این مطالعه مسوولانی را که درخواستهای وام بانکی را بررسی میکردند زیر ذرهبین قرار داده، بهطوریکه هر نفر ۴۶ درخواست وام در روز را تحلیل میکرد. نرخ تایید وامها حدود ۴۰ درصد بود و گزینه پیشفرض، رد درخواست وام بود. مسوولان مربوطه، کارشان را از ۸ تا ۱۰ صبح انجام میدادند، بین ۱ تا ۳ بعدازظهر ناهار میخوردند و ساعت ۶ عصر کارشان تمام میشد.
محققان دریافتند که نرخ تایید وامها، بین ساعتهای 11 تا 2 بعدازظهر و قبل از زمان ناهار، بهشدت کاهش مییافت، بعد از ناهار و حوالی ساعت 3 افزایش مییافت و دوباره در دو ساعت پایانی زمان کاری، کاهش مییافت. درخواستها هم بهصورت رندوم بین مسوولان اعتبار بانک تقسیم شده بود. یعنی درخواست وامهایی که بعد از ساعت ناهار ارزیابی میشدند، از نظر کیفیتی تفاوتی با درخواستهایی که در بقیه ساعات روز ارزیابی شده بودند، نداشتند. این الگو در موقعیتهای دیگر هم دیده شد. تحقیق دیگری مشخص کرد قضات یک دادگاه قبل از ساعت ناهار، کمتر حکم به آزادی مشروط میدادند، اما به محض اینکه شکمشان پر میشد، گذشت بیشتری به خرج میدادند. یا در یک تحقیق دیگر، مشخص شد پزشکان وقتی ساعات شیفت طولانی دارند، بیشتر آنتیبیوتیک تجویز میکنند، آن هم در مواقعی که شاید چندان ضروری نباشد. در برخی حوزههای کاری، استراحت کردن، یک مساله حیاتی امنیتی محسوب میشود. مثلا در کشورهای اتحادیه اروپا، رانندگان کامیون باید بعد از هر 5/ 4ساعت رانندگی، 45 دقیقه استراحت کنند. فعالیت ذهنی میتواند به خستگی و فرسودگی فیزیکی نیز منجر شود. این موضوع را در مورد افرادی که یک روز کاری خود را در جلسات متعدد و پشتسر هم شرکت میکنند، میبینیم. وسط یک سفر کاری، هیچ چیز اغواکنندهتر از سکوتی انفرادی در اتاق یک هتل، بدون هیچ مراجعهکنندهای نیست. استراحتهای وسط کار، علاوه بر بهرهوری کارکنان، خلاقیت آنها را هم افزایش میدهد. وقتی مغز سخت و مداوم کار میکند، دید تونلی پیدا میکند و فقط جلوی خود را میبیند.
ترک چند دقیقهای محل کار و صرفا رفتن به یک کافی شاپ در همان حوالی، میتواند یک راه عملی خوب برای افزایش بهرهوری کارکنان باشد تا آنها باتریهای مغز خود را دوباره شارژ کنند. خیلی از افراد از سرگرمیهایی مثل پازل، جدول، یا بافتنی لذت میبرند که میتوانند مفید باشند، چون این فعالیتها فقط بخشی از ذهن خودآگاه را درگیر میکنند و همچنان خستگی را دفع میکنند.
توصیه میشود مدیران، زمانهای استراحت کارکنان خود را بیشتر کنند و خودشان هم تصمیمگیریهای مهم را به ساعات مشخصی از روز موکول کنند.
دیدگاه تان را بنویسید