لاک ناخن به صورت مستقیم از ناخن جذب می‌شود.
همچنین امکان ورود آن به بدن از طریق هوایی که تنفس می‌شود نیز وجود دارد. در این مطالعه دو گروه از زنان از لاک ناخن استفاده کردند. یک گروه لاک ناخن را به طور مستقیم روی ناخن‌های خود می‌زدند، در شرایطی که گروه دیگر دستکش به دست داشته و لاک روی ناخن‌های مصنوعی زده می‌شد.
پژوهشگران پس از بررسی نمونه‌های ادرار افراد، دریافتند زنانی که از لاک روی ناخن‌های مصنوعی استفاده کردند، داری تغییر اندک یا هیچ تغییری در سطوح دی‌فنیل فسفات، بودند. در مقابل گروهی که از لاک روی ناخن‌های خود استفاده کرده بودند، افزایش چشمگیری در سطوح این ماده شیمیایی نشان دادند.
دیدگاه تان را بنویسید