- تلسکوپ Baikal- GVD در عمق ۷۵۰ تا ۱۳۰۰ متری در چهار کیلومتری ساحل دریاچه در آب غوطه ور است. این تلسکوپ که ساخت آن در سال ۲۰۱۵ آغاز شده بود برای مشاهده نوترینوها، کوچکترین ذرات شناخته شده دنیا و حاصل برهمکنش های کیهانی، طراحی شده است.
تشخیص و شناسایی نوترینوها به دلیل ریز بودن آن ها عملی بسیار دشوار است و آب ماده موثری برای انجام این کار به شمار می رود. این رصدخانه شناور از رشته هایی با شیشه های کروی و ماژول های فولاد ضدزنگ تشکیل شده است.
دیمیتری ناوموف از انستیتوی تحقیقات هسته ای مشترک روسیه که روی سطح یخ زده دریاچه ایستاده بود به خبرگزاری فرانسه گفت:« یک تلسکوپ نوترینو به اندازه نیم کیلومتر مربع درست زیر پای ما قرار دارد.»
وی ابراز امیدواری کرد که تا چند سال دیگر حجم این تلسکوپ تا ۳ کیلومتر مربع توسعه پیدا کند.
آقای ناوموف درباره علت نصب این تلسکوپ در دریاچه بایکال، وسیع ترین دریاچه آب شیرین جهان، افزود:« آب شیرین مهم است، شفافیت آب هم فاکتور مهمی به شمار می رود. علاوه بر آن ، این واقعیت که سطح دریاچه برای دو ماه و نیم یخ می زند نیز عاملی موثر برای نصب تلسکوپ در این مکان است.»
نصب تلسکوپ نوترونی در زیر آب پیشتر نیز امتحان شده است و همینک یک رصدخانه شناور مربوط به آمریکا در زیر سطح یخ‌زده آب های قطب جنوب وجود دارد.
ساخت تلسکوپ دریاچه بایکال نتیجه همکاری دانشمندانی از جمهوری چک، آلمان، لهستان، روسیه و اسلواکی بوده است.
دیدگاه تان را بنویسید