روزهای ناخوش شبکه بانکی ایران | آسیب تصمیمات بی‌اساس دولت ، به بدنه نظام بانکی ایران

سهیل بانی؛ «ابروعده» دولت سیزدهم مبنی بر ساخت چهار میلیون واحد مسکن در چهار سال، از همان ابتدا که به عنوان یکی از شعارهای تبلیغاتی سید ابراهیم رییسی مطرح شد، تاکنون حواشی زیادی در پی داشته است.

تورم سه رقمی در انتظار اقتصاد ایران؟

بسیاری از کارشناسان اقتصادی معتقدند نحوه تامین مالی این طرح می‌تواند تاثیرات منفی جبران ناپذیری بر اقتصاد ایران داشته باشد که مهم‌ترین آنها، احتمال سه رقمی شدن نرخ تورم است. با این وجود، دولت بارها بر اجرای طرح نهضت مسکن تاکید کرده اما هیچ‌گاه اطلاعات دقیقی از نحوه تامین مالی آن منتشر نشده است.

همکاری وزرات راه و بانک مرکزی در طرح مسکن حمایتی

به نظر می‌رسد که در حال حاضر دولت برای تامین منابع مالی طرح نهضت مسکن، دست به دامن بانک‌های کشور شده است. صبح دیروز، علی صالح آبادی، رییس کل بانک مرکزی، در نشستی با حضور مدیران عامل بانک‌ها و وزیر راه و شهرسازی، بر استفاده از ظرفیت‌های صندوق ملی مسکن تاکید کرد و گفت: برای تامین مالی بخش مسکن، علاوه بر تسهیلات بانکی، روش‌هایی از جمله تامین مالی زنجیره‌ای، انتشار اوراق و سایر ابزار تکمیلی نیز در دستور کار بانک‌ها قرار می گیرد.

رستم قاسمی نیز در این نشست اعلام کرد که وزارت راه و شهرسازی برای اجرای نهضت ملی مسکن، نیازمند حمایت و همکاری شبکه بانکی است.

دولت از جان بانک‌ ها چه می خواهد؟

پر واضح است که شبکه بانکی ایران روزهای خوشی را تجربه نمی‌کند و اکثر قریب به اتفاق بانک‌های ایران، زیان‌ده و دارای زیان‌های انباشته نجومی هستند. اما مشخص نیست که این بانک‌ها در چنین شرایطی چگونه می‌توانند وظیفه تامین مالی چنین طرح عظیمی را متحمل شوند؟

 از طرف دیگر، دولت بر چه اساسی دارد بانک‌ها را به مشارکت در طرحی مجبور می‌کند که به نظر می‌رسد صرفه اقتصادی چندانی نیز برای آنها نخواهد داشت؟

چرا از گذشته درس نمی‌گیریم؟

این، نخستین باری نیست که تصمیمات بی‌اساس دولت سیزدهم، به بدنه نظام بانکی ایران آسیب می‌زند. پیش‌تر نیز طرح‌هایی از جمله اجبار به پرداخت وام بدون ضامن، به بانک‌ها تحمیل شده بود و اعتراض آنها را نیز در پی داشت. طرحی که در جلب رضایت مردم هم ناکام ماند.

با این وجود، وعده رییسی مبنی بر طرح مسکن حمایتی، به قدری بزرگ است که در صورت شکست، می‌تواند آثار جبران ناپذیری را در پی داشته باشد. شاید بهتر باشد که دولت از تجربه‌های پیشین خود درس بگیرد و به دنبال راه چاره دیگری برای تحقق وعده‌های داده شده باشد.