قهوه دارای خواص و مضرات گوناگونی است و هم باعث رفع یبوست و هم موجب کاهش اشتها خواهد شد.
قهوه گونه‌ای نوشیدنی رایج است که از دانه‌های بوداده و آسیاب‌شده گیاه قهوه به‌دست می‌آید. گیاه قهوه بومی مناطق نیمه‌گرمسیری آمریکا و برخی از جنوب آسیا و جنوب شرق آسیا است، هنگام رسیدن میوه گیاه قهوه، دانه‌های قهوه را برداشت و فرآوری می‌کنند.
پس از نوشیدن قهوه، کافئین جذب جریان خون می‌شود. این ماده پس از عبور از ایست بازرسی مغز، به سیستم اعصاب مرکزی می‌رسد. کافئین پس از ورود به سیستم اعصاب مرکزی، به سراغ آدنوزین (عامل احساس خستگی و خواب‌آلودگی) می‌رود و مانع فعالیت آن می‌شود. کافئین سبب افزایش تولید نوراپی‌نفرین و دوپامین می‌شود. نوراپی‌نفرین برای حفظ دقت، کنترل احساسات، یادگیری و ادراک ضروری است و دوپامین عامل توانایی، انرژی و لذت است.
فواید مصرف قهوه
عملکرد هوشیارتر مغز و اعصاب می‌شود.
خستگی شما را برطرف می‌کند.
با کاهش اشتها، جلوی چاقی را می‌گیرد.
به از بین رفتن یبوست کمک می‌کند.
با شل کردن ماهیچه‌های شش باعث تنفس بهتر می‌شود.
با رفع خستگی، باعث افزایش فعالیت شما می‌شود.
مهارت و دقت در کارها را بهبود عملکرد چشم، افزایش می‌دهد.
با تحریک مغز، حافظه را افزایش می‌دهد.
به انسان تیزهوشی همراه با آرامش می‌بخشد.
برای بعضی افراد، عامل تحریک قوای جنسی است.
مضرات مصرف قهوه چیست؟
قهوه فشارخون را بالا می‌برد و آن‌هایی که فشارخونشان بالاست باید از نوشیدن قهوه خودداری کنند.
باعث تحریک و ضعیف شدن قلب می‌شود.
باعث بیماری قلبی می‌شود. تجربه ثابت کرده است کسانی که قهوه می‌نوشند احتمال بیماری قلبی در آنها سه برابر کسانی است که قهوه نمی‌خورند.
کلسترول خون را افزایش می‌دهد.
زنان باردار به‌هیچ‌وجه نباید قهوه مصرف کنند زیرا باعث عوارض خطرناک برای کودک می‌شود.
خوردن قهوه در خانم‌ها ممکن است باعث کیست در سینه شود.
ایجاد سردرد می‌کند.
قهوه بی‌خوابی می‌آورد.
ممکن است باعث حرکات غیرارادی عضلانی شود.
ایجاد ناراحتی‌های روده‌ای و معده‌ای می‌کند.
لرزش و رعشه می‌آورد.
سوءهاضمه می‌آورد.
در برخی مصرف زیاد تولید اسهال می‌کند.
خواص دارویی قهوه در طب سنتی ایران
طبع قهوه از نظر طب قدیم ایران سرد و خشک است و از آنجایی که جزو دسته آلکالوئیدها است، بنابراین کسانی که طبع سرد دارند باید در مصرف آن احتیاط کرده و فقط آن را به‌عنوان دارو مصرف کنند، کسانی که به آن معتاد هستند باید سعی در ترک آن داشته باشند.
قهوه محرک است و هضم را آسان می‌کند.
تب بر است مخصوصاً تب‌های نوبه‌ای را برطرف می‌کند.
به بدن نیروی کاذب می‌دهد.
مسمومیت‌های ناشی از مصرف الکل زیاد را درمان می‌کند.
برای برطرف کردن یرقان مفید است.
ادرارآور است.
در درمان سرفه‌ای که با بلغم همراه باشد موثر است.
دردهای عصبی را درمان می‌کند.
در درمان سیاه‌سرفه مفید است.
ضدعفونی‌کننده است.
گرد قهوه برای سوختگی‌ها مفید است.
قهوه ضدافسردگی است.
مقاومت ورزشکاران را زیاد می‌کند.
برونش‌ها را باز می‌کند برای مبتلایان به بیماری آسم مفید است.
برای برطرف کردن تب یونجه مفید است.
از کرم‌خوردگی دندان جلوگیری می‌کند.
مضرات قهوه از نظر طب سنتی ایران
قهوه فشارخون را بالا می‌برد و آن‌هایی که فشارخونشان بالاست باید از نوشیدن قهوه خودداری کنند.
