پزشکان موافق هستند که علم هنوز درمانی برای اختلال طیف اوتیسم کشف نکرده است و کودکان مبتلا به اوتیسم ممکن است پس از گذراندن دوره‌های فشرده رفتار درمانی، جلسات گفتگو و رشد مهارت‌ها، پیشرفت‌های چشمگیری در رفتار، زبان و ارتباطات داشته باشند.
یک مطالعه نشان داده است که برخی از کودکانی که به درستی مبتلا به اختلالات طیف اوتیسم (ASD) در سنین پایین تشخیص داده می‌شوند، ممکن است با افزایش سن علائم خود را از دست بدهند. تحقیقات بیشتر ممکن است به دانشمندان در درک این تغییر و حرکت به سمت مداخلات مؤثرتر کمک کند.
طیف اوتیسم شامل بسیاری از اختلالات مغزی مرتبط است و علائم آن از خفیف تا شدید متغیر است. طبق آخرین تخمین مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌های ایالات متحده، افراد مبتلا به اختلال طیف اوتیسم معمولاً در تعاملات اجتماعی و ارتباطات مشکل دارند، به طوری که اوتیسم از هر ۵۴ کودک یک نفر را مبتلا می‌کند.
"نتیجه بهینه" اصطلاحی است که برای از بین رفتن علائم در اواخر زندگی کودک استفاده می‌شود و در مطالعات قبلی در مورد اوتیسم مستند شده است. با این حال، سؤالاتی در مورد اینکه آیا علائم ناپدید شدند یا تشخیص اولیه اشتباه بود، باقی ماند.
یک تیم تحقیقاتی به سرپرستی دکتر دبورا فن از دانشگاه کانکتیکات به دنبال بررسی این موضوع بودند که آیا می‌توان «نتیجه بهینه» را در کودکانی که تشخیص اوتیسم قبل از پنج سالگی تأیید شده بود، از طریق گزارش‌های کلاس درس و گزارش‌های پزشکی مستند در مورد تشخیص زودهنگام توسط یک پزشک یا روانشناس متخصص در اوتیسم، برای تایید این ارزیابی ثبت کرد یا خیر؟
برای ارزیابی وضعیت شرکت کنندگان، محققان از آزمون‌های شناختی و همچنین پرسشنامه‌های والدین استفاده کردند. این ارزیابی نشان داد که کودکان دیگر نقص واضحی در زبان، تشخیص چهره، ارتباطات یا تعامل اجتماعی ندارند اما دانشمندان هنوز از مکانیزمی برای بهبودی کامل و بهبودی از اوتیسم مطمئن نیستند.
محققان اکنون در حال برنامه‌ریزی برای مقایسه‌های عمیق‌تر این کودکان، از جمله مطالعات تصویربرداری ساختاری و عملکردی مغز هستند. آن‌ها همچنین به درک بهتر کودکان مبتلا به اوتیسم امیدوارند.
فین، سرپرست این مطالعه، می‌گوید: همه کودکان مبتلا به اوتیسم می‌توانند در درمان فشرده پیشرفت کنند اما با توجه به آنچه تاکنون می‌دانیم، اکثر آن‌ها به نوع هدف بهینه دست نمی‌یابند.
او می‌افزاید: امیدواریم تحقیقات تکمیلی به ما در درک بهتر مکانیسم‌های رشد مهارت در کودکان مبتلا به اوتیسم کمک کند.
رفتار درمانی چیست؟
درمان از طریق تحلیل رفتار کاربردی (ABA) یکی از رایج‌ترین مداخلات برای درمان افراد مبتلا به اوتیسم است.
آریانا اسپوزیتو تحلیلگر رفتار مورد تایید هیئت مدیره BCBA، می‌گوید: رفتار درمانی مبتنی بر علم یادگیری و رفتار است. معمولاً برای کمک به افراد مبتلا به اوتیسم و سایر اختلالات رشدی استفاده می‌شود تا رفتار‌هایی را بیاموزند که به آن‌ها کمک می‌کند بدون وابستگی به اطرافیان خود زندگی ایمن‌تر و مستقل‌تر داشته باشند.
رفتار درمانی بر آموزش مهارت‌های لازم و توقف رفتار‌های پرخطر متمرکز است. درمانگران با افراد مبتلا به اوتیسم برای بهبود مهارت‌هایی مانند: توانایی‌های ارتباطی و زبانی، مهارت‌های اجتماعی، مراقبت از خود و بهداشت، مهارت‌های بازی، توانایی‌های حرکتی و مهارت‌های یادگیری تحصیلی کار می‌کنند.
هر مرحله با موفقیت انجام شده با یک پاسخ مثبت مانند یک پاداش یا یک تقویت کننده طبیعی در محیط دنبال می‌شود. رفتار‌های نامطلوب به طور کلی نادیده گرفته می‌شود و فرد به سمت مهارت تمرین هدایت می‌شود. پاداش‌ها بسته به فرد و علایق او متفاوت است، اما می‌تواند شامل مواردی مانند ستایش، بازی، کتاب یا زمان تلویزیون باشد. تقویت مثبت و تکرار دو ابزار اصلی درمانگران رفتار درمانی هستند. تنبیه هرگز نباید به عنوان ابزاری برای برانگیختن رفتار مطلوب مورد استفاده قرار گیرد.
پیشرفت با جمع آوری داده‌ها در هر جلسه درمانی اندازه گیری می‌شود. درمانگر به طور منظم با اعضای خانواده ملاقات می‌کند تا اطلاعات مربوط به پیشرفت را بررسی کند. اگر بیمار پیشرفتی نشان ندهد، رفتار درمانی می‌تواند برنامه‌های آموزشی را در صورت نیاز تنظیم کند.
دیدگاه تان را بنویسید