باعث تحریک و ضعیف شدن قلب می‌شود.
کلسترول خون را افزایش می‌دهد.
زنان باردار به‌هیچ‌وجه نباید قهوه مصرف کنند، زیرا باعث عوارض خطرناک برای کودک می‌شود.
خوردن قهوه در خانم‌ها ممکن است باعث کیست در سینه شود.
قهوه بی‌خوابی می‌آورد.
ایجاد ناراحتی‌های روده‌ای و معده‌ای می‌کند.
لرزش و رعشه می‌آورد.
سو هاضمه می‌آورد.
در برخی مصرف زیاد تولید اسهال می‌کند.
طبع سرد قهوه می‌تواند باعث تضعیف قوای جنسی شود.
خطر سکته مغزی و زوال عقل
کاهش زوال عقل و خطر سکته مغزی با نوشیدن قهوه و چای
نوشیدن قهوه و چای خطر سکته مغزی و زوال عقل را کاهش می‌دهد.
نوشیدن قهوه و چای خطر سکته مغزی و زوال عقل را کاهش می‌دهد.
نتایج یک پژوهش جدید نشان می‌دهد، نوشیدن دو قهوه و دو چای در روز خطر سکته مغزی و زوال عقل را تا یک سوم کاهش می‌دهد.
محققان چینی ۵۰۰ هزار انگلیسی را در طول یک دهه برای این مطالعه تحت بررسی قرار دادند؛ از داوطلبان در مورد مصرف نوشیدنی گرم آنها نیز سؤال شد و مشخص شد افرادی که چای و قهوه مصرف می‌کنند، احتمال ابتلایشان به زوال عقل ۲۸ درصد کاهش یافته است.
به گفته کارشناسان، مصرف قهوه به تنهایی یا همراه با چای نیز تا ۴۰ درصد با کاهش خطر ابتلا به زوال عقل پس از سکته مغزی ارتباط داشت. محققان می‌گویند: یافته‌های ما نشان می‌دهد که مصرف متوسط قهوه و چای به‌صورت جداگانه یا ترکیبی با کاهش خطر سکته مغزی و زوال عقل مرتبط است.
به نظر می رسد که صرف قهوه یا چای به تنهایی نیز فوایدی دارد، حتی اگر بزرگسالان فقط یک عدد در روز مصرف کنند.
این مطالعه توسط دانشمندان دانشگاه پزشکی تیانجین انجام و در مجله PLoS Medicine منتشر شد.
روانشناسی | آی کیو | سبک زندگی | گلایه کردن بدون فایده
5 عادت مضر که آی کیو را پایین می آورد | عادت‌های اشتباه روانشناختی
در این مطلب 5 عادت روانشناختی مضر و آسیب زننده معرفی شده اند که ضریب هوشی را پایین می آورد و باعث اختلال در عملکرد ذهنی می شوند.
شاید بتوان گفت که مغز ما به یک پردازنده کامپیوتر شباهت دارد، از این نظر که قدرت پردازش و منابع ذهنی محدودی دارد که می‌توانیم هر زمانی از آنها استفاده کنیم.
به همین دلیل انواع وظایف متضاد که بخش زیادی از قدرت ذهنی ما را می‌گیرد، قابلیت تمرکز، توجه، خلاقیت، حل مشکل یا استفاده از توانایی‌های شناختی دیگر را در ما مورد تاثیر قرار می‌دهد و از این رو موقتا آی کیوی عملکردی ما را پایین می‌آورد، مثل همین ۵ عادت روانشناختی مضر که چنین تاثیری دارند.
به منظور اثبات این اصل، سعی کنید هنگام راه رفتن از ۱۰۰۰ به‌طور معکوس ۷ تا ۷ تا بشمارید (۱۰۰۰، ۹۹۳، ۹۸۶، … الی آخر). خواهید دید که خیلی زود راه رفتن را متوقف می‌کنید. می‌پرسید چرا؟ چون مغزتان برای انجام این عملیات ریاضی ساده باید حسابی تلاش کند، واقعا منابع کافی برایش باقی نمی‌ماند تا فرمان دهد یک پا مقابل پای دیگر قرار بگیرد.
البته لازم به ذکر است که رایج‌ترین وظایف متضاد تاثیر زیادی روی توانایی راه رفتن یا مطالعه‌ی ما ندارد. بیشتر ما می‌توانیم هنگام گوش کردن به موسیقی تکالیف درسیمان را انجام دهیم و می‌توانیم مشغول خوردن شویم و در عین حال عمیقا در یک کتاب غرق شویم.
عادت‌های اشتباه روانشناختی
با این حال، مشکل آنجا است که برخی عادت‌های روانشناختی به حدی منابع ذهنی ما را مصرف می‌کنند که احتمال دارد توانایی‌های شناختیمان را تقلیل دهند. نکته مهم اینکه که تعداد کمی از ما آگاه هستیم که این عادت‌های روانشناختی چنین تاثیر زیان‌آور و در واقع آسیب‌زننده‌ای دارند، برای همین احتمال ندارد آنچه را در حال انجامش هستیم متوقف کنیم تا با این عادت‌ها مقابله کنیم، و همین می‌تواند روی توانایی ما در وظایفی که توانایی انجامشان را داریم، تاثیر جدی بگذارد.
در ادامه مطالب با ۵ مورد از عادت‌های رواشناختی رایج که عملکرد ذهنی را دچار اختلال می‌کند و آی کیو را پایین می‌آورند آشنا خواهیم شد.
۱. فرو رفتن در فکر
فکر کردن مدام به اتفاقات ناراحت‌کننده، آزاردهنده، یا استرس‌آور به‌ویژه وقتی از روی عادت این کار را می‌کنیم، می‌تواند باعث شود ذهنمان با افکارمان مسابقه دهد و از نظر هیجانی برانگیخته شویم، و به شدت منابع ذهنیمان را به گونه‌ای منفی تحت تاثیر قرار دهیم. به فکر فرو رفتن (که نشخوار ذهنی نیز نامیده می‌شود) علاوه بر عملکرد شناختی، می‌تواند سلامت هیجانی و حتی سلامت جسمانی‌مان را با خطرات واقعی رو به رو کند.
۲. داشتن احساس گناهی که برطرف نشده
غالب ما آدم‌ها گاهی احساس گناه داریم، خواه به خاطر کارهایی که باید انحام می‌دادیم و خواه به خاطر آنچه انجام داده‌ایم و نباید انجام می‌دادیم؛ و وقتی چنین احساسی داریم، عموما عذرخواهی می‌کنیم یا برای برطرف کردن احساس گناه کاری می‌کنیم. با این حال، وقتی احساس گناه برطرف نمی‌شود و هم‌چنان مکررا به ذهن خطور می‌کند، حواس پرتی بزرگی در توانایی شناختی ایجاد می‌کند که عملکرد شناختی را به‌طور جدی دچار خلل می‌کند؛ بنابراین بهتر است احساس گناه را به بهترین نحو ممکن برطرف کنیم تا ذهنمان آرامش و گنجایش کافی را برای انجام وظایف مهم‌تر داشته باشد.
۳. گلایه کردن بدون فایده
غالب ما آدم‌ها گلایه‌ها را طوری بیان می‌کنیم که فایده‌ای ندارد. احتمال اینکه رنجشمان را به دوستانمان منتقل کنیم، خیلی بیشتر از آن است که آنها را خطاب به کسانی بگوییم که می‌توانند مشکلات را حل کنند. مشکل این است که احتمالا هر بار که آن داستان را تعریف می‌کنیم، باز هم حس زنجیدگی و آزردگی به ما هجوم می‌آورد. خشم و ناامیدی مستلزم قدرت پردازش بسیار زیادی است، برای همین گلایه‌های بی‌فایده می‌تواند منشأ هدر رفتن قدرت مغز باشد.
۴. تحلیل کردن بیش از اندازه طرد شدن
طرد شدن اتفاق دردناکی است که می‌تواند سبب درد هیجانی چشمگیر شود و در واقع تاثیر زیادی روی روحیه و عملکرد شناختی فرد دارد. این اتفاق در عین حال سبب می‌شود که فرد خودش را نکوهش کند، عادتی که نه تنها به اعتماد به نفس او آسیب زیادی وارد می‌کند، بلکه مدت زمان آشفتگی هیجانی را نیز طولانی‌تر می‌کند و همراه با آن، توانایی‌های شناختی فرد را در معرض خطر قرار می‌دهد.
۵. نگرانی زیاد
بیشتر ما نگرانی را مضر نمی‌دانیم. ممکن است با یک لبخند کمرنگ بگوییم: “فقط کمی نگرانم. ” با این حال، نگرانی فقط یک حالت هیجانی ناراحت‌کننده و ناخوشایند در ما ایجاد نمی‌کند، بلکه می‌تواند به‌طور جدی حواسمان را پرت کند و تمرکزمان را از بین ببرد. وقتی نگران چیزی هستیم، معمولا آن موضوع برای ذهنمان در اولویت قرار می‌گیرد و تمام چیزهای دیگر را به حاشیه می‌راند. خوشبختانه، کنار آمدن با نگرانی و برطرف کردن آن (از طریق فکر کردن به راه‌حل‌های احتمالی) آسان‌تر از برطرف کردن اضطراب است.
دیدگاه تان را بنویسید